SN 1054
 Mgławica Kraba, pozostałość po SN 1054. | |
| Odkrywca | znana od średniowiecza |
|---|---|
| Data odkrycia | 1054 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Typ supernowej | II |
| Pozostałość | plerion |
| Galaktyka | Droga Mleczna |
| Gwiazdozbiór | Byk |
| Rektascensja | 05h 34m 31,938s[1] |
| Deklinacja | +22° 00′ 52,18″[1] |
| Odległość | 6,3 tys. ly (2 kpc) |
| Największa jasność | ok. −6m |
| Charakterystyka fizyczna | |
SN 1054 – supernowa obserwowana przez chińskich oraz arabskich astronomów w 1054 roku. Jej jasność była około czterokrotnie większa niż Wenus[2]. Była doskonale widoczna przez całą dobę przez 23 dni, a w nocy przez 653 dni[2]. W nocy można było czytać książki przy jej świetle. SN 1054 jest jedną z nielicznych znanych ludzkości supernowych, które wybuchły w naszej Galaktyce[3].
SN 1054 pozostawiła po sobie Mgławicę Kraba, oznaczoną pierwszym numerem w słynnym katalogu Charlesa Messiera oraz znajdujący się w jej centrum pulsar PSR B0531+21[1].
W 2009 japońscy naukowcy odkryli ślady pozostawione przez wybuch w rdzeniu lodowym z Antarktyki[4][5].
Przypisy
- ↑ a b c SN 1054 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b Supernova 1054 - Creation of the Crab Nebula SEDS.org (ang.)
- ↑ Hartmut Frommert, Christine Kronberg: Supernovae observed in the Milky Way: Historical Supernovae (ang.). SEDS, 2013-11-12. [dostęp 2014-07-05].
- ↑ An Antarctic ice core recording both supernovae and solar cycles. [dostęp 2009-02-24].
- ↑ First evidence of a supernova in an ice core. [dostęp 2009-02-24].
Linki zewnętrzne
- Supernova 1054 - Creation of the Crab Nebula SEDS.org (ang.)
Media użyte na tej stronie
This is a mosaic image, one of the largest ever taken by NASA's Hubble Space Telescope, of the Crab Nebula, a six-light-year-wide expanding remnant of a star's supernova explosion. Japanese and Chinese astronomers recorded this violent event in 1054 CE, as did, almost certainly, Native Americans.
The orange filaments are the tattered remains of the star and consist mostly of hydrogen. The rapidly spinning neutron star embedded in the center of the nebula is the dynamo powering the nebula's eerie interior bluish glow. The blue light comes from electrons whirling at nearly the speed of light around magnetic field lines from the neutron star. The neutron star, like a lighthouse, ejects twin beams of radiation that appear to pulse 30 times a second due to the neutron star's rotation. A neutron star is the crushed ultra-dense core of the exploded star.
The Crab Nebula derived its name from its appearance in a drawing made by Irish astronomer Lord Rosse in 1844, using a 36-inch telescope. When viewed by Hubble, as well as by large ground-based telescopes such as the European Southern Observatory's Very Large Telescope, the Crab Nebula takes on a more detailed appearance that yields clues into the spectacular demise of a star, 6,500 light-years away.
The newly composed image was assembled from 24 individual Wide Field and Planetary Camera 2 exposures taken in October 1999, January 2000, and December 2000. The colors in the image indicate the different elements that were expelled during the explosion. Blue in the filaments in the outer part of the nebula represents neutral oxygen, green is singly-ionized sulfur, and red indicates doubly-ionized oxygen.Autor: Stellarium by Fabien Chéreau et al, Historical Supernovae Plug-in by Alexander Wolf, screenshot captured by User:JWNoctis, Licencja: GPLv2
Simulated image of supernova en:SN 1054 at the position of modern Crab Nebula, as presumably would have been observed from Kaifeng, China at 04:30 local time, July 4th, 1054. Chinese asterism as provided within software. Screenshot of Stellarium version 0.13.3, supernova simulation provided by Alexander Wolf's Historical Supernovae Plug-in version 0.2.17.