SM UB-85

SM UB-85
Ilustracja
Jednostka bliźniacza UB-85 – SM UB-125 (w służbie japońskiej jako Maru-6)
Klasaokręt podwodny
TypUB III
Historia
StoczniaAG Weser, Brema (Werk 285)
Początek budowy24 stycznia 1917
Wodowanie26 października 1917
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby24 listopada 1917
Wycofanie ze służby30 kwietnia 1918
Los okrętuzatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
516 ton
651 ton
Długość56,3 metra
Szerokość5,8 metra
Zanurzenie3,68 metra
Zanurzenie testowe50 metrów
Napęd
2 x silnik Diesla (1085 KM), 2 x silnik elektryczny (780 KM)
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
13,5 węzła
8 węzłów
Zasięg9040 Mm przy 6 węzłach (pow.)
55 Mm przy 4 węzłach (zan.)
Uzbrojenie
10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe5 × 500 mm (4 na dziobie, 1 na rufie)
Załoga34 osoby

SM UB-85 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni AG Weser (Werk 285) w Bremie w roku 1917. Okręt został zamówiony 23 września 1916 roku, budowę rozpoczęto 24 stycznia 1917 roku. Zwodowany 26 października 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 24 listopada 1917 roku. W czasie swojej służby SM UB-85 odbył 2 patrole, w czasie których nie odniósł żadnego zwycięstwa.

Budowa

SM UB-85[a] był kolejnym z typu UB III, który był następcą typu UB II[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert do 780 KM[3].

Służba

24 listopada 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany kapitan marynarki (niem. Kapitänleutnant) Günther Krech[4]. 10 lutego 1918 roku jednostka została przydzielona do służby w V Flotylli[5].

W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył dwa patrole. W czasie drugiego w Kanale Północnym okręt zatonął. Stało się to z powodu niedomknięcia włazu w czasie zanurzania pod ostrzałem brytyjskiego statku pułapki HMS „Coreopsis”[5]. Cała załoga została uratowana i dostała się do niewoli brytyjskiej. Inna wersja wydarzeń została podana przez kapitana Krecha. Według jego relacji okręt został zaatakowany przez potwora morskiego, który tak go uszkodził, że nie mógł się zanurzyć i został zatopiony przez załogę[6].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. ↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03].
  2. ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
  3. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  4. ↑ Günther Krech, Kapitänleutnant (Crew 4/05) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-12].
  5. ↑ a b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 85 (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-12].
  6. ↑ Guy Walters For The Mail On Sunday: Mystery of the WWI U-Boat and the 'sea monster' solved: How bungling German captain sank his own vessel after demanding a heater in his cabin - and then blamed the leak on a creature of the deep (ang.). W: Mail Onlin [on-line]. Mail Online, 2016-10-22. [dostęp 2017-11-12].

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914-1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.)
  • Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.)
Okręty podwodne typu UB III
  • UB-48
  • UB-49
  • UB-50
  • UB-51
  • UB-52
  • UB-53
  • UB-54
  • UB-55
  • UB-56
  • UB-57
  • UB-58
  • UB-59
  • UB-60
  • UB-61
  • UB-62
  • UB-63
  • UB-64
  • UB-65
  • UB-66
  • UB-67
  • UB-68
  • UB-69
  • UB-70
  • UB-71
  • UB-72
  • UB-73
  • UB-74
  • UB-75
  • UB-76
  • UB-77
  • UB-78
  • UB-79
  • UB-80
  • UB-81
  • UB-82
  • UB-83
  • UB-84
  • UB-85
  • UB-86
  • UB-87
  • UB-88
  • UB-89
  • UB-90
  • UB-91
  • UB-92
  • UB-93
  • UB-94
  • UB-95
  • UB-96
  • UB-97
  • UB-98
  • UB-99
  • UB-100
  • UB-101
  • UB-102
  • UB-103
  • UB-104
  • UB-105
  • UB-106
  • UB-107
  • UB-108
  • UB-109
  • UB-110
  • UB-111
  • UB-112
  • UB-113
  • UB-114
  • UB-115
  • UB-116
  • UB-117
  • UB-118
  • UB-119
  • UB-120
  • UB-121
  • UB-122
  • UB-123
  • UB-124
  • UB-125
  • UB-126
  • UB-127
  • UB-128
  • UB-129
  • UB-130
  • UB-131
  • UB-132
  • UB-133
  • UB-136
  • UB-142
  • UB-143
  • UB-144
  • UB-145
  • UB-148
  • UB-149
  • UB-150
  • UB-154

Kaiserliche Marine

Media użyte na tej stronie

War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
Japanese submarine Maru-6 in 1919.jpg
Japanese submarine Maru-6 at Yokosuka Port. ex-UB125.