SM UC-60

SM UC-60
Ilustracja
SM UC-56, okręt bliźniaczy UC-60
Klasaokręt podwodny
TypUC II
Projekt41
Historia
StoczniaKaiserliche Werft, Gdańsk
Położenie stępki31 marca 1916
Wodowanie8 listopada 1916
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby25 czerwca 1917
Wycofanie ze służbylistopad 1918
Los okrętuzłomowany w 1921
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu

415 ton
498 ton
Długość50,5 m
Szerokość5,22 m
Zanurzenie3,61 m
Zanurzenie testowe50 m
Rodzaj kadłubadwukadłubowy
Materiał kadłubastal
Napęd
2 silniki Diesla o łącznej mocy 660 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 620 KM
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

11,6 węzła
7,3 w.
Zasięgpowierzchnia: 9450 Mm przy 7 w.
zanurzenie: 52 Mm przy 4 w.
Uzbrojenie
18 min UC/200, 1 działo kal. 88 mm L/30, 7 torped
Wyrzutnie torpedowe3 × 500 mm
Załoga26

SM UC-60niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 8 listopada 1916 roku w stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 25 czerwca 1917 roku. W czasie służby operacyjnej w składzie Flotylli Bałtyckiej okręt odbył jedną misję bojową, podczas której zatopił jeden statek o pojemności 1426 BRT. Od listopada 1917 roku do końca wojny jednostka pełniła funkcje szkoleniowe. SM UC-60 został poddany Brytyjczykom 23 lutego 1919 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w 1921 roku.

Projekt i budowa

Sukcesy pierwszych niemieckich podwodnych stawiaczy min typu UC I, a także niedostatki tej konstrukcji, skłoniły dowództwo Cesarskiej Marynarki Wojennej z admirałem von Tirpitzem na czele do działań mających na celu budowę nowego, znacznie większego i doskonalszego typu okrętów podwodnych. Opracowany latem 1915 roku projekt okrętu, oznaczonego później jako typ UC II, tworzony był równolegle z projektem przybrzeżnego torpedowego okrętu podwodnego typu UB II[1]. Głównymi zmianami w stosunku do poprzedniej serii były: instalacja wyrzutni torpedowych i działa pokładowego, zwiększenie mocy i niezawodności siłowni, oraz wzrost prędkości i zasięgu jednostki, kosztem rezygnacji z możliwości łatwego transportu kolejowego (ze względu na powiększone rozmiary)[1][2].

SM[a] UC-60 zamówiony został 12 stycznia 1916 roku jako jednostka z III serii okrętów typu UC II (numer projektu 41, nadany przez Inspektorat Okrętów Podwodnych[3]), w ramach wojennego programu rozbudowy floty[4][5]. Został zbudowany w stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku jako jeden z sześciu okrętów typu UC II zamówionych w tej wytwórni[4][6][7]. UC-60 otrzymał numer stoczniowy 42 (Werk 42)[5][8]. Stępkę okrętu położono 31 marca 1916 roku[5], a zwodowany został 8 listopada 1916 roku[1][9].

Dane taktyczno-techniczne

SM UC-60 był średniej wielkości dwukadłubowym przybrzeżnym okrętem podwodnym. Długość całkowita wynosiła 50,5 metra[b], szerokość 5,22 metra i zanurzenie 3,61 metra[6][8]. Wykonany ze stali kadłub sztywny miał 39,3 metra długości i 3,61 metra szerokości, a wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 7,46 metra[11]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 415 ton, a w zanurzeniu 498 ton[6][12]. Jednostka miała wysoki, ostry dziób przystosowany do przecinania sieci przeciwpodwodnych; do jej wnętrza prowadziły trzy luki: pierwszy przed kioskiem, drugi w kiosku, a ostatni w części rufowej, prowadzący do maszynowni[13]. Cylindryczny kiosk miał średnicę 1,4 metra i wysokość 1,8 metra, obudowany był opływową osłoną[13]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Daimler MU526 o łącznej mocy 660 KM, zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym BBC o łącznej mocy 620 KM[6][8]. Dwa wały napędowe obracały dwie śruby wykonane z brązu manganowego (o średnicy 1,9 metra i skoku 0,9 metra)[13]. Okręt osiągał prędkość 11,6 węzła na powierzchni i 7,3 węzła w zanurzeniu[6][10]. Zasięg wynosił 9450 Mm przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym oraz 52 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą[1][6][c]. Zbiorniki mieściły 63 tony paliwa[2], a energia elektryczna magazynowana była w dwóch bateriach akumulatorów 26 MAS po 62 ogniwa, zlokalizowanych pod przednim i tylnym pomieszczeniem mieszkalnym załogi[4][14]. Okręt miał siedem zewnętrznych zbiorników balastowych[13]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 50 metrów[11][15], zaś czas wykonania manewru zanurzenia 40 sekund[16].

Głównym uzbrojeniem okrętu było 18 min kotwicznych typu UC/200 w sześciu skośnych szybach minowych o średnicy 100 cm, usytuowanych w podwyższonej części dziobowej jeden za drugim w osi symetrii okrętu, pod kątem do tyłu (sposób stawiania – „pod siebie”)[2][17]. Układ ten powodował, że miny trzeba było stawiać na zaplanowanej przed rejsem głębokości, gdyż na morzu nie było do nich dostępu (co znacznie zmniejszało skuteczność okrętów)[18][19]. Wyposażenie uzupełniały dwie zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 500 mm (umiejscowione powyżej linii wodnej na dziobie, po obu stronach szybów minowych), jedna wewnętrzna wyrzutnia torped kal. 500 mm na rufie (z łącznym zapasem 7 torped) oraz umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kal. 88 mm L/30, z zapasem amunicji wynoszącym 130 naboi[2][11][20]. Okręt wyposażony był w trzy peryskopy Zeissa oraz kotwicę grzybkową o masie 272 kg[13].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy[16][21].

Służba

25 czerwca 1917 roku SM UC-60 został przyjęty do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej[5][9]. Dowództwo okrętu objął por. mar. (niem. Oberleutnant zur See) Waldemar von Fischer, dowodzący wcześniej UB-33[22]. Po okresie szkolenia okręt został 1 września 1917 roku przydzielony do Flotylli Bałtyckiej[5].

W październiku 1917 roku SM UC-60 (wraz z siostrzanymi jednostkami UC-56, UC-57, UC-58, UC-59 i UC-78) w składzie flotylli „Kurlandia” wziął udział w operacji Albion, mającej na celu opanowanie Wysp Moonsundzkich[23][24]. W pierwszej dekadzie października okręt wyszedł z Lipawy z zadaniem patrolowania szlaku wodnego między Väinameri a Tallinnem[25]. 16 października pierwszą i jedyną ofiarą wojennej działalności UC-60 został zbudowany w 1912 roku rosyjski parowiec „Est” o pojemności 1426 BRT, który został zatopiony nieopodal Ekenäs na pozycji 59°53′N 23°52′E/59,883333 23,866667[26]. W dniach 17–19 października nieopodal rejonu patrolowania U-Boota przeszedł duży zespół okrętów rosyjskich ewakuujących się z Zatoki Ryskiej[27]. Okręt powrócił do bazy między 20 a 25 października[28].

26 listopada 1917 roku UC-60 został przydzielony do zadań szkoleniowych, a 30 listopada por. mar. Waldemar von Fischer zdał dowództwo okrętu[5]. W myśl postanowień rozejmu w Compiègne UC-60 został 23 lutego 1919 roku poddany Brytyjczykom[5][8]. Okręt został złomowany w Rainham w 1921 roku[5][6].

Uwagi

  1. SM – Seiner Majestät – [okręt] Jego Mości.
  2. Od 1917 roku: 52,67 metra[6] lub 51,7 metra[10].
  3. Opracowania znacznie różnią się wartościami zasięgu na powierzchni: Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313 podają, że wynosił on 6910 mil morskich przy prędkości 7 węzłów, zaś Hutchinson 2001 ↓, s. 52 – 6430 Mm przy prędkości 7 węzłów.

Przypisy

Bibliografia

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-074-4.
  • Ivan Gogin: UC II type coastal submarine minelayers (1916-1917) (ang.). Navypedia. [dostęp 2020-01-31].
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Guðmundur Helgason: Est (ang.). uboat.net. [dostęp 2020-01-31].
  • Guðmundur Helgason: Oberleutnant zur See Waldemar von Fischer (ang.). uboat.net. [dostęp 2020-01-31].
  • Guðmundur Helgason: Ships hit by UC 60 (ang.). uboat.net. [dostęp 2020-01-31].
  • Guðmundur Helgason: UC 60 (ang.). uboat.net. [dostęp 2020-01-31].
  • Guðmundur Helgason: UC II (ang.). uboat.net. [dostęp 2020-01-31].
  • Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.)
  • Jane’s Fighting Ships of World War I. John Moore (red.). London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.)
  • Peta Knott: UC-6 Thames Estuary: Archaeological Report (ang.). historicengland.org.uk. [dostęp 2020-01-31].
  • Edmund Kosiarz: Pierwsza wojna światowa na Bałtyku. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1979. ISBN 83-215-3234-9.
  • Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-51-X.
  • Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9. (ang.)
  • Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century: German Submarine Warfare 1906–2006. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-241-2. (ang.)
  • Gordon Williamson: U-booty Kajzera. Niemieckie okręty podwodne I wojny światowej. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2016. ISBN 978-83-65652-73-7.
  • Igor Witkowski: U-booty. Historia niemieckich okrętów podwodnych. Warszawa: WIS-2, 2009. ISBN 978-83-88259-45-6.

Media użyte na tej stronie

Simsadus- London; The American navy in Europe (1920) (14580064668 - UC 56).jpg
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
German submarine UC 56 after internment at Santander

Identifier: simsaduslondonam00leig (find matches)
Title: Simsadus: London; The American navy in Europe
Year: 1920 (1920s)
Authors: Leighton, John Langdon. (from old catalog)
Subjects: United States. Navy World War, 1914-1918
Publisher: New York, H. Holt and company
Contributing Library: The Library of Congress
Digitizing Sponsor: Sloan Foundation

View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.

Text Appearing Before Image:
'
Text Appearing After Image:
THE ESTABLISHMENT OF BASES 41 seen when it suddenly came to the surface within200 yards of the Tucker. The Tucker immedi-ately opened fire with her forward gun, and at fullspeed, ran towards it to attack it with depth charges.The submarine immediately submerged. The de-stroyer then passed over to the spot where the sub-marine had submerged, dropped several depth charges,and described a circle in order to pass over thesame spot again. While the Tucker was thusmanoeuvering, the submarine came to the surfaceagain and the Tucker opened fire, one of theshells apparently hitting it. Again, the submarinesubmerged and the Tucker passed over the spotdropping depth charges. A few moments later thebow of the submarine appeared above the waves, at anangle which indicated that all was not well on board,and then slowly sank. The Commanding Officer, inhanding in his report of this encounter, felt convincedthat a submarine had been destroyed. In consultingthe charts of submarine movements, which I sh

Note About Images

Please note that these images are extracted from scanned page images that may have been digitally enhanced for readability - coloration and appearance of these illustrations may not perfectly resemble the original work.
War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.