SM U-79 (1916)

SM U-79
U-79 w Cherbourg-Octeville po zakończeniu wojny, około 1920 roku, okręt widoczny na trzecim planie
Klasa	okręt podwodny
Typ	UE I
Projekt	Werk 61
Historia
Stocznia	Vulcan, Hamburg
Początek budowy	9 marca 1915
Wodowanie	9 kwietnia 1916
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	25 maja 1916
Los okrętu	poddany Francji 21 listopada 1918
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	755 ton 832 ton
Długość	56,8 metra
Szerokość	5,9 m
Zanurzenie testowe	50 m
Napęd
2 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Benz (2 × 450 KM), 2 silniki/generatory elektryczne SSW (2 x 330 KM), 2 wały
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	9,9 węzła 7,9 węzła
Zasięg	powierzchnia: 7880 Mm / 7 węzłów zanurzenie: 83 Mm / 4 węzłów
Uzbrojenie
2 zewnętrzne wyrzutnie torpedowe 500 mm (rufowa i dziobowa, zapas 4 torpedy), działo pokładowe 88 mm (w 1917 roku zamienione na działo 105 mm[1]), 2 aparaty minowe (34 miny kotwiczne)
Załoga	32

SM U-79 – niemiecki podwodny stawiacz min, dziewiąty okręt typu UE I, zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 9 kwietnia 1916 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 25 maja 1916 roku^[2]. W czasie swojej służby SM^[a] U-79 zatopił 22 statki o łącznej pojemności 34 479 BRT, uszkodził dwa statki o pojemności 7474 BRT), zajął jeden jako pryz 1125 BRT) oraz zatopił jeden okręt (14 300 ton)^[3].

Budowa

U-79 był dziewiątym z dziesięciu okrętów typu UE I, będącego następcą typu U-66. Był jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań oceanicznych, o długości 56,8 metra, wyporności w zanurzeniu 755 ton i o zasięgu 7880 Mm^[4] przy prędkości 7 węzłów na powierzchni oraz 83 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu^[5]. Załoga składała się z 32 osób: 28 marynarzy i 4 oficerów^[6]. Okręt był wyposażony początkowo w działo pokładowe o kalibrze 88 mm, które zostało w 1917 roku wymienione na działo o kalibrze 105 mm^[1]. Wewnątrz kadłuba sztywnego okręt przewoził 34 kotwiczne miny morskie^[4], stawiane z dwóch rufowych aparatów minowych o średnicy 100 cm. Każdy z nich mieścił po trzy miny. Po ich otwarciu, masa wody (w sumie 6 ton) musiała być kompensowana zalewaniem dziobowych zbiorników balastowych. Wygospodarowanie miejsca dla min oznaczało również przesunięcie przedziału silnikowego w kierunku dziobu^[7]. Uzbrojenie torpedowe to dwie wyrzutnie (dziobowa i rufowa) kalibru 500 mm, typu zewnętrznego, z zapasem 4 torped.

Służba

Pierwszym dowódcą okrętu został 9 października 1915 roku mianowany Heinrich Jeß^[b][8]. 30 lipca 1916 roku jednostka została przydzielona do I Flotylli. Pierwszym zatopionym przez U-79 statkiem był brytyjski parowiec „Counsellor” (4958 BRT). Statek wszedł na minę 5 mil od Galley Head w pobliżu Rosscarbery w hrabstwie Cork w Irlandii^[9]. Heinrich Jeß dowodził okrętem do 20 lutego 1917 roku. Został zastąpiony przez kapitana Otto Rohrbecka^[c][10], który dowodził okrętem do 26 października 1917 roku. W tym okresie U-79 zatopił 10 statków o łącznej pojemności 12 276 BRT, uszkodził dwa statki o pojemności 7474 BRT) oraz zatopił jeden okręt (14 300 ton)^[3]. Tą największą jednostką zatopioną przez U-79 był brytyjski krążownik pancerny HMS „Drake”. Zbudowany w 1903 roku w Pembroke Dock okręt miał wyporność 14 300 ton^[11][12]. 27 października 1917 roku na stanowisko dowódcy okrętu został mianowany kapitan Otto Dröscher^[d][13]. 24 listopada został zastąpiony przez porucznika Karla Thoureta^[14]. 15 stycznia 1918 roku U-79 pod dowództwem Thoureta zatopił holenderski parowiec „Westpolder” (749 BRT)^[15]. Był to ostatni zatopiony przez U-79 statek.

21 listopada 1918 roku dowodzony wówczas przez kapitana Kurta Slevogta okręt został poddany marynarce francuskiej.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
• Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3.
• Jak Mallmann Showell: The U-boat century. Londyn: Chatham Publishing, 2006, s. 57-59. ISBN 978-1-86176-241-2.