SM UB-51

SM UB-51
Ilustracja
Jednostka bliźniacza UB-51 – SM UB-125, w służbie japońskiej jako Maru-6
Klasaokręt podwodny
TypUB III
Historia
StoczniaBlohm & Voss, Hamburg (Werk 296)
Początek budowy20 maja 1916
Wodowanie8 marca 1917
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby26 lipca 1917
Wycofanie ze służby16 stycznia 1919
Los okrętuPoddany, zezłomowany i rozebrany w 1922
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
516 ton
651 ton
Długość56,3 metra
Szerokość5,8 metra
Zanurzenie3,68 metra
Zanurzenie testowe50 metrów
Napęd
2 x silnik Diesla (1085 KM), 2 x silnik elektryczny (780 KM)
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
13,5 węzła
8 węzłów
Zasięg9040 Mm przy 6 węzłach (pow.)
55 Mm przy 4 węzłach (zan.)
Uzbrojenie
10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe5 × 500 mm (4 na dziobie, 1 na rufie)
Załoga34 osoby

SM UB-51 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni Blohm & Voss (Werk 296) w Hamburgu w roku 1917. Zwodowany 8 marca 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 26 lipca 1917 roku. W czasie swojej służby SM UB-51 odbył 6 patroli, w czasie których zatopił 19 statków o łącznej pojemności 47 791 BRT oraz jeden uszkodził (3905 BRT).

Budowa

SM UB-51[a] był czwartym z typu UB III, który był następcą typu UB II[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników Diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert do 780 KM[3].

Służba

26 lipca 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany kapitan marynarki (niem. Kapitänleutnant) Ernst Krafft, który wcześniej był dowódcą okrętu SM U-72[4]. Jednostka 19 października 1917 roku została przydzielona do służby we Flotylli Pula (niem. Deutsche U-Halbflotille Pola) z bazą w Kotorze[5].

W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył sześć patroli, w czasie których zatopił i uszkodził 20 jednostek o łącznej pojemności 51 696 BRT[6]. W czasie drogi na Morze Śródziemne do miejsca swojego stałego przydziału w Kotorze UB-51 zatopił 3 statki. Pierwszym z nich był francuski żaglowiec „Amiral Troude” o pojemności 1876 BRT. Statek był zbudowany w 1897 roku w stoczni Laporte & Cie. w Rouen. Należący do Ant. Dom. Bordes et fils z Dunkierki płynął do Iquique do Rochefort z ładunkiem azotanów. Został zatrzymany i storpedowany w dniu 30 września 1917 roku 400 mil na zachód od Penmarch na pozycji 46°40′N 15°30′W/46,666667 -15,500000[7]. Drugim był brytyjski parowiec „Forestmoor” o pojemności 2844 BRT. Statek, który płynął z Gibraltaru w konwoju HG19, 5 października został storpedowany i zatopiony 54 mile na północny zachód od przylądka Spartel w Maroku[8] (na pozycji 35°57′N 7°03′W/35,950000 -7,050000). W wyniku ataku zginęło 22 członków załogi[9][10]. Trzecią ofiarą był zbudowany w 1911 roku w W. Doxford & Sons Ltd. w Sunderland i pływający dla norweskiego armatora Wilhelmsens Dampsk. Selsk. (Wilh. Wilhelmsen) z Tønsberg „Themis” o pojemności 7403 BRT[11]. Statek został zatopiony w dniu 12 października 1917 roku 22 mile na północ od półwyspu Al-Watan al-Kibli. 19 października 1917 roku okręt został dołączony do Flotylli Pula. W czasie pierwszego patrolu w składzie flotylli Pula UB-51 zatopił dwa statki. Pierwszym był brytyjski parowiec „Clan Maccorquodale” o pojemności 7403 BRT, zbudowany w Chas. Connell & Co. Ltd. w Glasgow w 1913 roku[12]. Statek płynął z Madras do Londynu z ładunkiem drobnicowym w konwoju HE1. Został storpedowany i zatopiony około 165 mil na północny wschód od Aleksandrii na pozycji 33°26′N 27°52′W/33,433333 -27,866667[13]. 10 dni później 120 mil na północ od Port Saidu UB-51 zatopił portugalski statek pasażerski „Tungue” o pojemności 8021 BRT[14]. Statek, który został zbudowany w 1902 roku w stoczni Schichau F. Werft (Ferdinand Schichau) w Gdańsku, do 1916 roku pływał pod niemiecką banderą dla Norddeutscher Lloyd jako SS „Zieten”, kiedy to został przejęty przez Portugalię i nazwany „Tungue”[15]. Był to ostatni statek zatopiony w 1917 roku przez załogę SM UB-51.

8 lutego 1918 roku u wybrzeży Malty UB-51 storpedował i uszkodził pochodzący z 1907 roku brytyjski „Cimbrier” o pojemności 3905 BRT[16]. 10 maja UB-51 storpedował brytyjski parowiec „Szechuen” o pojemności 1862 BRT. Statek, który płynął pod eskortą trzech francuskich trawlerów, z Famagusty na Cyprze do Port Saidu z ładunkiem drobnicowym zatonął na pozycji 32°00′N 32°46′W/32,000000 -32,766667. W wyniku ataku śmierć poniosło 9 członków załogi[17]. 18 maja na północ od Port Saidu UB-51 zatrzymał i zatopił sześć niewielkich francuskich żaglowców. Największym z nich był „Menewar” (270 BRT[6].

27 maja 1918 roku 104 mile na północny zachód od Aleksandrii, na pozycji 31°30′N 27°56′W/31,500000 -27,933333, UB-51 storpedował brytyjski transatlantyk „Leasowe Castle” o pojemności 9737 BRT[18]. Statek został zbudowany w latach 1915-1917 dla Union Castle Mail Steamship w stoczni Cammell, Laird & Co. Ltd. w Birkenhead. Służył jako statek transportowy do przewozu wojska. W momencie zatopienia odbywał rejs z Aleksandrii do Marsylii z około trzema tysiącami żołnierzy na pokładzie. W wyniku ataku śmierć poniosło około 100 osób[19]. Dwa dni później w tym samym rejonie Morza Śródziemnego UB-51 zatopił kolejny brytyjski statek. Był to zbudowany w 1864 roku parowiec „Missir” o pojemności 786 BRT[20]. Statek należący do Khedival Mail Steamship & Graveling[21], płynął z Aleksandrii do As-Sallum z ładunkiem drobnicowym. Zginęło 34 członków załogi. W czasie kolejnego patrolu w lipcu 1918 roku UB-51 zatopił pięć jednostek: pięć francuskich oraz jedną brytyjską. Pierwszą z nich był parowiec „Bacchus” o pojemności 2045 BRT[22]. Zbudowany w 1917 roku w Stanach Zjednoczonych statek pływał dla francuskiego armatora Soc. les Affréteurs Réunis z Rouen. 11 lipca, w czasie rejsu z Marsylii do Milos, statek został storpedowany i zatonął na pozycji 36°25′N 20°56′W/36,416667 -20,938611 na Morzy Jońskim. 28 członków załogi zginęło[23]. 20 lipca na pozycji 31°45′N 30°11′W/31,750000 -30,183333 UB-51 zatopił brytyjski statek handlowy z 1884 roku „Kosseir” (1855 BRT). Zginęło 39 członków załogi[24]. 22 lipca łupem UB-51 padły dwie niewielki jednostki. Pierwszym był należący do Royal Navy trałowiec HMT[b] „Ijuin”. Zbudowany w 1911 roku trałowiec typu Castle został poważnie uszkodzony na pozycji 32°42′N 28°25′W/32,700000 -28,416667, a następnie porzucony i samozatopiony w pobliżu Aleksandrii[25]. Drugą ofiarą była barka transportowa L1[6]. Ostatnią jednostką zatopioną przez załogę UB-51 była, zbudowana w 1895 roku w stoczni J.L. Thompson & Sons, Ltd. w Sunderland, „Hyperia” o pojemności 3908 BRT[26]. Statek, który przewoził ładunek wojskowy oraz wojsko z Marsylii do Port Saidu został storpedowany i zatonął 84 mile na północ od portu docelowego. Zginęło 8 członków załogi oraz 57 transportowanych żołnierzy[26].

Po zakończeniu działań wojennych okręt został poddany Brytyjczykom 16 stycznia 1919 roku i rozebrany w Swansea w 1922 roku[5][27].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.
  2. ↑ HMT - His or Her Majesty’s Trawler.

Przypisy

  1. ↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  2. ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
  3. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  4. ↑ Ernst Krafft, Kapitänleutnant (Crew 4/03) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  5. ↑ a b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 51 (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  6. ↑ a b c Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 51 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  7. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Amiral Troude (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  8. ↑ Guðmundur Helgason: THE STRAIT OF GIBRALTAR SECTOR 1 (ang.). www.argolis-yacht.ru. [dostęp 2017-06-03].
  9. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Forestmoor (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  10. ↑ SS Forestmoor (+1917) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-06-03].
  11. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Themis (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-03].
  12. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Clan Maccorquodale (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-07].
  13. ↑ SS Clan MacCorquodale (+1917)) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-06-07].
  14. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Tungue (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-09].
  15. ↑ SS Tungue (+1917) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-06-08].
  16. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Cimbrier (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-10].
  17. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Szechuen (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-10].
  18. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Leasowe Castle (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-11].
  19. ↑ SS Leasowe Castle (+1918) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-06-10].
  20. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Missir (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-11].
  21. ↑ S. Swiggum, M. Kohli: The Fleets Khedivial Mail Line (ang.). W: YThe Ships List [on-line]. TheShipsList®™. [dostęp 2017-06-11].
  22. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Bacchus (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-11].
  23. ↑ SS Bacchus (+1918) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-06-11].
  24. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Kosseir (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-11].
  25. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - HMT Ijuin (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-11].
  26. ↑ a b Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Hyperia (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-06-11].
  27. ↑ Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914-1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.)
  • Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.)
Okręty podwodne typu UB III
  • UB-48
  • UB-49
  • UB-50
  • UB-51
  • UB-52
  • UB-53
  • UB-54
  • UB-55
  • UB-56
  • UB-57
  • UB-58
  • UB-59
  • UB-60
  • UB-61
  • UB-62
  • UB-63
  • UB-64
  • UB-65
  • UB-66
  • UB-67
  • UB-68
  • UB-69
  • UB-70
  • UB-71
  • UB-72
  • UB-73
  • UB-74
  • UB-75
  • UB-76
  • UB-77
  • UB-78
  • UB-79
  • UB-80
  • UB-81
  • UB-82
  • UB-83
  • UB-84
  • UB-85
  • UB-86
  • UB-87
  • UB-88
  • UB-89
  • UB-90
  • UB-91
  • UB-92
  • UB-93
  • UB-94
  • UB-95
  • UB-96
  • UB-97
  • UB-98
  • UB-99
  • UB-100
  • UB-101
  • UB-102
  • UB-103
  • UB-104
  • UB-105
  • UB-106
  • UB-107
  • UB-108
  • UB-109
  • UB-110
  • UB-111
  • UB-112
  • UB-113
  • UB-114
  • UB-115
  • UB-116
  • UB-117
  • UB-118
  • UB-119
  • UB-120
  • UB-121
  • UB-122
  • UB-123
  • UB-124
  • UB-125
  • UB-126
  • UB-127
  • UB-128
  • UB-129
  • UB-130
  • UB-131
  • UB-132
  • UB-133
  • UB-136
  • UB-142
  • UB-143
  • UB-144
  • UB-145
  • UB-148
  • UB-149
  • UB-150
  • UB-154

Kaiserliche Marine

Media użyte na tej stronie

Japanese submarine Maru-6 in 1919.jpg
Japanese submarine Maru-6 at Yokosuka Port. ex-UB125.
War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.