SS Stettin
Bandera | |
---|---|
Znak wywoławczy | DBCR (Unterscheidungssignal) |
Port macierzysty | Hamburg |
Armator | Industrie und Handelskammer Stettin (pol.: Szczecińska Izba Przemysłowo-Handlowa) |
Operator | Association Dampf-Eisbrecher Stettin e.V.,Hamburg |
Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
Dane podstawowe | |
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Data wodowania | 7 września 1933 |
Data oddania do eksploatacji | 16 listopada 1933 |
Data wycofania ze służby | 1981 |
Dane techniczne | |
Wyporność | 1138 t |
Liczebność załogi | 22 |
Długość całkowita (L) | 51,75 m |
Szerokość (B) | 13,43 m |
Zanurzenie (D) | 5,4 m |
Wysokość (H) | 6,45 m |
Napęd mechaniczny | |
Silnik | 3-cylindrowy parowy Stephenson |
Prędkość maks. | 14,2 w. |
SS Stettin (tłum. pol.: SS Szczecin) – lodołamacz parowy (obec. statek muzeum), był budowany od 31 sierpnia 1932 do 16 listopada 1933 (chrzest 7 września 1933) w stoczni Stettiner Oderwerke (obecnie teren Stoczni Szczecińskiej). Był też statkiem flagowym floty lodołamaczy Szczecińskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, w skład której wchodziły także statki: Preußen, Pommern, Berlin i Swinemünde.
Historia i rejsy
Stettin był eksploatowany na torze wodnym ze Szczecina do Świnoujścia oraz na Zatoce Pomorskiej przy wejściu do portu w Świnoujściu. Od 1940 roku skierowany został do służby w marynarce wojennej, wycofany z niej po trafieniu na minę w 1942. Pod koniec II wojny światowej przewoził żołnierzy niemieckich i uchodźców ze wschodu. W 1945 r. przejęty przez aliantów. W latach 1945-81 w służbie Urzędu Żeglugi w Hamburgu[1]. Pracował m.in. na Łabie, w Kanale i Zatoce Kilońskiej oraz w hamburskim porcie.
Ze służby został wycofany w 1981, a przed złomowaniem uratowała go grupa pasjonatów, która w tym celu założyła stowarzyszenie i doprowadziła do uznania go za pomnik kultury landu Szlezwik-Holsztyn. Portem macierzystym statku jest obecnie Hamburg (dawniej była Lubeka), a na stałe cumuje w Oevelgönne, porcie-muzeum w Hamburgu. Stettin uczestniczy w wielu imprezach, gdzie jest atrakcją (m.in. Hansesail Rostock, Kieler Woche i in.). Po wojnie trzykrotnie odwiedził polski Szczecin: w latach 1998, 2006 i 2013.
Inne
Stettin był drugim lodołamaczem o tej nazwie, poprzedni został zbudowany w stoczni Vulcan w 1888 r. i przemianowany w 1933 na Swinemünde. W 1945 r. w wyniku działań wojennych został zatopiny na Zalewie Szczecińskim przez Armię Czerwoną[1].
Około 25 jednostek pływających różnego typu nosiło nazwę Stettin (m.in. krążownik niemieckiej Kaiserliche Marine SMS Stettin)[1].
Zdjęcia
w porcie w Rostocku
w Warnemünde (dzielnicy Rostocku)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Encyklopedia Szczecina. T. II P-Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2000, s. 386-388. ISBN 83-7241-089-5.
Linki zewnętrzne
- Strona poświęcona lodołamaczowi Stettin. [dostęp 2009-08-08]. (ang. • niem.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Darkone (dyskusja · edycje), Licencja: CC BY-SA 2.5
- Beschreibung: Dampfeisbrecher Stettin in Warnemünde / Hansesail 1999
Autor: Wolfgang Meinhart, Hamburg, Licencja: CC BY-SA 3.0
Dampfeisbrecher Stettin im Museumshafen Oevelgönne
Stettin icebraker on shore in Szczecin, Poland.