SM UB-52

SM UB-52
Ilustracja
Jednostka bliźniacza UB-52 – SM UB-125, w służbie japońskiej jako Maru-6
Klasaokręt podwodny
TypUB III
Historia
StoczniaBlohm & Voss, Hamburg (Werk 297)
Początek budowy20 maja 1916
Wodowanie8 marca 1917
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby9 sierpnia 1917
Wycofanie ze służby23 maja 1918
Los okrętuzatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
516 ton
651 ton
Długość56,3 metra
Szerokość5,8 metra
Zanurzenie3,68 metra
Zanurzenie testowe50 metrów
Napęd
2 x silnik Diesla (1085 KM), 2 x silnik elektryczny (780 KM)
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
13,5 węzła
8 węzłów
Zasięg9040 Mm przy 6 węzłach (pow.)
55 Mm przy 4 węzłach (zan.)
Uzbrojenie
10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe5 × 500 mm (4 na dziobie, 1 na rufie)
Załoga34 osoby

SM UB-52 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni Blohm & Voss (Werk 297) w Hamburgu w roku 1917. Zwodowany 8 marca 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 9 sierpnia tego roku. W czasie swojej służby SM UB-52 odbył 4 patrole, w czasie których zatopił 12 statków o łącznej pojemności 41 411 BRT oraz pięć uszkodził (27 076 BRT).

Budowa

SM UB-52[a] był piątym z typu UB III, który był następcą typu UB II[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników Diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert do 780 KM[3].

Służba

9 sierpnia 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany porucznik marynarki (niem. Oberleutnant zur See) Otto Launburg, który wcześniej był dowódcą okrętu SM UC-37[4]. Jednostka 13 października 1917 roku została przydzielona do służby we Flotylli Pula (niem. Deutsche U-Halbflotille Pola) z bazą w Kotorze[5].

W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył cztery patrole, w czasie których zatopił i uszkodził 27 jednostek o łącznej pojemności 68 487 BRT[6].

W czasie pierwszego patrolu UB-52 zatopił pięć statków oraz trzy uszkodził. Pierwszym był rosyjski statek pasażerski o napędzie parowym SS[b] „Empress Ekaterina II” o pojemności 5545 BRT[7][8]. Statek został zbudowany w 1913 roku w stoczni William Denny & Bros w Dumbarton dla rosyjskiego armatora Russian Steam Navigation & Trading Co z Odessy[9]. Statek, który płynął z ładunkiem drobnicowym z Bizerty, 30 stycznia 1918 roku został storpedowany i zatopiony na północ od Bidżaja w Algierii. Dwa dni później, 1 lutego na pozycji 37°25′N 4°18′E/37,416667 4,300000, SM UB-52 storpedował i zatopił, należący od 1915 roku do francuskiego Cie Generale Transatlantique, parowiec „La Dives” o pojemności 2108 BRT[10]. Statek został zbudowany w 1897 roku w Amsterdamie w stoczni Nederlandsche Ship Maats, był używany do przewozu wojska oraz ładunku drobnicowego. W czasie rejsu z Marsylii do Bidżaja w Algierii statek przewoził żołnierzy. 134 osoby poniosły śmierć[11]. 4 lutego 1918 roku UB-52 zatrzymał i zatopił żaglowy kuter rybacki „Maid Of Harlech” o pojemności 315 BRT[12]. Tego samego dnia storpedował należący do Peninsular & Oriental Steam Navigation Company z Glasgow, statek pasażerski „Sardinia” o pojemności 6580 BRT[13]. Statek płynął z Bombaju do Londynu. Wypłynął 27 stycznia z Port Saidu w konwoju oznaczonym HE5. Został trafiony i uszkodzony na pozycji 36°28′N 0°55′W/36,466667 -0,916667, około 60 mil od Oranu. W asyście jednego z okrętów eskorty, statek dopłynął do portu w Oranie. 9 lutego na pozycji 37°45′N 1°45′W/37,750000 -1,750000 UB-52 storpedował i uszkodził kolejny brytyjski parowiec płynący w konwoju oznaczonym symbolem OE9, „Antenor” o pojemności 5319 BRT[14]. Podobnie jak „Sardinia” statek pod osłoną okrętów eskorty dotarł do portu w Algierze. 20 lutego 1918 roku na południe od Malty UB-52 zatopił dwa brytyjskie statki parowe płynące pod balastem. Najpierw na pozycji 35°07′N 14°01′W/35,116667 -14,016667 został zatopiony „Balgray” o pojemności 3603 BRT. Statek został zbudowany w Glasgow w 1903 roku. Płynął z Malty do portu w Safakis. Nikt z załogi nie zginął[15]. Tego samego dnia około 10 mil na południe od miejsca zatopienia „Balgraya” UB-52 zatopił zbudowany w 1893 roku w stoczni C.S. Swan & Hunter w Newcastle parowiec „Zeno” o pojemności (2890 BRT). Statek należący do Turner, Brightman & Co. z Londynu płynął z Aleksandrii do portu La Goulette w pobliżu Tunisu[16].

W czasie drugiego patrolu, który miał miejsce w marcu i kwietniu 1918 roku, UB-52 zatopił cztery statki[6]. Do pierwszego zatopienia doszło 17 marca na pozycji 38°49′N 6°32′W/38,816667 -6,533333, kiedy UB-52 storpedował i zatopił płynący z Safakis do Gibraltaru brytyjski parowiec „Ivydene” o pojemności 3541 BRT. Zbudowany w 1901 roku w stoczni W. Doxford & Sons, Ltd. statek płynął z ładunkiem fosforanów. W wyniku ataku śmierć poniosła jedna osoba[17]. Następnego dnia w niedalekiej odległości od miejsca zatopienia statku „Ivydene” UB-52 zatopił kolejna dwie brytyjskie statki parowe. Pierwszym był pochodzący z 1899 roku „John H. Barry” (3083 BRT). Statek, który płynął z La Goulette do Barrow z ładunkiem rudy żelaza został zatopiony na pozycji 38°42′N 5°45′W/38,700000 -5,750000. W wyniku ataku śmierć poniosły 3 osoby[18]. Drugim był zbudowany w 1911 roku w Swan, Hunter & Wigham Richardson, Ltd. parowiec „Saldanha” (4594 BRT)[19]. Statek został storpedowany 18 marca i poważnie uszkodzony. W dniu następnym ponownie storpedowany zatonął. Śmierć poniosło sześciu członków załogi[20]. Czwartego kwietnia na południe od Malty UB-52 zatopił włoski statek parowy, zbudowany w 1877 roku w Sunderland, „Sincerita” (1722 BRT)[21].

W maju 1918 roku UB-52 odbywał swój ostatni patrol. 2 maja zatopił brytyjski parowiec „Flawyl” (3592 BRT). Statek, który został zbudowany w 1906 roku w stoczni Sunderland SB. Co., Ltd. w Sunderland odbywał rejs z ładunkiem metali z Malty do Bizerty. Został storpedowany około 30 mil na wschód od włoskiej wyspy Pantelleria[22]. 9 maja na południe od Sardynii UB-52 storpedował i uszkodził francuski transatlantyk SS „Atlantique” (6479 BRT)[23]. Statek, zbudowany w stoczni należącej do francuskiego przedsiębiorstwa żeglugowego La Compagnie des messageries maritimes w La Ciotat, wszedł do służby 5 kwietnia 1899 roku[24]. Jednostka odbywała rejs z Yokohamy do Marsylii. 3 maja 1918 roku wyszedł w morze z Port Saidu w składzie konwoju oznaczonego HE11. Został trafiony w prawą burtę. Uszkodzony statek pod ochroną slupa HMS „Cyclamen” dotarł do portu w Bizercie, gdzie został naprawiony. Dziewięciu przebywających na statku arabskich kierowców poniosło śmierć[24]. 11 maja, 37 mil na południe od przylądka Spartivento na Sardynii UB-52 zatopił francuski statek „Suzette Fraissinet” (2288 BRT)[25]. 12 maja 1918 roku UB-52 zatopił największy statek w swojej historii. Był to należący do brytyjskiego armatora Orient Steam Navigation Co., Ltd. z Glasgow transatlantyk „Omrah” (8130 BRT)[26]. Ostatnim zaatakowanym przez UB-52 statkiem był brytyjski parowiec „Media” (5437 BRT). Zbudowany w 1911 roku w Glasgow statek płynął z ładunkiem drobnicowym z Londynu poprzez Gibraltar do Bombaju. Został zaatakowany torpedami na południe od Sycylii 1 maja 1918 roku i doznał uszkodzeń na pozycji 36°13′N 13°17′E/36,216667 13,283333[27]. 23 maja 1918 roku na pozycji 41°46′N 18°52′E/41,766667 18,866667, okręt został storpedowany i zatopiony przez brytyjski okręt podwodny HMS H4. Z załogi przeżyły tylko dwie osoby[28].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.
  2. ↑ SS - Steam Ship.

Przypisy

  1. ↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03].
  2. ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
  3. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  4. ↑ Otto Launburg, Oberleutnant zur See (Crew 4/09) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-15].
  5. ↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 52 (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-15].
  6. ↑ a b Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 52 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-15].
  7. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Empress Ekaterina II (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-15].
  8. ↑ SS Empress Ekaterina II (+1918) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-07-15].
  9. ↑ Caledonian Maritime Research Trust: IMPERATRITSA EKATERINA II (ang.). W: Clyde Built Ships The history of shipbuilding on the River Clyde [on-line]. clydeships.co. [dostęp 2017-07-15].
  10. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - La Dives (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-16].
  11. ↑ SS La Dives (+1918) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-07-16].
  12. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Maid Of Harlech (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-04].
  13. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Sardinia (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-04].
  14. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Antenor (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-04].
  15. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Balgray (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-12].
  16. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Zeno (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-12].
  17. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Ivydene (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-17].
  18. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - John H. Barry (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-17].
  19. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Saldanha (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-17].
  20. ↑ SS Saldanha (+1918)) (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-08-17].
  21. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Sincerita (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-19].
  22. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Flawyl (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-19].
  23. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Atlantique (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-19].
  24. ↑ a b Philippe Ramona: L'ATLANTIQUE futur-ANGKOR (fr.). W: L'ENCYCLOPEDIE DES MESSAGERIES MARITIMES [on-line]. [dostęp 2017-08-19].
  25. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Suzette Fraissinet (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-19].
  26. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Omrah (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-19].
  27. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Media (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-08-19].
  28. ↑ Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914-1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.)
  • Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.)
Okręty podwodne typu UB III
  • UB-48
  • UB-49
  • UB-50
  • UB-51
  • UB-52
  • UB-53
  • UB-54
  • UB-55
  • UB-56
  • UB-57
  • UB-58
  • UB-59
  • UB-60
  • UB-61
  • UB-62
  • UB-63
  • UB-64
  • UB-65
  • UB-66
  • UB-67
  • UB-68
  • UB-69
  • UB-70
  • UB-71
  • UB-72
  • UB-73
  • UB-74
  • UB-75
  • UB-76
  • UB-77
  • UB-78
  • UB-79
  • UB-80
  • UB-81
  • UB-82
  • UB-83
  • UB-84
  • UB-85
  • UB-86
  • UB-87
  • UB-88
  • UB-89
  • UB-90
  • UB-91
  • UB-92
  • UB-93
  • UB-94
  • UB-95
  • UB-96
  • UB-97
  • UB-98
  • UB-99
  • UB-100
  • UB-101
  • UB-102
  • UB-103
  • UB-104
  • UB-105
  • UB-106
  • UB-107
  • UB-108
  • UB-109
  • UB-110
  • UB-111
  • UB-112
  • UB-113
  • UB-114
  • UB-115
  • UB-116
  • UB-117
  • UB-118
  • UB-119
  • UB-120
  • UB-121
  • UB-122
  • UB-123
  • UB-124
  • UB-125
  • UB-126
  • UB-127
  • UB-128
  • UB-129
  • UB-130
  • UB-131
  • UB-132
  • UB-133
  • UB-136
  • UB-142
  • UB-143
  • UB-144
  • UB-145
  • UB-148
  • UB-149
  • UB-150
  • UB-154

Kaiserliche Marine

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
Japanese submarine Maru-6 in 1919.jpg
Japanese submarine Maru-6 at Yokosuka Port. ex-UB125.