SS Kielce
| Poprzednie nazwy | Edgar Wakeman |
|---|---|
| Bandera | |
| Armator | |
| Historia | |
| Stocznia | Pennsylvania Shipyards Inc, Beaumont |
| Data wodowania | wrzesień 1943 |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Data zatonięcia | 5/6 marca 1946 |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) | 2750 |
| Liczebność załogi | 26 (w polskiej służbie)[1] |
| Długość całkowita (L) | 78,9 m |
| Szerokość (B) | 12,8 m |
| Zanurzenie (D) | 5,5 m |
| Pojemność | brutto: 1897 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik | parowy, 1 maszyna tłokowa potrójnego rozprężania, 3 cylindry |
| Moc silnika | 1350 KM |
| Liczba śrub napędowych | 1 |
| Prędkość maks. | 11 w. |
SS Kielce – polski statek, pierwszy z serii 5 statków typu K przejętych podczas II wojny światowej w 1944 roku na mocy porozumienia Lend-Lease Act. Zatonął w kolizji 5/6 marca 1946.
Historia
Na skutek długotrwałych starań polskiego rządu na emigracji w kierunku zwiększenia stanu posiadania jednostek Polskiej Marynarki Handlowej, podczas II wojny światowej, 12 marca 1944 przekazano PMH w ramach programu Lend-Lease Act pięć małych statków seryjnie budowanego amerykańskiego typu N3-S-A2 (z serii 59 jednostek), parowców opalanych mazutem[1]. Otrzymały w polskiej służbie nazwy miast na literę K: „Kielce”, „Kolno”, „Kowel”, „Krosno”, „Kutno”[1].
Jako pierwszy, jeszcze 11 marca 1944, został przejęty SS „Kielce”, który został zwodowany w Pennsylvania Shipyards Inc w Beaumont we wrześniu 1943 jako „Edgar Wakeman” (nr budowy 304), lecz na etapie prac wyposażeniowych zdecydowano o przekazaniu go Polsce[1]. Statek wszedł do eksploatacji u armatora Żegluga Polska, jednakże został oddany w czarter wojenny amerykańskiej Wojennej Administracji Żeglugowej (War Shipping Administration)[1].
Pierwszym kapitanem był Stanisław Szworc[1]. Statek przepłynął w konwoju z Nowego Jorku do Europy, po czym z uwagi na nie najlepsze własności tego typu w żegludze atlantyckiej, używany był w żegludze przybrzeżnej na wodach brytyjskich, przewożąc głównie ładunki drewna[2]. Po zakończeniu II wojny światowej w Europie, od lipca 1945 statki były opuszczane przez polskie załogi. Formalnie statki pozostały w dyspozycji Żeglugi Polskiej, lecz pływały dalej z brytyjskimi załogami i pod brytyjską banderą[3]. 11 listopada 1945 z „Kielc” zszedł polski kapitan Hilary Mikosza i załoga[3].
5 marca 1946 w nocy „Kielce” płynące z Southampton do Bremerhaven z ładunkiem amunicji dla armii amerykańskiej ok. 23:30 zderzyły się w kanale La Manche z brytyjskim parowcem „Lombardy” płynącym z Londynu, na pozycji 51°01′15″N 1°13′42″E/51,020833 1,228333, po czym zatonęły krótko po północy[3][4]. Uratowano całą 35-osobową brytyjską załogę, drugi statek „Lombardy” odholowano[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 364–366.
- ↑ Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 368.
- ↑ a b c d Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 375–377.
- ↑ Dziennik Bałtycki, 1946, nr 68 – Bałtycka Biblioteka Cyfrowa, bibliotekacyfrowa.eu [dostęp 2020-01-18].
Bibliografia
- Jerzy Miciński, Bohdan Huras, Marek Twardowski: Księga statków polskich 1918–1945. Tom 3. Gdańsk: Polnord Wydawnictwo Oskar, 1999. ISBN 83-86181-45-1.
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 92. ISBN 83-10-08902-3.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Polski z godłem, wersja symboliczna. Oparta na Image:Flag of Poland.svg i Image:Herb Polski.svg. Uwaga: godło użyte w tej grafice nie jest oficjalne. Oficjalna wersja godła nie jest jeszcze dostępna w formacie wektorowym, stąd zamieszczono poniżej dodatkową wersję tej grafiki w formacie PNG, w której użyto poprawnego wizerunku godła.
