STS-8

STS-8
Emblemat STS-8
Dane misji
Indeks COSPAR1983-089A
ZaangażowaniStany Zjednoczone NASA
Oznaczenie kodoweSTS-8
Pojazd
WahadłowiecChallenger
Załoga
Zdjęcie STS-8
L-P: Brandenstein, Gardner, Truly, Thornton, Bluford Jr.
DowódcaRichard Truly
Start
Miejsce startuStany Zjednoczone, KSC, LC39-A
Początek misji30 sierpnia 1983 06:32:00 UTC
Orbita okołoziemska
Apogeum313 km
Perygeum306 km
Okres orbitalny90,7 min
Inklinacja orbity28,5°
Lądowanie
Miejsce lądowaniaEdwards AFB, pas startowy 22
Lądowanie5 września 1983 07:40:43 UTC
Czas trwania misji6 dni, 1 godz, 8 min, 43 sek
Przebyta odległość4 046 660 km
Liczba okrążeń Ziemi98
Program lotów wahadłowców
Start misji STS-8

STS-8 (ang. Space Transportation System) – trzecia misja wahadłowca kosmicznego Challenger i ósma programu lotów wahadłowców[1].

Załoga

źródło[1][2]
*(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Cel lotu

Umieszczenie na orbicie geostacjonarnej indyjskiego satelity telekomunikacyjnego INSAT 1B[1][2].

Przebieg misji

Lot 8-dniowy z po raz pierwszy zrealizowanym nocnym startem i lądowaniem. Wprowadzono na orbitę geostacjonarną indyjskiego satelitę telekomunikacyjnego i wykonano szereg badań. Na pokładzie znalazło się 200 000 kopert okolicznościowych[3].

Załoga była nieświadoma, że w pierwszej fazie lotu, po starcie groziła jej awaria mogąca mieć katastrofalne skutki[2]. Po wyłowieniu z wody pomocniczych rakiet na paliwo stałe oraz przetransportowaniu ich do bazy NASA okazało się, że doszło do awarii prawej rakiety, w której ochrona żaroodporna stalowej dyszy silnika została prawie na wylot przepalona. Z zewnętrznej strony jest ona chroniona przed gorącymi spalinami przez warstwę ablacyjną o grubości 7,5 cm. Podczas dwóch minut pracy silnika część warstwy wyparowuje, a jej grubość zmniejsza się o około połowę. Przy starcie STS-8 warstwa ochronna zbyt szybko wyparowała – pozostało 5 mm, co mogło doprowadzić do przepalenia dyszy. Efektem byłoby zmniejszenie ciągu silnika, zboczenie promu z kursu, a następnie destrukcja. Za przyczynę awarii uznano nieodpowiednią żywicę użytą do produkcji warstwy ablacyjnej w silnikach SRB. Wobec tej awarii wstrzymano następny lot wahadłowca planowany na 30 września 1983 roku. Następnie przesunięto raz jeszcze o miesiąc, aby znaleźć przyczynę awarii i sprawdzić czy przy kolejnych egzemplarzach rakiet nie powtórzy się podobna sytuacja. Pomyślne badania pozwoliły na następny start w dniu 28 listopada 1983 roku[2].

Guion S. Bluford

źródło[3]

Po raz pierwszy czarnoskóry mieszkaniec USA poleciał w kosmos, przeprowadzając tam badania i obserwacje. Astronauta pochodzi z Filadelfii, gdzie jego ojciec był inżynierem, a matka nauczycielką. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania modelarstwem, konstruując modele samolotów. Wstąpił do szkoły lotniczej, gdzie uzyskał licencję pilota. Wcielony do wojska, brał udział jako pilot w wojnie wietnamskiej. W roku 1978 obronił doktorat w Instytucie Technologii Lotniczej, a następnie złożył podanie o przyjęcie w poczet kandydatów do lotów w wahadłowcach. Był jednym z czterech czarnoskórych lotników szkolonych przez NASA. Bardzo dobre wyniki szkolenia spowodowały, że jako pierwszy z nich poleciał w kosmos.

Parametry misji

źródło[4]

Ciekawostki

źródło[5]

Premier Indii, Indira Gandhi oddała w połowie lutego 1984 roku oficjalnie satelitę INSAT-1B do użytku publicznego. Satelita służył telekomunikacji, zapewniał łączność telewizyjną, radiową i telefoniczną, był wykorzystywany do prognozowania pogody nad subkontynentem indyjskim, badań meteorologicznych, śledzenia wędrówek huraganów oraz co 30 minut fotografował cały półwysep i linię brzegową Oceanu Indyjskiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 157-158. ISBN 83-7167-224-1.
  2. ↑ a b c d Władysław Geisler. Kosmiczne loty załogowe w roku 1983. „Astronautyka”. 2 (132), s. 8-10, 1984. Polskie Towarzystwo Astronautyczne (pol.). 
  3. ↑ a b Władysław Geisler. Kronika astronautyczna. Pierwszy murzyn na orbicie. „Astronautyka”. 5 (129), s. 24, 1983. Polskie Towarzystwo Astronautyczne (pol.). 
  4. ↑ Mark Wade: STS-8 (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-22].
  5. ↑ Władysław Geisler. Kronika astronautyczna. Oficjalne oddanie do użytku SSZ INSAT 1B. „Astronautyka”. 6 (136), s. 24, 1984. Polskie Towarzystwo Astronautyczne (pol.). 

Linki zewnętrzne

Wahadłowiec kosmiczny Challenger (OV-099)
Loty zakończone
Status

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
STS-8 patch.svg

STS-8 INSIGNIA --- The night launch of Challenger heading toward its third earth-orbital mission is featured in the official insignia for STS-8. The eighth flight of the United States Space Transportation System is represented by eight stars of the constellation Aquila, "The Eagle," Astronauts Richard H. Truly, commander; Daniel C. Brandenstein, pilot; Dale A. Gardner, Guion S. Bluford, and William E. Thornton--all mission specialists--have their sumames on the border of the insignia.

PHOTO CREDIT: NASA or National Aeronautics and Space Administration
STS-8 crew.jpg
Official STS-8 crew portrait in flight suits. Seated from left to right are Daniel C. Brandenstein, pilot; Richard H. Truly, commander; and Guion S. Bluford Jr., Mission specialist. Standing from left to right are Dale A. Gardner, mission specialist; and William E. Thornton, mission specialist. Film Type: 120 mm
STS 8 Launch.jpg
STS-8 launch