SM U-107

U-107

Jean-Autric ex SM U-105 bliźniaczy do U-107
Klasa	okręt podwodny
Typ	U-93
Historia
Stocznia	Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonia
Początek budowy	1916
Wodowanie	28 czerwca 1917
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	18 sierpnia 1917
Wycofanie ze służby	20 listopada 1918
Los okrętu	poddany Royal Navy
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	808 ton ↑ 946 ton ↓
Długość	70,60 m
Szerokość	6,30 m
Zanurzenie	4,02 m
Zanurzenie testowe	50 m
Napęd
na powierzchni: 2 silniki diesla o łącznej mocy 2400 KM pod wodą: 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM
Prędkość	16,8 węzłów ↑ 9,1 węzła ↓
Zasięg	11380 Mm (przy prędkości 8 węzłów) ↑ 56 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↓
Uzbrojenie
16 torped, pierwotnie działo pokładowe 88 mm, w 1918 dodano działko 105 mm
Wyrzutnie torpedowe	4 wyrzutnie torpedowe kal. 500 mm od dzioba i 2 od rufy
Załoga	40

SM U-107 – niemiecki okręt podwodny typu U-93 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1915-1917. Wodowany 28 czerwca 1917 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 18 sierpnia 1917 roku, pod dowództwem kapitana Wilhelm-Friedricha Starke'a^[1]. 21 września 1917 roku został przydzielony do IV Flotylli.

W zachodniej części kanału La Manche 21 października 1917 U-107 uszkodził^[2] grecki parowiec Epiros o pojemności 1084 BRT.

1 stycznia 1918 roku dowódcą okrętu został mianowany Kurt Slevogt^[3]. Pierwszym zatopionym przez U-107 statkiem był brytyjski parowiec „Marstonmoor” o pojemności 2744 BRT, który 14 kwietnia 1918 roku, został storpedowany 55 mil na północny zachód od Cape Wrath w Szkocji. Statek płynął z ładunkiem węgla oraz drobnicy z Milford Haven do Murmańska^[4]. 29 czerwca 1918, 30 mil na zachód od Ragefjord zatopił norweski żaglowiec "Castor I" o pojemności 117 BRT, na trasie Arendal - Tyne z ładunkiem stempli.

1 sierpnia 1918 roku nowym dowódcą okrętu został wcześniejszy dowódca SM UC-31 Kurt Siewert^[5]. To pod jego dowództwem U-107 zatopił największe statki. 15 sierpnia 1918 roku 250 mil na północny zachód od Cabo Fisterra U-107 storpedował i zatopił amerykański parowiec "Cubore" o pojemności 7117 BRT. Statek płynął z Saint-Nazaire do Nowego Jorku. W czasie ataku zginęło 9 członków załogi^[6]. Trzy dni później, 120 mil na północny zachód od przylądka Villano, U-107 zatopił płynący pod balastem brytyjski parowiec "Idaho" o pojemności 3023 BRT. 21 sierpnia 1918 roku został zatopiony amerykański parowiec "Lake Edon" o pojemności 2371 BRT, przewożący węgiel do Francji. 16 członków załogi zginęło. Atak nastąpił zaledwie 4 mile od Towan Head, Newquay. Największym oraz ostatnim zatopionym statkiem był brytyjski parowiec pasażerski linii Cunarda - „Flavia”. 24 sierpnia 1918 roku, zbudowany w 1902 roku statek, o pojemności 9291 BRT, został storpedowany i zatopiony około 30 mil na północny zachód od Tory Island. Statek płynął z Montrealu do Avonmouth z ładunkiem drobnicy oraz końmi^[7]. Zginęła 1 osoba.

20 listopada 1918 roku okręt został poddany Royal Navy. W 1922 roku zezłomowany i rozebrany w Swansea. U-107 w ciągu pięciu patroli zatopił 6 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 24 663 BRT oraz jeden uszkodził^[8].

Przypisy

Bibliografia

• Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 34. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
• Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 109. ISBN 1-85367-623-3.

Linki zewnętrzne

• uboat.net - WWI U-boats U107, (ang.) [dostęp 31-05-2013]