STS-41-B
 | |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR | 1984-011A |
|---|---|
| Zaangażowani |  NASA |
| Oznaczenie kodowe | STS-41-B |
| Pojazd | |
| Wahadłowiec | Challenger |
| Załoga | |
 L-P: Robert Stewart, Vance Brand, Ronald McNair, Robert Gibson, Bruce McCandless | |
| Dowódca | Vance Brand |
| Start | |
| Miejsce startu | Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A |
| Początek misji | 3 lutego 1984 13:00:00 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum | 316 km |
| Perygeum | 307 km |
| Okres orbitalny | 90,8 min |
| Inklinacja orbity | 28,5° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | KSC, pas startowy 15 |
| Lądowanie | 11 lutego 1984 12:15:55 UTC |
| Czas trwania misji | 7 dni, 23 godz, 15 min, 55 sek |
| Przebyta odległość | 5 329 150 km |
| Liczba okrążeń Ziemi | 128 |
| Program lotów wahadłowców | |
STS-41-B (ang. Space Transportation System) – czwarta misja wahadłowca kosmicznego Challenger i dziesiąta programu lotów wahadłowców. Po raz pierwszy start i lądowanie odbyło się na tym samym kosmodromie[1].
Załoga
- źródło[1]
- Vance D. Brand (3)*, dowódca (CDR)
- Robert Lee Gibson (1), pilot (PLT)
- Bruce McCandless II (1), specjalista misji (MS1)
- Ronald E. McNair (1), specjalista misji (MS2)
- Robert L. Stewart (1), specjalista misji (MS3)
- *(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Parametry misji
- Masa:
- startowa orbitera: 113 527 kg
- lądującego orbitera: 91 278 kg
- ładunku: 15 362 kg
- Perygeum: 307 km
- Apogeum: 316 km
- Inklinacja: 28,5°
- Okres orbitalny: 90,8 min
Spacery kosmiczne
- źródło[1]
- McCandless i Stewart – EVA 1
- Początek EVA 1: 7 lutego 1984
- Koniec EVA 1: 7 lutego 1984
- Łączny czas trwania: 5 godz. 55 min
- Koniec EVA 1: 7 lutego 1984
- McCandless i Stewart – EVA 2
- Początek EVA 2: 9 lutego 1984
- Koniec EVA 2: 9 lutego 1984
- Łączny czas trwania: 6 godz. 17 min
- Koniec EVA 2: 9 lutego 1984
Cel misji
- Umieszczenie na orbicie satelitów telekomunikacyjnych Westar 6 i Palapa B-2, przeprowadzenie prób kosmicznego fotela manewrowego MMU (Manned Maneuvering Unit) oraz symulacja naprawy satelity SMM przy wykorzystaniu MMU[1].
Misja
Głównym celem misji było wyniesienie na orbitę dwóch cywilnych satelitów komunikacyjnych. Satelity zostały umieszczone za pomocą sprężyny poza pokładem wahadłowca, ale następnie zawiodły własne silniki PAM-D satelitów. Misja zakończyła się niepowodzeniem, ponieważ satelity nie weszły na orbitę geostacjonarną. Satelita Westar 6 (indeks COSPAR - 1984-011B) osiągnął orbitę o parametrach: apogeum 1216 km, perygeum 303 km, okres obiegu 99,83 min., nachylenie 27,67°. Satelita Palapa B-2 (indeks COSPAR - 1984-011D) został na orbicie o parametrach: apogeum 1186 km, perygeum 277 km, okres obiegu 99,24 min., nachylenie 28,16°[2] .
Głównym wydarzeniem misji był test nowego plecaka odrzutowego, za pomocą którego jeden z astronautów oddalił się od wahadłowca na odległość około 100 m. Pierwszym człowiekiem, który odłączył się od statku kosmicznego był Bruce McCandless. Swobodny lot trwał półtorej godziny i w tym czasie astronauta powoli manewrował wokół wahadłowca. Przez cały czas drugi astronauta – Robert Stewart dyżurował z nałożonym plecakiem w ładowni, aby w każdej chwili mógł udzielić pomocy. Gdy McCandless powrócił do ładowni, na krótki swobodny spacer udał się Stewart. Również ta próba miała pomyślny przebieg. Po raz drugi astronauci sprawdzili plecaki (drugą parę) 9 lutego. Próba ta wypadła pomyślnie i stworzyło to możliwość praktycznego ich wykorzystania. McCandless i Stewart wykonali wiele prób poza pokładem statku, dotyczących kotwienia przy wahadłowcu uszkodzonych satelitów w przyszłości, wykonania ich naprawy, zamontowali nożny ogranicznik (hamulec MFR) ułatwiający przemieszczanie się astronautów wzdłuż ładowni, sprawdzili urządzenie do przetłaczania paliwa między satelitami.
Załoga brała też udział w realizacji licznych eksperymentów z fizyki, technologii, inżynierii materiałowej i biologii. Wyprodukowano m.in. soczewki mikroskopowe z lateksu dla użytku w medycynie i przemyśle, stosowano elektroforezę do rozdzielenia protein, badano wpływ nieważkości na szczury. Sprawdzono sposoby użytkowania satelity paletowego „SPAS”, zastosowanego w STS-7[3]. Przy lądowaniu wystąpiły trudności z hamowaniem, stwierdzono też uszkodzenie 31 płytek osłony kadłuba.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 158. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ wykaz obiektów kosmicznych wysłanych w roku 1984 (LX). „Astronautyka”. 6 (142), s. 20, 1985. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623X (pol.).
- ↑ Władysław Geisler, Andrzej Karolak. Trzy lata lotów wahadłowców. „Astronautyka”. 6 (136), s. 19-23, 1984. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623X (pol.).
Linki zewnętrzne
- Podsumowanie misji STS-41-B na stronie NASA (ang.)
- Mark Wade: STS-41-B (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-23].
- Spaceflight mission report: STS-41B (ang.). W: Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The crew assigned to the STS-41B (STS-11) mission included (seated left to right) Vance D. Brand, commander; and Robert L. Gibson, pilot. Standing left to right are mission specialists Robert L. Stewart, Ronald E. McNair, and Bruce McCandless.
- Mission: STS-41-B
- Film Type: 70 mm
- Title: Views of the extravehicular activity during STS 41-B
- Description: Astronaut Bruce McCandless II, mission specialist, participates in a extra-vehicular activity (EVA), a few meters away from the cabin of Space Shuttle Challenger. He is using a nitrogen-propelled hand-controlled Manned Maneuvering Unit (MMU). He is performing this EVA without being tethered to the shuttle. The picture shows a cloud view of the Earth in the background.