SM UB-21
 SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Typ | UB II |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | Blohm & Voss, Hamburg |
| Początek budowy | kwiecień 1915 |
| Wodowanie | 26 września 1915 |
 Kaiserliche Marine | |
| Wejście do służby | 18 lutego 1916 |
| Wycofanie ze służby | 24 listopada 1918 |
| Los okrętu | zatopiony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu | 263 tony 287 ton |
| Długość | 36,13 metra |
| Szerokość | 3,2 metra |
| Zanurzenie | 3,7 metra |
| Zanurzenie testowe | 50 metrów |
| Rodzaj kadłuba | jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (284 KM), 2 x silnik elektryczny (180 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu | 9,15 węzłów 5,81 węzła |
| Zasięg | 6650 Mm @ 5 węzłów (pow.) 45 Mm @ 4 węzły (zan.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 torpedy, potem 6, karabin 5 cm SK L/40 gun | |
| Wyrzutnie torpedowe | 2 × 500 mm (dziób) |
| Załoga | 23 osób |
SM UB-21 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 26 września 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 18 lutego 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-21[a] odbył 26 patroli, w czasie których zatopił 33 statków o łącznej pojemności 36 764 BRT. Służbę rozpoczął w I Flotylli 14 kwietnia 1916 roku, 1 lutego 1916 roku został przeniesiony do II Flotylli.
Budowa
Okręt SM UB-21 należał do typu UB-II, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metrów, wyporności w zanurzeniu 263 BRT, zasięgu 6450 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[1]. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma.
Służba
Pierwszym dowódcą okrętu został 20 lutego 1916 roku mianowany Ernst Hashagen, wcześniej dowodzący SM UC-10[2]. 18 lutego 1916 roku okręt został przydzielony do I Flotylli. Pierwsze zwycięstwo jednostka odniosła 5 maja 1916 roku podczas patrolu po Morzu Północnym, UB-21 zatrzymał i zatopił poprzez podłożenie ładunków wybuchowych szwedzki żaglowiec „Herald” o pojemności 275 BRT[3].
20 października 1916 roku w czasie kolejnego patrolu po Morzu Północnym UB-21 zatrzymał i zatopił trzy statki. Szwedzki „Lekna (204 BRT), norweski „Randi” (467 BRT) oraz szwedzki „Svatvik” (322 BRT). 10 września 1917 roku okręt został przydzielony do V Flotylli, w której służył do 29 kwietnia 1918 roku. 27 listopada 1917 roku na miejsce kapitana Ernsta Hashagena, który po urlopie objął dowództwo SM U-62, został mianowany Oberleutnant zur See Franz Walther[4]. Pierwszym zatopionym statkiem pod dowództwem Walthera był zbudowany w 1882 roku, brytyjski parowiec „Lady Ann” o pojemności 1016 BRT, który płynął z ładunkiem węgla z Sunderland do Rochester. W wyniku ataku, 3 mile na południowy wschód od Scarborough, śmierć poniosło 11 członków załogi[5]. 9 września 1917 roku Walther został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Waltera Schefflera[6]. Pod jego dowództwem UB-21 zatopił 6 statków o pojemności 7288 BRT oraz jeden uszkodził o pojemności 3734 BRT. 29 kwietnia 1918 roku ostatnim dowódcą UB-21 został mianowany Bruno Mahn[7], a okręt został przydzielony ponownie do I Flotylli. 10 maja 1918 roku operując u wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii w okolicach Hartlepool UB-21 zatopił hiszpański statek „Anboto Mendi”. Zbudowany w 1907 roku parowiec o pojemności 2114 BRT płynął z ładunkiem rudy żelaza z Sagunto do Middlesbrough[8]. 7 października 1918 roku UB-21 został przeniesiony do Flotylli treningowej. Po zakończeniu działań wojennych został przekazany Royal Navy 24 listopada 1918 roku. Zatonął w czasie holowania do Wielkiej Brytanii w 1920 roku.
Uwagi
- ↑ SM – Seiner Majestät.
Przypisy
- ↑ Conway’s All the World Fighting Ships 1906–1921, Robert Gardiner (ed.), s. 181.
- ↑ Ernst Hashagen (24 sierpnia 1885 – 12 czerwca 1947), pierwszy dowódca UB-21, następnie dowódca U-62. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Ships hit during WWI – Harald – Uboat.net, Ships hit during WWI [dostęp=2013-11-08].
- ↑ Franz Walther (8 października 1890 – 13 grudnia 1917). Od 11 września 1917 roku dowódca SM UB-75, na którym poległ wraz z całą załogą 10 grudnia 1917 roku. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Ships hit during WWI – Lady Ann – Uboat.net, Ships hit during WWI [dostęp=2013-11-08].
- ↑ Walter Scheffler (2 kwietnia 1890 – wrzesień 1918). Od 1 czerwca 1918 roku dowódca SM UB-127, na którym poległ wraz z całą załogą we wrześniu 1918 roku. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Bruno Mahn (3 grudnia 1897 – 6 lutego 1961). – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Ships hit during WWI – Anboto Mendi – Uboat.net, Ships hit during WWI [dostęp=2013-11-08].
Bibliografia
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
- Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906–1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102–103. ISBN 1-85367-623-3.
Linki zewnętrzne
- uboat.net – WWI U-boats UB 21, (ang.) [dostęp 2013-11-08]
Media użyte na tej stronie
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.
.svg)
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.