SS Noronic

SS Noronic

Poprzednie nazwy	The Queen of the Lakes
Armator	Canada Steamship Lines
Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
Historia
Stocznia	Western Dry Dock and Shipbuilding Company
Data oddania do eksploatacji	2 czerwca 1913
Data wycofania ze służby	29 listopada 1949
Dane techniczne
Liczebność załogi	200
Liczba pasażerów	600
Długość całkowita (L)	110,00 m
Szerokość (B)	15,8 m
Zanurzenie (D)	8,5 m
Pojemność	6925 RT
Napęd mechaniczny
Prędkość maks.	17 w.

SS Noronic – statek pasażerski, zniszczony przez pożar, który miał miejsce w 1949 roku w Toronto.

Historia

Oddany do eksploatacji 2 czerwca 1913 roku. Zbudowała go stocznia Western Dry Dock and Shipbuilding Company dla armatora Canada Steamship Lines do przewożenia ludzi i towarów po wodach Wielkich Jezior Amerykańskich. Miał 5 pokładów (A, B, C, D i E), długość 362 stóp (110 m) i ważył 6095 ton (5,5 mln kg). Maksymalnie mógł wziąć 600 pasażerów i 200 członków załogi. Jeden z największych statków wybudowanych w Kanadzie i jeden z największych parowców pływających w ogóle po Wielkich Jeziorach. „Noronic” był nazywany także „The Queen of the Lakes” (Królowa Jezior). Miał dwa siostrzane statki: SS „Huronic” i SS „Harmonic”.

Pożar

Dnia 14 września 1949 roku „Noronic” rozpoczął 7-dniowy rejs po jeziorze Ontario. Parowiec został na dwie noce w Kanadzie przed powrotem do Detroit. Większą część pasażerów stanowili Amerykanie (524). Statek był kierowany przez kapitana Wiliama Taylora. „Noronic” został zadokowany przy molo 9 w porcie Toronto, piątkowego wieczoru 16 września 1949 roku. O 2:30 w nocy jeden z pasażerów zauważył dym pochodzący z pokładu C. Ogień wybuchł w jednym z korytarzy i dość szybko się rozprzestrzeniał (spowodowane to było boazeriami na ścianach, które były polerowane olejem). O 2:38, po 8 minutach od wybuchu pożaru połowa statku była już spalona. Pierwsze ciężarówki straży pożarnej przybyły na molo o 2:41. Większość pasażerów będących na statku rzucała się do wody, a tylko nieliczni schodzili po linach. Pierwsze schodziły kobiety i dzieci. Na statku panowała wielka panika. Do końca akcji gaśniczej zużyto 1,7 mln galonów (6,4 mln litrów) wody z 37 węży gaśniczych. Pożar został ugaszony przed godziną 05:00 rano. Inspekcja zobaczyła makabryczne sceny. Wiele szkieletów pasażerów znajdowało się na korytarzach pokładu, a także w łóżkach. Niektóre z nich prawie całkowicie się spaliły.

Po pożarze

Nigdy nie określono, ilu pasażerów mogło zginąć na statku. Szacuje się od 118 do 139 zgonów. Większość zmarła z uduszenia lub oparzenia, niektórzy zginęli skacząc z górnych pokładów „Noronica” na molo. Tylko jedna osoba utonęła. Być może byłoby mniej ofiar, gdyby pożar nie wybuchł w nocy. Prawdopodobną przyczyną wybuchu pożaru był zostawiony palący się papieros w pralni statku. Po katastrofie szukano winnych w projektantach statku. Po pierwsze: 36-letni statek powinien zostać zmodernizowany, po drugie: wnętrza parowca zostały wyłożone naoliwionym drewnem, zamiast materiałem ognioodpornym, po trzecie: wyjście ewakuacyjne znajdowało się tylko na jednym pokładzie, a powinno na 5. Kapitan Taylor po katastrofie został uznany za bohatera, ponieważ jako jeden z ostatnich opuścił płonący statek, a także wyłamał okna, wyciągając uwięzionych pasażerów z ich pokoi. Pomimo odwagi kapitana, został on zawieszony na rok w sterowaniu statkami. Po pożarze statek został pocięty na złom w Hamilton 29 listopada 1949 roku.