SS Île de France

Île de France

Bandera	Francja
Nadzorujące towarzystwo klasyf.	Compagnie Générale Transatlantique
Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
Historia
Data wodowania	1926
Data oddania do eksploatacji	1927
Data wycofania ze służby	1959
Dane techniczne
Liczba pasażerów	1586 (w 3 klasach)
Długość całkowita (L)	231,6 m
Szerokość (B)	28,1 m
Zanurzenie (D)	9,5 m
Napęd mechaniczny
Silnik	turbiny parowe
Liczba śrub napędowych	4
Prędkość maks.	24 w.

Île de France – francuski liniowiec pasażerski zbudowany w 1927 w stoczni "Chantiers de Penhoët" w Saint-Nazaire we Francji do obsługi północnoatlantyckiej linii Hawr – Nowy Jork o pojemności 43153 BRT dla armatora Compagnie Générale Transatlantique. Wystrój wewnętrzny statku był utrzymany w propagowanym wówczas stylu "Art déco", zaś zewnętrzny nawiązywał do konserwatywnych pierwowzorów liniowców sprzed I wojny światowej. Jako pierwszy transatlantyk został wyposażony w stałą kaplicę. Na początku lat 30. zostaje zamontowana katapulta startowa wykorzystywana do startu szybkiego wodnosamolotu pocztowego.

Załoga statku po upadku Francji nie poparła Rządu Vichy i przekazała statek w Singapurze (statek był w drodze do Indochin po francuskie wojska kolonialne) do dyspozycji brytyjskiego Ministerstwa Żeglugi, które wykorzystywało go podczas wojny w roli transportowca wojskowego (statek przetransportował w sumie ponad 300 tysięcy żołnierzy).

Po wojnie statek otrzymał nowe apartamenty, salę widowiskową (400 miejsc) i basen, również wygląd zewnętrzny statku uległ zdecydowanym zmianom (zamiast trzech kominów postawiono dwa nieco niższe). Do renowacji i modernizacji wnętrz wykorzystano akcesoria i elementy wystroju zdemontowane z SS Normandie przed przystosowaniem w/w do roli transportowca wojskowego. Po przebudowie pojemność statku wzrosła do 44356 BRT. W roku 1956 Ile de France brał udział w akcji ratowniczej przyjmując na pokład 750 rozbitków (z 1706 pasażerów i członków załogi) tonącego włoskiego liniowca SS Andrea Doria. W roku 1959 "Ile de France" został sprzedany na złom do Japonii. Swoją ostatnią podróż (w kwietniu 1959 roku do Osaki) odbył pod nowym imieniem "Furanzu Maru". Krótko przed złomowaniem w 1960 roku został jeszcze wykorzystany jako kulisy filmowe podczas sesji zdjęciowych do filmu "The Last Voyage".

Bibliografia

• Witold J. Urbanowicz: Transatlantyki:Zarys ich dziejów i techniki. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1977, s. 129–130, 253–256.

Linki zewnętrzne

• Ile de France (ang.). [dostęp 2009-08-08].
• Ile de France (galeria). [dostęp 2009-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2007)].