SM U-41 (1914)

SM U-41

Bliźniaczy SM U-38
Klasa	okręt podwodny
Typ	U-31
Projekt	Werk 201
Historia
Stocznia	Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonia
Początek budowy	22 kwietnia 1913
Wodowanie	10 października 1914
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	1 lutego 1915
Zatopiony	24 września 1915 roku na Western Approaches
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	685 ton 878 ton
Długość	64,7 metry
Szerokość	6,32 metra
Zanurzenie testowe	50 metrów
Napęd
2 silniki Diesla (2x950 KM), 2 silniki elektryczne (2x600 KM), 2 wały
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	16,5 węzła 9,75 węzła
Zasięg	powierzchnia: 8790 Mm / 8 węzłów zanurzenie: 80 Mm / 5 węzłów
Uzbrojenie
6 torped, działo 88 mm/105 mm
Wyrzutnie torpedowe	4 x 500 mm (dziób-rufa)
Wyposażenie
działko 105 mm
Załoga	35

SM U-41 – ostatni niemiecki okręt podwodny typu U-31 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1913-1915. Wodowany 10 października 1914 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 1 lutego 1915 roku.

Służba

SM^[a] U-41 rozpoczął służbę w II Flotylli pod dowództwem Kapitänleutnanta Clausa Hansena^[1]. W czasie 4 patroli zatopił 29 statków o łącznej pojemności 58 648 BRT.

2 maja 1915 roku U-41 zatopił pierwszy statek, był to norweski parowiec "America" o pojemności 3706 BRT^[2]. Statek płynął z ładunkiem drobnicowym z Bostonu do Bergen z przeładunkiem w Sunderland. Gdy był na wysokości Aberdeen na Morzu Północnym został storpedowany, nikt z załogi nie poniósł śmierci. Tego samego dnia U-41 zatrzymał i zatopił jeszcze cztery brytyjskie trawlery "Cruiser” 146 BRT, "Martaban” 148 BRT, "Mercury” 222 BRT oraz "St. Gorge” 215 BRT^[3]. Następnego dnia w czasie drogi powrotnej U-41 zatopił jeszcze żaglowiec norweski "Oscar" o pojemności 107 BRT, oraz zajął jako pryz szwedzki parowiec „Roxane”^[4].

W czasie kolejnego patrolu, tym razem u zachodnich wybrzeży Irlandii około 40 mil od Fastnet Rock, 25 maja 1915 roku, U-41 zaatakował i uszkodził należący wówczas do neutralnych Stanów Zjednoczonych parowiec transportowy „Nebrascan” o pojemności 4409 BRT^[5].

W czasie tego samego patrolu U-41 zatopił jeszcze osiem statków, po jednym 26 i 27 maja oraz po trzy 28 i 29 maja. Największym z nich i ostatnim zatopionym w czasie tego patrolu był brytyjski parowiec „Glenlee” o pojemności 4140 BRT^[6]. Płynący z ładunkiem węgla z Barr w Walii do Aden zbudowany w 1904 roku statek, został zatopiony 67 mil na południowy zachód od Wolf Rock, archipelag Scilly.

W lipcu 1915 roku U-41 odbywał patrol na obszarze Szetlandów. 16 i 17 lipca, w czasie drogi na Szetlandy, u zachodnich wybrzeży Norwegii, zatopił dwa rosyjskie parowce transportowe „Balva” o pojemności 1165 BRT^[7], płynący z ładunkiem węgla do Archangielska oraz "General Radetzky" o pojemności 2118 BRT^[8], płynący z Archangielska do Londynu z ładunkiem drewna. 24 lipca kolejną ofiarą Clausa Hansena był brytyjski parowiec „Grangewood” o pojemności 3422 BRT płynący z Archangielska do Hawru z ładunkiem zboża^[9] 25 lipca U-41 zatrzymał i zatopił 5 brytyjskich trawlerów oraz amerykański parowiec transportowy „Leelanaw” o pojemności 1923 BRT, płynący z Archangielska do Belfastu z ładunkiem lnu oraz konopi^[10]. 28 lipca ofiarą U-41 stał się norweski parowiec "Trondhjemsfjord" o pojemności 4248 BRT, płynący z Nowego Jorku do Bergen.

W czasie czwartego i ostatniego patrolu U-41 po Morzu Celtyckim okręt zatopił cztery duże jednostki handlowe. 23 września 79 mil na południowy wschód od Fastnet Rock zatrzymał i zatopił ogniem z działa zbudowany w 1907 roku SS "Anglo-Colombian" o pojemności 4792 BRT. Statek płynął z końmi z Quebec do Avonmouth obecnie przedmieście Bristolu^[11]. Następnym zatopionym tego dnia statkiem był brytyjski parowiec „Chancellor” o pojemności 4586 BRT^[12], wkrótce potem łukem U-41 padł trzeci tego dnia statek. Był to zbudowany w 1889 roku parowiec „Hesione” o pojemności 3363 BRT, płynący z ładunkiem drobnicowym do Buenos Aires^[13].

Zatopienie

24 września 1915 roku U-41 zatrzymał brytyjski parowiec SS „Urbino”. Należący do T. Wilson, Sons & Co., Ltd., z Hull statek płynął z ładunkiem drobnicowym z Nowego Jorku do macierzystego portu. 67 mil na południowy wschód od Bishop Rock SS "Urbion" został zatrzymany i przeszukany przez załogę U-41. W czasie zatapiania statku ogniem z działa, brytyjski statek pułapka HMS Baralong, płynący pod fałszywą banderą amerykańską, podpłynął w miejsce incydentu i otworzył ogień do wynurzonego U-41. W wyniku ataku śmierć poniosło 35 członków załogi wraz z kapitanem Clausem Hanse.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 97-98. ISBN 1-85367-623-3.
• Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 26. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
• Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)

Linki zewnętrzne

• uboat.net - WWI U-boats U41