SS Puck (1935)

SS Puck
Ilustracja
„Puck” w kwietniu 1935 r.
Bandera

 Polska

Znak wywoławczy

SPAN

Port macierzysty

Gdynia

Armator

Żegluga Polska

Historia
Stocznia

Swan, Hunter and Wigham Richardson, Newcastle upon Tyne

Data wodowania

21 lutego 1935

Data zatonięcia

2 grudnia 1943

Dane techniczne
Nośność (DWT)

1545

Liczebność załogi

23

Liczba pasażerów

2

Długość całkowita (L)

73,6 m

Szerokość (B)

11,1 m

Zanurzenie (D)

4,6 m

Pojemność

brutto: 1066 BRT
netto: 503 N RT

Napęd mechaniczny
Silnik

2-cylindrowa tłokowa maszyna parowa podwójnego rozprężania[1]

Moc silnika

1050 KM

Liczba śrub napędowych

1

Prędkość maks.

10 w.

SS Puck – polski parowy drobnicowiec, jeden z dwóch bliźniaczych statków zbudowanych dla armatora Żegluga Polska w roku 1935 w Wielkiej Brytanii (drugim był SS „Hel”). Zatopiony w 1943 roku podczas II wojny światowej, po wojnie wydobyty i eksploatowany przez armatorów włoskich pod nazwami „Carola M”, „Torres” i „Campidano”. Nazwę „Puck” przejął następnie bliźniaczy statek zbudowany po wojnie według zmodyfikowanych planów.

Historia

Drobnicowiec „Puck” wodowany został 21 lutego 1935, przybył po raz pierwszy do Gdyni 27 marca 1935[1]. Pływał początkowo do portów Europy Zachodniej, a od lutego 1939 roku na linii śródziemnomorskiejdo Włoch[1].

W czasie II wojny światowej pływał w konwojach. „Puck” i „Morska Wola” znajdowały się w konwoju HX-84 zaatakowanym 5 listopada 1940 roku przez niemiecki „pancernik kieszonkowy” „Admiral Scheer”. Oba statki (i wiele innych) ocalały dzięki samobójczej akcji brytyjskiego krążownika pomocniczegoJervis Bay”. Pływał następnie m.in. między Islandią a Wielką Brytanią jako transportowiec ryb[1].

2 grudnia 1943 roku, podczas niemieckiego nalotu bombowego na zajęty przez aliantów włoski port w Bari, „Puck” – podobnie jak 27 innych statków (był wśród nich także drobnicowiec SS „Lwów”) – został trafiony i zatopiony. Na statku zginął III oficer (Polak) i kilku artylerzystów (Anglików)[1].

Po wojnie (prawdopodobnie w roku 1946) statek został wydobyty przez Włochów, wyremontowany i przywrócony w 1948 roku do służby. Pływał pod nazwą „Carola M” u armatora Fratelli Maggi fu Stefano z Genui, następnie od 1950 przemianowany na „Torres”, a od 1956 na „Campidano” (u armatora Soc. per Azioni di Navigazione z Neapolu)[1]. Pływał do roku 1964, kiedy to oddany został na złom.

Przypisy

  1. a b c d e f Miciński Kolicki ↓, s. 152.

Bibliografia

  • Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989. ISBN 83-10-08902-3.
  • Jerzy Pertek: Druga mała flota. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0371-0.
  • Jerzy Miciński, Stefan Kolicki: Pod polską banderą. Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1962.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (with coat of arms).svg
Flaga Polski z godłem, wersja symboliczna. Oparta na Image:Flag of Poland.svg i Image:Herb Polski.svg. Uwaga: godło użyte w tej grafice nie jest oficjalne. Oficjalna wersja godła nie jest jeszcze dostępna w formacie wektorowym, stąd zamieszczono poniżej dodatkową wersję tej grafiki w formacie PNG, w której użyto poprawnego wizerunku godła.
SS Puck.jpg
Drobnicowiec SS "Puck".