SMS Velebit

SMS „Velebit”
Ilustracja
„Wildfang” – okręt bliźniaczy SMS „Velebit”
Klasa

niszczyciel

Typ

Huszár

Historia
Stocznia

Danubius Werft, Fiume

Położenie stępki

5 listopada 1908

Wodowanie

24 lipca 1909

 K.u.K. Kriegsmarine
Wejście do służby

31 grudnia 1909

Wycofanie ze służby

1918

Los okrętu

złomowany 1920

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 389,4 t
pełna: 414 t

Długość

na linii wodnej: 67,1 m
pełna: 68,4 m

Szerokość

6,3 m

Zanurzenie

1,9 m

Napęd
4 kotły parowe Yarrow
maszyny parowe VTE
2 śruby napędowe
6 000 ihp
Prędkość

28,4 węzła

Uzbrojenie
1 x armata okrętowa 66 mm L/45
7 x armata okrętowa 47 mm L/44 (do 1912-13)
5 x armata okrętowa 66 mm L/30 (od 1912-13)
2 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga

65-70

SMS Velebit - austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Dwunasta jednostka typu Huszár. Okręt wyposażony w cztery opalane węglem kotły parowe typu Yarrow.

„Velebit” wziął udział w I bitwie w Cieśninie Otranto. 22 grudnia 1916 roku o godzinie 21:30 razem z SMS „Scharfschütze”, „Dinara” i „Réka” zaatakował trawlery blokujące sieciami cieśninę Otranto. Austro-węgierskim niszczycielom udało się zmusić je do porzucenia sieci. Jak się później okazało, ocaliły w ten sposób zaplątany w sieci okręt podwodny U-38[1].

Niszczyciel SMS „Velebit” przetrwał I wojnę światową i po jej zakończeniu został przekazany Włochom. Złomowany w 1920 roku.

Przypisy

  1. Michał Gajzler: I bitwa w Cieśninie Otranto (pol.). militarium.net. [dostęp 2009-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2011)].

Bibliografia

  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of Austria-Hungary (1894–1915).svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Naval Ensign of Austria-Hungary, used from 1894 to 1915.
Smswildfang.jpg
Austro-Hungarian destroyer (SMS Wildfang) - copyright expired