SM UB-39

SM UB-39
Ilustracja
Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
TypUB II
ProjektWerk 263
Historia
StoczniaBlohm & Voss, Hamburg
Początek budowy22 lipca 1915
Wodowanie29 grudnia 1915
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby18 kwietnia 1916
Wycofanie ze służby7 maja 1917
Los okrętuzatopiony na minie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
279 ton
303 ton
Długość36,9 metra
Szerokość4,37 metra
Zanurzenie3,7 metry
Zanurzenie testowe50 metra
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM)
2 wały napędowy, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
9,06 węzłów
5,71 węzła
Zasięg7030 Mm @ 5 węzłów (pow.)
45 Mm @ 4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
4 (później 6) torped, armata 88 mm
Wyrzutnie torpedowe2 x 500 mm (dziób)
Załoga23 osób

SM UB-39 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 29 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 28 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-39 odbył 14 patroli, podczas których zatopił 93 jednostki nieprzyjaciela[1].

Budowa

SM UB-39[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].

Służba

Pierwszym dowódcą okrętu został 29 kwietnia 1916 roku mianowany Kapitänleutnant Werner Fürbringer[3].

Werner Fürbringer dowodził okrętem do 7 listopada 1916 roku. 29 kwietnia jednostka został przydzielona do Flotylli Flandria, operował na obszarze wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii oraz kanału La Manche. W czasie dowodzenia przez Fürbringera UB-39 zatopił 43 statki oraz jeden uszkodził[4]. Największymi z nich były brytyjski parowce: 6 września „Strathtay” o pojemności 4428 BRT[5], a 20 października „Midland” o pojemności 4247 BRT[6].

8 listopada 1916 roku dowództwo nad okrętem objął Oberleutnant zur See Heinrich Küstner[7]. Największym zatopionym pod dowództwem Heinricha Küstnera statkiem był brytyjski parowiec „Clan Macmillan” o pojemności 4525 BRT[8]. Statek został zatopiony 5 mil na południowy zachód od Newhaven. 17 maja 1917 roku w kanale La Manche UB-39 wszedł na minę i zatonął, cała załoga zginęła. W czasie swojej służby UB-39 odbył 14 patroli[1], zatopił 93 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 89 998 BRT, uszkodził trzy (6047 BRT))[4]. Symboliczny grób poległych znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[9].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. ↑ a b UB 39 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29].
  2. ↑ a b Moller ↓, s. 45.
  3. ↑ Werner Fürbringer (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (2 października 1888 - 8 lutego 1982), pierwszy dowódca SM UB-39, wcześniej dowodził SM UB-2, SM UB-17, a po zakończeniu służby na UB-39 dowodził SM UC-70, SM UC-17, SM UB-58 oraz SM UB-110. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 101 statków o łącznej wyporności 97 881 BRT, pięć uszkodziły (9033 BRT). W czasie II wojny światowej został awansowany na kontradmirała i przeszedł w stan spoczynku w 1943 roku.
  4. ↑ a b Ships hit by UB 39 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29].
  5. ↑ Strathtay (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29].
  6. ↑ Midland (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29].
  7. ↑ Heinrich Küstner (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (9 września 1889 - 7 maja 1917), ostatni dowódca okrętu, wcześniej dowodził SM UC-1 na pokładzie którego zaginął. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 50 statków o łącznej wyporności 51 108 BRT, dwa uszkodziły (5188 BRT) oraz zatopiły jeden okręt HMS Zulu (1027 BRT).
  8. ↑ Clan Macmillan (ang.). W: Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29].
  9. ↑ Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: U-Boot-Ehrenmal Möltenort UB-39, Typ UB-II, Küstentorpedo-Boot, Flandern-Flottille (Mittlere Einhüllenboote, Küstenverwendung, Minenleger) (niem.). Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-06].

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
Okręty podwodne typu UB II
Kaiserliche Marine
K.u.K. Kriegsmarine

Media użyte na tej stronie

SM UB 45.jpg
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.
War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.