SN 1006
| ||
 Zdjęcie pozostałości supernowej w zakresie promieniowania X (Teleskop kosmiczny Chandra) | ||
| Data odkrycia | 30 kwietnia 1006 | |
| Dane obserwacyjne (J2000) | ||
| Typ supernowej | II | |
| Galaktyka | Droga Mleczna | |
| Gwiazdozbiór | Wilk | |
| Rektascensja | 15h 02m 48,4s | |
| Deklinacja | -41° 54′ 42″ | |
| Odległość | ok. 7 tys. ly (2,15 kpc) | |
| Największa jasność | -9m ±1m | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
SN 1006 – najjaśniejsza zarejestrowana w historii supernowa. Rozbłysła w gwiazdozbiorze Wilka najprawdopodobniej 30 kwietnia 1006.
Według średniowiecznych obserwatorów (głównie astrologów) z Europy, Chin, Japonii, Egiptu i Iraku znajdowała się na granicy gwiazdozbioru Centaura, w pobliżu gwiazdy beta Lupi. Jej położenie ustalono na podstawie odkrytej w latach 60. XX wieku pozostałości po supernowej.
Miała kolor żółty. Najprawdopodobniej była widoczna przez około rok, co wskazuje, że była ona supernową typu II. Miała jasność około -9m, była więc widoczna nawet w dzień.
W 2009 japońscy naukowcy prawdopodobnie odkryli ślady pozostawione przez wybuch w rdzeniu lodowym z Antarktyki[1][2].
Przypisy
- ↑ An Antarctic ice core recording both supernovae and solar cycles. [dostęp 2009-02-24].
- ↑ First evidence of a supernova in an ice core. [dostęp 2009-02-24].
Linki zewnętrzne
- SN 1006 w SEDS.org (ang.)
- Obraz DSS i położenie (ang.)
- SN 1006: Liberating Star Stuff (ang.). W: Chandra Photo Album [on-line]. NASA, 2008-07-01. [dostęp 2014-01-29].
Media użyte na tej stronie
SN 1006.jpg
Chandra's image of SN 1006 shows X-rays from multimillion degree gas (red/green) and high-energy electrons (blue). In the year 1006 a "new star" appeared in the sky and in just a few days it became brighter than the planet Venus. We now know that the event heralded not the appearance of a new star, but the cataclysmic death of an old one. It was likely a white dwarf star that had been pulling matter off an orbiting companion star. When the white dwarf mass exceeded the stability limit (known as the Chandrasekhar limit), it exploded. Material ejected in the supernova produced tremendous shock waves that heated gas to millions of degrees and accelerated electrons to extremely high energies.
Chandra's image of SN 1006 shows X-rays from multimillion degree gas (red/green) and high-energy electrons (blue). In the year 1006 a "new star" appeared in the sky and in just a few days it became brighter than the planet Venus. We now know that the event heralded not the appearance of a new star, but the cataclysmic death of an old one. It was likely a white dwarf star that had been pulling matter off an orbiting companion star. When the white dwarf mass exceeded the stability limit (known as the Chandrasekhar limit), it exploded. Material ejected in the supernova produced tremendous shock waves that heated gas to millions of degrees and accelerated electrons to extremely high energies.