SM UB-26

SM UB-26
Ilustracja
SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
TypUB II
ProjektWerk 239
Historia
StoczniaAG Weser, Brema
Początek budowy30 czerwca 1915
Wodowanie14 grudnia 1915
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby27 grudnia 1915
Wycofanie ze służby5 kwietnia 1916
 Marine nationale
Nazwa„Roland Morillot”
Wejście do służby1917
Wycofanie ze służby1925
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu

263 ton
292 ton
Długość36,13 metra
Szerokość3,2 metra
Zanurzenie3,7 metry
Zanurzenie testowe50 metra
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (284 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM)
2 wały napędowy, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

9,15 węzłów
5,81 węzła
Zasięg6650 Mm @ 5 węzłów (pow.)
45 Mm @ 4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
6 torpedy, potem 6, karabin 5 cm SK L/40 gun
Wyrzutnie torpedowe2 x 500 mm (dziób)
Załoga23 osób

SM UB-26niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni AG Weser, Bremie w roku 1915. Zwodowany 14 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 27 grudnia 1915 roku. W czasie swojej służby, SM UB-26[a] nie odniósł żadnych sukcesów[1].

Budowa

Okręt SM UB-26 należał do typu UB-II, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metrów, wyporności w zanurzeniu 263 BRT, zasięgu 6450 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma.

Służba

Dowódcą okrętu został 7 stycznia 1916 roku mianowany Wilhelm Smiths[3]. Nieland dowodził okrętem do 5 kwietnia 1916 roku nie odnosząc żadnych sukcesów. 21 marca 1916 roku okręt został przydzielony do Flotylli Flandria.

5 kwietnia 1916 roku UB-26 wpadł w sieci zastawione przez francuski niszczyciel „Trombe”, po wynurzeniu załoga ewakuowała się, a okręt został zatopiony. Kapitan wraz z załogą dostał się do francuskiej niewoli, gdzie przebywał do końca wojny.

Uwagi

  1. SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. UB 26 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-02].
  2. Gardiner,.. Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921, str. 181.
  3. Wilhelm Smiths (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-02].(27 listopada 1886 - 22 marca 1954), pierwszy dowódca UB-26, Wcześniej dowódca SM UB-5. Pod jego dowództwem dwa okręty zatopiły 26 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 40 131 BRT, uszkodziły 5 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 966 BRT - Uboat.net WWI U-boat commanders.

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3.

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
Austria-Hungary-flag-1869-1914-naval-1786-1869-merchant.svg
Merchant Ensign of Austria-Hungary from 1786 until 1869 and Naval and War Ensign of Austria-Hungary from 1786 until 1915 (de jure, de facto until 1918)
Ensign of France.svg
Marine Nationale and French merchant ensign. Used from 1794 to 1814/1815, and from 1848 to present.
Notice that its proportions differ from those of the French civil flag. (ensign : 30:33:37, civil : 1/3,1/3,1/3)
SM UB 45.jpg
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.