SM UB-46

SM UB-46
Ilustracja
Bliźniak UB-46 – SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
Klasaokręt podwodny
TypUB II
Historia
StoczniaAG Weser, Brema (Werk 248)
Początek budowy31 lipca 1915
Położenie stępki4 września 1915
Wodowanie31 maja 1916
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby26 maja 1916
Wycofanie ze służby7 grudnia 1916
Los okrętuzatopiony na Morzu Czarnym
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
263 tony
287 ton
Długość36,13 metra
Szerokość3,2 metra
Zanurzenie3,7 metra
Zanurzenie testowe50 metrów
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (284 KM), 2 x silnik elektryczny (180 KM)
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
9,15 węzła
5,81 węzła
Zasięg6940 Mm przy 5 węzłach (pow.)
45 Mm przy 4 węzłach (zan.)
Uzbrojenie
4 torpedy, potem 6, działo kal. 5 cm SK L/40
Wyrzutnie torpedowe2 x 500 mm (dziób)
Załoga23 osoby

SM UB-46 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni AG Weser (Werk 248) w Bremie w roku 1916. Zwodowany 31 maja, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 12 czerwca 1916 roku. W czasie swojej służby SM UB-46 odbył 5 patroli, w czasie których zatopił 4 statki o łącznej pojemności 8099 BRT. Okręt 7 grudnia 1916 roku zatonął na minie, na pozycji 41°26′N 28°35′E/41,433333 28,583333.

Budowa

SM UB-46[a] był dwudziestym szóstym z typu UB II, który był następcą typu UB I[1]. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metra, wyporności w zanurzeniu 263 ton, zasięgu 6940 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma[3].

Służba

12 czerwca 1916 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany kapitan marynarki (niem. Kapitänleutnant) Cäsar Bauer, który wcześniej był pierwszym dowódcą okrętu SM UC-12[4]. Jednostka rozpoczęła służbę we Flotylli Pula (niem. Deutsche U-Halbflotille Pola). 7 października 1916 roku UB-46 został przeniesiony do służby na Morzu Czarnym i przydzielony do Flotylli Konstantynopol (niem. Deutsche U-Halbflottille Konstantinopel)[1].

Okręt odbył łącznie pięć patroli, w czasie których zatopił 4 statki o łącznej pojemności 8099 BRT[5]. Pierwszym z nich był japoński parowiec „Kohina Maru” o pojemności 3164 BRT. Statek był zbudowany w 1884 roku w stoczni Harland & Wolff w Belfaście. Płynął z Bizerta w Tunezji do Port Saidu. Został storpedowany i zatopiony w dniu 2 sierpnia 1916 roku u wejścia do portu w Aleksandrii[6]. Statek należał do 1905 roku do japońskiego armatora Nakamura S. z Kobe[7]. 9 sierpnia u wybrzeży Egiptu UB-46 zatopił grecki żaglowiec „Basileios” o pojemności 488 BRT[8].

9 października 12 mil na południowy wschód od wyspy Skyros UB-46 storpedował i zatopił brytyjski transportowiec „Huntsfall” o pojemności 4331 BRT[9]. Zbudowany w 1906 roku w Swan, Hunter & Wigham Richardson Ltd. w Newcastle statek należący do The Moorgate Investment & Agency Co. Ltd. z Londynu płynął z ładunkiem siana z Port-Saint-Louis-du-Rhône do Salonik. Nikt z załogi nie zginął, ale kapitan statku został wzięty do niewoli[10]. Miesiąc po przydzieleniu okrętu do Flotylli Konstantynopol, UB-46 zatopił ostatni statek w swojej historii. Był nim niewielki rosyjski statek „Melanie” (116 BRT), który został zatopiony u wybrzeży Krymu[11].

7 grudnia 1916 roku na pozycji 41°26′N 28°35′E/41,433333 28,583333 niedaleko od tureckiej wsi Akpinar, niecałe 20 mil od wejścia do Bosforu okręt wszedł na minę i zatonął. Nikt z załogi nie przeżył. Symboliczny grób poległych znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[12].

W 1993 roku w czasie prac górniczych w wodach przybrzeżnych Kemerburgaz odkryto szczątki okrętu podwodnego, który został zidentyfikowany jako UB-46. Część z nich została wydobyta i jest prezentowana w Dardanelles Naval Museum w Çanakkale[13].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. ↑ a b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 46 (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-08].
  2. ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
  3. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  4. ↑ Cäsar Bauer, Kapitänleutnant (Crew 4/04) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09].
  5. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 46 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09].
  6. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Kohina Maru (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09].
  7. ↑ Kohina Maru (+1916) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-04-09].
  8. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Basileios (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09].
  9. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Huntsfall (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09].
  10. ↑ SS Huntsfall (+1916) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-04-09].
  11. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Melanie (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09].
  12. ↑ Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: U-Boot-Ehrenmal Möltenort UB-46 Typ UB II, Küsten-Torpedo-Klasse, Konstantinopel Flottille (niem.). Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-09].
  13. ↑ MANUAL FOR TEACHERS, Heritage for Peace and Reconciliation Heritage for Peace and Reconciliation (ang.). UNESCO Cultural Organization. [dostęp 2017-04-09].

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
Okręty podwodne typu UB II
Kaiserliche Marine
K.u.K. Kriegsmarine

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
SM UB 45.jpg
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.