STS-61-A
 | |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR | 1985-104A |
|---|---|
| Zaangażowani |  NASA |
| Oznaczenie kodowe | STS-61-A |
| Pojazd | |
| Wahadłowiec | Challenger |
| Załoga | |
 przedni rząd od lewej: Furrer, Dunbar, Buchli, Hartsfield, tylny rząd od lewej: Nagel, Bluford, Messerschmid, Ockels | |
| Dowódca | Henry Hartsfield |
| Start | |
| Miejsce startu | Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A |
| Początek misji | 30 października 1985, 17:00:00 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum | 331 km |
| Perygeum | 319 km |
| Okres orbitalny | 91 min |
| Inklinacja orbity | 57° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | Edwards AFB |
| Lądowanie | 6 listopada 1985, 17:44:51 UTC |
| Czas trwania misji | 7 dni, 0 godz, 44 min, 51 s |
| Przebyta odległość | 4 682 148 km[1] |
| Liczba okrążeń Ziemi | 112 |
| Program lotów wahadłowców | |
STS-61-A (ang. Space Transportation System) – dziewiąta misja wahadłowca kosmicznego Challenger i dwudziesta druga programu lotów wahadłowców[2].
Załoga
źródlo dla sekcji: [2]
- Henry Hartsfield (3)*, dowódca (CDR)
- Steven Nagel (2), pilot (PLT)
- Bonnie Dunbar (1), specjalista misji 1 (MS2)
- James Buchli (2), specjalista misji 2 (MS1)
- Guion Bluford (2), specjalista misji 3 (MS3)
- Reinhard Furrer (1), specjalista ładunku 1 (PS1) (Niemcy)
- Ernst Messerschmid (1), specjalista ładunku 2 (PS2) (Niemcy)
- Wubbo Ockels (1), specjalista ładunku 3 (PS3), ESA (Holandia)
Załoga rezerwowa
- Ulf Merbold (2), specjalista ładunku
- * (liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Parametry misji
źródło dla sekcji: [1]
- Masa:
- startowa orbitera: 110 568 kg
- lądującego orbitera: 97 144 kg
- ładunku: 14 451 kg
- Perygeum: 319 km
- Apogeum: 331 km
- Inklinacja: 57,0°
- Okres orbitalny: 91,0 min
Cel misji
Misja naukowa z laboratorium Spacelab-D1 („D” jak Deutschland), po raz pierwszy i ostatni w historii startowała ośmioosobowa załoga statku kosmicznego[2].
Przebieg misji
- źródło[3]
Wyprawa poświęcona była pobytowi w przestrzeni kosmicznej laboratorium Spacelab. W tym locie laboratorium znalazło się na orbicie po raz czwarty i miało postać długiego pomieszczenia ciśnieniowego, połączonego tunelem z kabiną Challengera. Wyprawę zrealizowano na zamówienie Republiki Federalnej Niemiec, która dostarczyła 76 różnorodnych zestawów aparatury badawczej i naukowej. Z tego względu przedsięwzięcie oznaczono Spacelab D-1, a przebieg doświadczeń nadzorowano nie z Houston, a z Niemieckiej Agencji Kosmicznej w Oberpfaffenhofen koło Monachium w RFN.
W locie uczestniczyła rekordowo liczna, ośmioosobowa załoga. Tygodniowy lot rozpoczął się 30 października 1985 roku startem z Przylądka Canaveral na Florydzie, zakończył zaś 6 listopada w kalifornijskiej bazie im. Edwardsa na początku 112. okrążenia Ziemi.
Wyposażenie naukowe służyło do doświadczeń dotyczących przetwarzania materiałów, biologii, medycyny i nawigacji. Doświadczenia materiałowe prowadzono za pomocą dwóch pieców. Doświadczenia biologiczne wykonywano za pomocą zestawu Bio-Rack. Dotyczyły wpływu nieważkości na właściwości limfocytów warunkujących odporność organizmów na choroby. Badano zmysł równowagi, który sprawia kłopoty większości ludzi odbywających loty kosmiczne.
Lot STS-61-A wykorzystano dodatkowo do umieszczenia na orbicie małego, o masie 70 kg, amerykańskiego satelity łącznościowego GLOMR o zastosowaniu policyjnym (walka z przemytem) i wojskowym.
Lądowanie Challengera wiązało się z próbą nowego podwozia – z zamocowaną obrotowo i kierowaną przednią środkową sekcją. W podwoziach dawnego typu sekcja ta była nieruchoma. Dowódca promu po przyziemieniu z prędkością 320 km/h z powodzeniem manewrował dobiegiem. Wahadłowiec o masie około 100 ton na skutek ruchów przedniej sekcji podwozia zbaczał 6 m od linii środkowej pasa lotniskowego i powracał na nią posłusznie.
Do rangi symbolu urasta fakt, że start wahadłowca obserwował sędziwy niemiecki pionier astronautyki, Hermann Oberth[3] oraz że była to ostatnia zakończona powodzeniem misja orbitera przed jego zniszczeniem w katastrofie podczas startu misji STS-51-L.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Mark Wade: STS-61-A (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-23].
- ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 161. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ a b Jerzy Wierzbowski. Wyprawy STS. „Astronautyka”. 4 (1986), s. 8-12, 1986-czerwiec. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623x (pol.).
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- Spaceflight mission report: STS-61A (ang.). W: Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The crew assigned to the STS-61A mission included (front row left to right) Reinhard Furrer, German payload specialist; Bonnie J. Dunbar, mission specialist; James F. Buchli, mission specialist; and Henry W. Hartsfield, Jr., commander. On the back row, left to right, are Steven R. Nagel, pilot; Guion S. Bluford, mission specialist; Ernst Messerschmid, German payload specialist; and Wubbo J. Ockels, Dutch payload specialist. Launched aboard the Space Shuttle Challenger on October 30, 1985 at 12:00:00 noon (EST), the STS-61A mission's primary payload was the Spacelab D-1 (German Spacelab mission).
STS-61A Mission Insignia
- This insignia was chosen by the eight members of the STS-61A/D1 Spacelab mission to represent the record-sized Space Shuttle crew. Crewmembers surnames surround the colorful patch scene depicting Challenger carrying a long science module and an international crew from Europe and the United States.