SM UB-15

SM UB-15

Klasa	okręt podwodny
Typ	UB I
Projekt	werk 224
Historia
Stocznia	AG Weser, Brema
Początek budowy	9 listopada 1914
Wodowanie	23 marca 1915
Kaiserliche Marine
Nazwa	SM UB-15
Wejście do służby	11 kwietnia 1915
Wycofanie ze służby	18 czerwca 1915
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	SM U-11
Wejście do służby	18 czerwca 1915
Wycofanie ze służby	czerwiec 1915
Los okrętu	przekazany Włochom jako reperacje wojenne w 1918 roku, zezłomowany w Puli 1919[a]
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	127 ton 142 tony
Długość	28,1 metra
Szerokość	3,2 metra
Zanurzenie	3 metry
Zanurzenie testowe	50 metrów
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Napęd
1 silnik Diesla (60 KM), silnik elektryczny (120 KM) 1 wał napędowy, 1 śruba
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	6,5 węzła 5,5 węzła
Zasięg	1650 Mm @ 5 węzłów (pow.) 45 Mm @ 4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
2 torpedy, karabin maszynowy 8 mm; od 1917 armata rewolwerowa
Wyrzutnie torpedowe	2 x 450 mm (dziób)
Załoga	14 osób

SM UB-15 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Wszedł do służby w Kaiserliche Marine 11 kwietnia 1915 roku. 18 czerwca 1915 roku okręt został przekazany Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, gdzie dosłużył do chwili przekazania Włochom jako reperacje wojenne w listopadzie 1918 roku.

Budowa

SM^[b] UB-15 należał do typu UB I. Był małym jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji; długości 28,1 metrów, wyporności w zanurzeniu 142 tony, zasięgu 1650 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu.

Wymogiem przy projektowaniu tych okrętów była możliwość transportu koleją, dzięki temu część z nich została przetransportowana nad Adriatyk, gdzie operowały z baz austriackich. UB-15 został więc po wybudowaniu rozebrany na części i przewieziony koleją do Puli. Podczas ponownego składania okrętu, 4 czerwca dowództwo jednostki objął Heino von Heimburg - dotychczasowy dowódca U-11, z którego przejął także część załogi. Heino von Heimburg następnie został dowódcą UB-14, UC-22, UB-68 oraz U-35. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 20 statków o łącznej pojemności 44 892 BRT i piec okrętów. 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite^[1], 14 lub 18 czerwca okręt został przekazany Austro-Węgrom.

Służba

10 czerwca 1915 roku, podczas pierwszego patrolu po Adriatyku, w pobliżu Porto di Piave Vecchia SM UB-15 zatopił włoski okręt podwodny „Medusa” o wyporności 245 BRT^[2][3]. Po przekazaniu okrętu Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine dowództwo nad okrętem objął austriacki kapitan, w czasie dalszej służby U-11 nie zatopił ani jednego statku.

Po podpisaniu rozejmu w Compiegne i zaprzestaniu działań wojennych okręt został przekazany Regia Marina. Został zezłomowany w 1920 roku^[4].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
• Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180, 343. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
• Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9. (ang.)