SS Leonardo da Vinci

Leonardo da Vinci

Bandera	Włochy
Armator	Società di Navigazione Italia
Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
Historia
Stocznia	Ansaldo S.A.
Data wodowania	1959
Data oddania do eksploatacji	1960
Dane techniczne
Liczebność załogi	580
Liczba pasażerów	1326
Długość całkowita (L)	234 m
Szerokość (B)	28 m
Pojemność	33 430 RT
Napęd mechaniczny
Silnik	turbiny parowe o mocy 52 000 KM
Liczba śrub napędowych	2
Prędkość maks.	24,5 w.

Leonardo da Vinci – włoski turbinowy statek pasażerski armatora "Società di Navigazione Italia" zbudowany w roku 1960 przez stocznię "Ansaldo S.A." z Genui i wprowadzony na linię nowojorską (w miejsce utraconego SS Andrea Doria). Koncepcja konstrukcyjna "Leonardo da Vinci" była kontynuacją nowej architektury okrętowej tzw. "szkoły włoskiej". Statek wyruszył w podróż dziewiczą z Genui przez Neapol i Cannes do Nowego Jorku w lipcu 1960 roku. Wszystkie kabiny posiadały pełną klimatyzację z własną regulacją. Na pokładzie funkcjonowała radiowa rozgłośnia pokładowa nadająca trzy różne programy i po raz pierwszy pokładowe studio telewizyjne (nadające audycje z zewnątrz oraz ze statku). Na rufie statku znajdowały się ułożone tarasowo trzy baseny ze sztucznymi "plażami" zwane potocznie "lido". Statek dysponował również nowocześnie wyposażonym szpitalem i własną redakcją i drukarnią wydającą dziennik "Corriere del Mare / Kurier Morski". Ze względu na rosnącą konkurencję transatlantyckich połączeń lotniczych statek przeszedł na linię południowoamerykańską. W dniu 4 lipca 1980 roku na wycofanym z eksploatacji statku wybuchł pożar, który w ciągu czterech dni strawił go w całości, powodując w końcu przewrócenie się wypalonego kadłuba.