SM UB-37

SM UB-37
Ilustracja
Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
TypUB II
ProjektWerk 261
Historia
StoczniaBlohm + Voss, Hamburg
Początek budowy22 lipca 1915
Wodowanie28 grudnia 1915
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby10 czerwca 1916
Wycofanie ze służby14 stycznia 1917
Los okrętuzatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu

279 ton
303 ton
Długość36,9 metra
Szerokość4,37 metra
Zanurzenie3,7 metry
Zanurzenie testowe50 metra
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM)
2 wały napędowy, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

9,06 węzłów
5,71 węzła
Zasięg7030 Mm @ 5 węzłów (pow.)
45 Mm @ 4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
4 (później 6) torped, armata 88 mm
Wyrzutnie torpedowe2 x 500 mm (dziób)
Załoga23 osób

SM UB-37niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm + Voss w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 28 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 10 czerwca 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-37 odbył 10 patroli, podczas których zatopił 31 jednostek nieprzyjaciela[1].

Budowa

SM UB-37[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm + Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].

Służba

Dowódcą okrętu został 22 maja 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Hans Valentiner[3]. Valentiner dowodził okrętem do 6 listopada 1916 roku. 5 lipca jednostka został przydzielona do Flotylli Flandria. Operował w obszarze kanału Morza Północnego, La Manche, północnych wybrzeży Francji oraz Morza Celtyckiego[1].

21 lipca 1916 roku około 15 mil od Coquet Island przy Amble UB-37 zatrzymał i poważnie uszkodził duński czteromasztowy żaglowiec „Samsø” o pojemności 388 BRT[4]. Statek płynął z Halmstad do Hull. 22 lipca około 50 mil na wschód od Hartlepool UB-37 zatopił pięć żaglowców płynących do portu w Hartlepool. Trzy norweskie oraz dwa szwedzkie [5].

Ostatnim zatopionym przez UB-37 statkiem pod dowództwem Hansa Valentinera statkiem był francuski parowiec „Afrique” o pojemności 172 BRT[6]. Zbudowany w 1886 roku statek płynął z Bajonny do Barry. Został zatopiony około 40 mil na południe od Landwednack. 7 listopada 1916 roku dowództwo nad UB-37 objął Oberleutnant zur See Paul Günther[7]. 28 listopada około 25 mil od Berry Head, na południe od Brixham UB-37 zatopił pięć oraz uszkodził jeden brytyjski kuter rybacki[5]. Największym zatopionym przez UB-37 statkiem był grecki parowiec „Fofo” o pojemności 2615 BRT. Parowiec został zbudowany w 1892 roku w J. Readhead & Sons, So. Shields, płynął z Tyne do Saint Vincent z ładunkiem węgla. 4 grudnia statek został zatrzymany i zatopiony poprzez podłożenie ładunków wybuchowych ok. 40 mil na zachód od Ouessant[8].

14 stycznia 1917 roku, w czasie ataku na statek pułapkę HMS Penshurst, UB-37 został kilkakrotnie trafiony i zaczął tonąć. Na tonący okręt zostały zrzucone bomby głębinowe. Nikt z załogi nie przeżył. Symboliczny grób poległych znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[9].

W czasie swojej służby UB-37 odbył 10 patroli[1], zatopił 31 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 20 504 BRT, uszkodził 3 statki (1622 BRT) oraz zajął jeden jako pryz (400 BRT)[5].

Uwagi

  1. SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. a b c UB 37 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26].
  2. a b Moller ↓, s. 45.
  3. Hans Valentiner (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26]. (17 czerwca 1888 - 19 grudnia 1917), pierwszy dowódca SM UB-16, następnie dowódca [[SM U-11 (1915)|]], UB-37, UC-71 oraz U-56, na pokładzie którego zginął wraz z całą załogą. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 50 statków o łącznej wyporności 41 839 BRT, oraz dwa uszkodziły (3976 BRT).
  4. Samsø (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26].
  5. a b c Ships hit by UB 37 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26].
  6. Afrique (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26].
  7. Paul Günther (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26]. (12 stycznia 1890 - 14 stycznia 1917), drugi dowódca UB-37. Wcześniej dowódca SM UC-6. Pod jego dowództwem dwa okręty zatopiły 17 statków o łącznej wyporności 13 175 BRT, oraz dwa uszkodziły (1234 BRT).
  8. Fofo (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-26].
  9. Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: U-Boot-Ehrenmal Möltenort UB-37 Typ UB II, Mittelklasse-Küsten-Torpedo-Boot, Flandern-Flottille (niem.). Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-06].

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • David Miller: U-boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press Ltd, 2000, s. 10. ISBN 0-85177-790-2. (ang.)
  • Jak Mallmann Snowell: U-boat Century German Submarine Warfare 1906-2006. London: Chatham Publishing Lionel Leventhal Ltd, 2006, s. 146. ISBN 1-86176-241-0. (ang.)

Media użyte na tej stronie

SM UB 45.jpg
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.
War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
Austria-Hungary-flag-1869-1914-naval-1786-1869-merchant.svg
Merchant Ensign of Austria-Hungary from 1786 until 1869 and Naval and War Ensign of Austria-Hungary from 1786 until 1915 (de jure, de facto until 1918)