SM UB-17

SM UB-17
Ilustracja
SM UB-14 bliźniaczy do UB-17, około 1916 roku
Klasaokręt podwodny
TypUB I
Projektwerk 226
Historia
StoczniaAG Weser, Brema
Początek budowy25 listopada 1914
Wodowanie21 marca 1915
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby4 maja 1915
Wycofanie ze służby15 marca 1918
Los okrętuzatopiony przez minę
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność127 ton ↑
142 tony ↓
Długość28,1 m
Szerokość3,2 m
Zanurzenie3 m
Zanurzenie testowe50 m
Napęd
na powierzchni: silnik diesla o mocy 60 KM
pod wodą: silnik elektryczny o mocy 120 KM
Prędkość6,5 węzła ↑
5,5 węzła ↓
Zasięg1650 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↑
45 Mm (przy prędkości 4 węzłów) ↓
Uzbrojenie
2 torpedy, karabin maszynowy 8 mm
Wyrzutnie torpedowe2 dziobowe wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm
Załoga15

SM[a] UB-17 – ostatni niemiecki okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Zwodowany 21 kwietnia 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 4 maja 1915 roku. W czasie 91 patroli UB-17 zatopił 13 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 2189 BRT oraz uszkodził jeden o pojemności 4054 BRT[1].

Budowa

SM UB-17 należał do typu UB I. Był małym jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji; długości 28,1 metra, wyporności w zanurzeniu 142 tony, zasięgu 1650 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2].

Wymogiem przy projektowaniu tych okrętów była możliwość transportu koleją, dzięki temu część z nich została przetransportowana nad Adriatyk, gdzie operowały z baz austriackich, a część do baz na terenie Belgii. UB-17 został więc po wybudowaniu rozebrany na części i przewieziony koleją do Andwerpii, gdzie wodowany 21 kwietnia 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 4 maja 1915 roku, a 10 maja został włączony do Flotylli Flandria (U-Bootflottille Flandern) operującej z Brugii.

Służba

Pierwszym dowódcą został Ralph Wenninger[3]. Wenninger dowodził okrętem do 27 czerwca 1916 roku, z przerwą od 7 marca do 15 kwietnia. Pod jego dowództwem UB-17 uszkodził pierwszy statek nieprzyjaciela. 18 lipca 1915 roku UB-17 uszkodził brytyjski tankowiec „Batoum” o pojemności 4054 BRT[4]. Płynący z Killingholme do Harwich statek został uszkodzony i osiadł na plaży około 2,5 mili od Southwold. W wyniku ataku zginęło 6 członków załogi.

6 sierpnia UB-17 zatrzymał i zatopił cztery brytyjskie łodzie rybackie[1]. Ostatnim statkiem zatopionym przez UB-17 pod dowództwem Wenningera był brytyjski parowiec „Franz Fischer” o pojemności 957 BRT[5]. Statek płynął z ładunkiem węgla z Hartlepool do Cowes śmierć poniosło 13 członków załogi. 28 czerwca 1916 roku kapitanem okrętu na 10 dni został mianowany Kapitänleutnant Günther Suadicani[6], którego zastąpił Hans Degetau[7] 1 września 1916 roku dowodzony przez Degetaua UB-17 zatopił holenderski parowiec „Zeearend” o pojemności 462 BRT[8].

10 stycznia 1918 roku ostatnim dowódcą okrętu został mianowany Oberleutnant zur See Albert Branscheid[9].

Zatonięcie

11 marca 1918 roku UB-17 pod dowództwem Branscheida wypłynął z Zeebrugge na 91. patrol bojowy i zaginął bez wieści. Według części źródeł UB-17 został zatopiony przez brytyjski niszczyciel HMS „Onslow”[10], inne źródła przypisują jego zatonięcie innym okrętom brytyjskim. Cała załoga zginęła[2].

Uwagi

  1. SM – Seiner Majestät.

Przypisy

  1. a b Ships hit by UB 17 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23].
  2. a b UB 17 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23].
  3. Ralph Wenninger (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (22 kwietnia 1890 – 13 marca 1945), pierwszy dowódca okrętu SM UB-17, który za jego kadencji zatopił 11 statków nieprzyjaciela. Następnie dowódca SM UC-17 oraz SM UB-55. 30 marca 1918 roku odznaczony Pour le Mérite. Od 1 marca 1935 roku w Luftwaffe, 1 listopada 1940 roku mianowany na General der Flieger.
  4. Batoum (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23].
  5. Franz Fischer (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23].
  6. Günther Suadicani (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (17 października 1887 – 11 czerwca 1953).
  7. Hans Degetau (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23]. (30 kwietnia 1890 – 13 marca 1917) następnie od 4 grudnia 1916 roku dowódca SM UC-67, na pokładzie którego zaginął wraz z całą załogą.
  8. Zeearend (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23].
  9. Albert Branscheid (20 stycznia 1892 – 12 marca 1918) – Uboat.net WWI U-boat commanders.
  10. Według Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 180.

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3.
  • UB 17 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-11-23].

Media użyte na tej stronie

German U-boat UB 14 with its crew.jpg
Autor: SMU Central University, Licencja: CC0
Title: [German U-boat UB 14 with its crew]

Creator: Unknown

Date: Spring 1918

Part Of: Der Vormarsch der Flieger Abteilung 27 in der Ukraine

Place: Black Sea

Description: A photograph of the German WWI U-boat UB 14 on the surface of the Black Sea. The submarine's crew is gathered around the tower. Source: Rainer Kolbicz (Ed.), WWI U-boats: UB 14, uboat.net, www.uboat.net/wwi/boats/index.html?boat=UB+14
War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.