SM UB-30

SM UB-30
Ilustracja
Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
TypUB II
ProjektWerk 254
Historia
StoczniaBlohm & Voss, Hamburg
Początek budowy22 lipca 1915
Wodowanie16 listopada 1915
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby16 marca 1916
Wycofanie ze służby13 sierpnia 1918
Los okrętuzatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
279 ton
303 ton
Długość36,9 metra
Szerokość4,37 metra
Zanurzenie3,7 metry
Zanurzenie testowe50 metra
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM)
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
9,06 węzłów
5,71 węzła
Zasięg7030 Mm @ 5 węzłów (pow.)
45 Mm @ 4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
4 (później 6) torped, armata 88 mm
Wyrzutnie torpedowe2 x 500 mm (dziób)
Załoga23 osób

SM UB-30 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 16 listopada 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 16 marca 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-30 odbył 19 patroli, podczas których zatopił 18 jednostek nieprzyjaciela.

Budowa

SM UB-30[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metra, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[1]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość (do 36,90 metra), ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[1].

Służba

Dowódcą okrętu został 18 marca 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Kurt Schapler[2]. Schapler dowodził okrętem do 1 października 1916 roku. 8 maja jednostka został przydzielona do Flotylli Bałtyckiej i operowała w obszarze kanału La Manche, północnych wybrzeży Francji oraz Morza Celtyckiego.

2 października 1916 roku drugim dowódcą UB-30 został mianowany Oberleutnant zur See Cassius von Montigny[3].

Pierwszym zatopionym przez UB-30 statkiem był należący do C. Fr. Malmberg, zbudowany w 1872 roku szwedzki żaglowiec „August” o pojemności 346 BRT[4]. W czasie tego samego patrolu UB-30 zatopił jeszcze 5 statków: 23 października szwedzki „Elly” (88 BRT), a 24 października cztery rosyjskie „Elin” (127 BRT), „Ingersoll” (239 BRT), „Jenny Lind” (53 BRT), „Urpo” (111 BRT)[5]. 23 lutego 1917 roku okręt został przydzielony do Flotylli Flandria. 8 sierpnia 1917 roku kolejnym dowódcą okrętu mianowano Wilhelma Rheina[6]. Pierwszym zatopionym przez UB-30 statkiem pod nowym dowództwem był brytyjski parowiec "Vernon" o pojemności 982 BRT[7]. Statek płynął z ładunkiem węgla do Londynu.

26 września 1916 roku 17 mil na południowy wschód od Flamborough Head, przylądka pomiędzy Filey a Bridlington, UB-30 storpedował i zatopił francuski parowiec „S. N. A. 3” o pojemności 1709 BRT. Należący do Soc. Nationale d’Affrètements z Hawru, zbudowany w 1915 roku statek, płynął z ładunkiem węgla z West Harton w Newcastle upon Tyne do Rouen[8].

Największym zatopionym przez UB-30 statkiem był zbudowany w 1897 roku w Workman, Clark & Co., Ltd. z Belfastu brytyjski parowiec „Glenarm Head” o pojemności 3908 BRT[9]. Płynący z Southampton do Boulogne z ładunkiem amunicji statek został zatopiony 5 mil od Brighton.

5 marca 1918 roku na południe od Wight UB-30 storpedował brytyjski statek parowy „Clan Mackenzie” o pojemności 6544 BRT[10]. Statek zbudowany w 1917 roku w Northumberland Shipbuilding Co. Ltd., Howdon, płynął z ładunkiem kredy z Londynu do Plymouth. W wyniku ataku statek został uszkodzony, a śmierć poniosło 6 marynarzy[11].

22 kwietnia 1918 roku nowym dowódcą został Oberleutnant zur See Rudolf Stier[12]. Pierwszym zatopionym pod dowództwem Stiera statkiem był brytyjski parowiec „Norfolk Coast” o pojemności 782 BRT[13]. 18 czerwca statek został zatopiony 23 mile na południowy wschód od Flamborough Head.

13 sierpnia 1918 roku, trzy mile od Whitby, UB-30 został zatopiony przez brytyjski trawler John Gillmann[14][15]. Nikt z załogi nie przeżył.

W czasie swojej służby UB-30 odbył 19 patroli[16], zatopił 18 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 19 650 BRT, uszkodził 2 statki o łącznej pojemności 12 007 BRT[5].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. ↑ a b Moller ↓, s. 45.
  2. ↑ Kurt Schapler (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].(10 października 1888 - 21 kwietnia 1918), pierwszy dowódca UB-30. Następnie dowódca SM UC-73 oraz SM UC-71, na pokładzie której poległ. Pod jego dowództwem trzy okręty zatopiły 82 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 12 551 BRT, uszkodziły jeden statek o pojemności 5796 BRT. Kurt Schapler zginął na pokładzie UC-71, 21 kwietnia 1918 wraz z 32 członkami załogi.
  3. ↑ Cassius von Montigny (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].(28 października 1890 - 8 listopada 1940) drugi dowódca UB-30. Następnie dowódca SM UB-10 oraz SM UB-42.
  4. ↑ August (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  5. ↑ a b Ships hit by UB 30 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  6. ↑ Wilhelm Rhein (10 marca 1887 – 24 lipca 1967), poprzednio dowódca UB-16 i UB-112, na trzech okrętach zatopił 21 statków o pojemności 27 854 BRT i okręt o pojemności 1075 BRT oraz uszkodził trzy statki o pojemności 13 967 BRT - Uboat.net WWI U-boat commanders.
  7. ↑ Vernon (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  8. ↑ S. N. A. 3 (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  9. ↑ Glenarm Head (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  10. ↑ Clan Mackenzie (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  11. ↑ SS Clan Mackenzie (+1937) (ang.). Wrecksite. [dostęp 2013-12-20].
  12. ↑ Rudolf Stier (11 listopada 1892 – 13 sierpnia 1918), poprzednio dowódca UB-16. - Uboat.net WWI U-boat commanders.
  13. ↑ Norfolk Coast (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].
  14. ↑ Gardiner (red.) ↓, s. 181.
  15. ↑ Fontenoy ↓, s. 103.
  16. ↑ UB 30 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-20].

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • David Miller: U-boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press Ltd, 2000, s. 10. ISBN 0-85177-790-2. (ang.)
Okręty podwodne typu UB II
Kaiserliche Marine
K.u.K. Kriegsmarine

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
SM UB 45.jpg
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.