STS-3
 | |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR | 1982-22A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe | STS-3 |
| Pojazd | |
| Wahadłowiec | |
| Załoga | |
 Jack R. Lousma (po lewej) i Charles Gordon Fullerton (po prawej) | |
| Dowódca | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji | 22 marca 1982 (16:00:00 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum | 249 km |
| Perygeum | 241 km |
| Okres orbitalny | 89,4 min |
| Inklinacja orbity | 38° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie | 30 marca 1982 (16:04:46 UTC) |
| Czas trwania misji | 8 dni, 4 minuty i 46 sekund |
| Przebyta odległość | 5 367 007,74 km |
| Liczba okrążeń Ziemi | 130 |
| Program lotów wahadłowców | |
STS-3 (ang. Space Transportation System) – trzeci (z czterech) doświadczalnych lotów wahadłowca kosmicznego Columbia[1].
Załoga
- Jack R. Lousma (2)* – dowódca (CDR)
- Ch. Gordon Fullerton (1) – pilot (PLT)
- *(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Członkowie załogi misji STS-4 byli załogą rezerwową:
- Thomas K. Mattingly (1) – dowódca
- Henry W. Hartsfield (0) – pilot
Parametry misji
- Masa:
- startowa orbitera: 106 782 kg
- lądującego orbitera: 93 924 kg
- ładunku: 10 301 kg
- Perygeum: 241 km
- Apogeum: 249 km
- Inklinacja: 38,0°
- Okres orbitalny: 89,4 min
Przygotowania
- OPF – 26 listopada 1981
- VAB – 3 lutego 1982
- Platforma startowa 39A – 16 lutego 1982
Cel misji
Trzeci doświadczalny lot wahadłowca, pierwsze próby manipulatora RMS[1].
Misja[3]
Był to trzeci lot Columbii. Podczas wznoszenia się promu jeden z trzech pomocniczych układów zasilających, który dostarczał energię do systemu hydraulicznego układu kierowania ruchami wahadłowca, uległ przegrzaniu i został wyłączony. Okazało się, że jego system chłodzenia zamarzł. W czasie powrotu wszystkie trzy układy działały normalnie.
W STS-3 zrealizowano bardziej złożone zadania niż w czasie dotychczasowych lotów. Badano zachowanie się Columbii w czasie wznoszenia się na orbitę, na samej orbicie i w okresie powrotu przez atmosferę w bardziej surowych warunkach niż uprzednio. Podczas ekspedycji zrealizowano dziewiętnaście eksperymentów, a zestaw aparatury badawczej w luku nosił nazwę „OSS 1”. Całkowita masa aparatury doświadczalnej wyniosła prawie 10 000 kg. Eksperymenty przeprowadzone na pokładzie STS-3 dotyczyły fizyki plazmy ośrodka okołoziemskiego, fizyki Słońca, astronomii, bioastronautyki i technologii kosmicznej. Do głównych celów misji należało: dalsze sprawdzanie ramienia RMS oraz testy wytrzymałości termicznej – poprzez długotrwałe ustawienia orbitera pod różnym kątem względem Słońca. Przeprowadzono całą serię prób wykonanego w Kanadzie manipulatora RMS. Testy polegały na przenoszeniu zestawu o masie około 160 kg, przeznaczonego do diagnostyki plazmy ośrodka, w którym poruszała się Columbia. Podczas dłuższego niż poprzednio pobytu na orbicie można było przebadać charakterystyki cieplne wahadłowca i jego układów. Przeprowadzono w tym celu testy przy różnym usytuowaniu Columbii: ogonem w stronę Słońca, lukiem w jego kierunku, lukiem ku przestrzeni kosmicznej i przodem do padających promieni słonecznych. W czasie tych prób z powodzeniem uruchamiano silniki rakietowe układu sterowania usytuowaniem wahadłowca.
Lot zakończył się pełnym sukcesem. Na 203 szczegółowe czynności testowe i badawcze zrealizowano 202. Nie udało się wykonać pomiarów skażenia otaczającego środowiska. Również koordynacja czynności załogi wahadłowca, działania aparatury i współpracy z Ośrodkiem Kontroli Przebiegu Doświadczeń w Houston okazała się bardzo dobra. Lot był zaplanowany na tydzień, lecz został wydłużony o jeden dzień z powodu złych warunków pogodowych na Ziemi. Następnego dnia Columbia bez problemu wylądowała w Bazie White Sands w Nowym Meksyku – było to jedyne lądowanie w bazie w całej historii wahadłowców. Był to także ostatni lot NASA, do którego trenowała załoga rezerwowa.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 157. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ Robert Godwin: Space Shuttle. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 50, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-973-5.
- ↑ Stefan Kowal. Wyprawy wahadłowców. „Astronautyka”. 3 (121), s. 18-21, 1982. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623x (pol.).
Linki zewnętrzne
- podsumowanie misji STS-3 na stronie NASA (ang.)
- Mark Wade: STS-3 (ang.). W: Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-07-23].
- Spaceflight mission report: STS-3 (ang.). W: Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Official portrait of STS-3 crewmembers Jack R. Lousma (commander), left, and C. Gordon Fullerton (pilot) posing in ejection escape suits (EES) inside the shuttle trainer.
Logo of Sts-3 mission