SU-14

SU-14
Prototyp SU-14 podczas testów, 1934
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Typ pojazdu	samobieżne działo polowe
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	7
Historia
Prototypy	1935
Egzemplarze	2
Dane techniczne
Silnik	silnik M-17 o mocy 400 KM (294 kW) silnik M-17-1 o mocy 680 KM (500 kW) (SU-14-1)
Pancerz	6-20 mm 6-50 mm (SU-14-1)
Długość	9,45 m 10,02 m (SU-14-1)
Szerokość	3,42 m 3,37 m (SU-14-1)
Wysokość	3,05 m 3,56 m (SU-14-1)
Prześwit	0,48 m 0,47 m (SU-14-1)
Masa	47,06 t 64,85 t (SU-14-1)
Moc jedn.	8,5 KM/t 10,5 KM/t (SU-14-1)
Osiągi
Prędkość	27 km/h 22 km/h (SU-14-1)
Zasięg	100 km 130 km (SU-14-1)
Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)	3,20 m 3,00 m (SU-14-1)
Ściany (wys.)	0,90 m 0,96 m (SU-14-1)
Kąt podjazdu	35° 15° (SU-14-1)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1× haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm, 2× karabin maszynowy DT kalibru 7,62 mm SU-14-1 w. 1940: 1× armata Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm, 4× karabin maszynowy DT kalibru 7,62 mm

SU-14 (СУ-14) – radzieckie prototypowe samobieżne działo polowe opracowane w latach 30. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu ciężkiego T-35 a jego uzbrojenie stanowiła haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm lub armata Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm.

Prace nad pojazdem rozpoczęto w 1933 roku, a rok później zbudowano jego prototyp. Próby poligonowe wykazały szereg wad w konstrukcji pojazdu, w związku z czym w 1935 roku podjęto prace nad jego zmodyfikowaną wersją, która otrzymała oznaczenie SU-14-1. Powstał jeden egzemplarz pojazdu, który w lutym 1937 roku pomyślnie zakończył serię testów. Przewidywano, że w następnym roku SU-14 wejdzie do produkcji seryjnej, jednak podczas rozpoczętych w 1937 roku czystek stalinowskich rozstrzelano m.in. głównego projektanta – P. N. Siaczyntowa, tym samym wstrzymując dalszy rozwój projektu.

W 1940 roku, w związku z planami użycia ich podczas wojny z Finlandią, podjęto decyzję o opancerzeniu obu istniejących egzemplarzy pojazdu (tak zmodyfikowany SU-14-1 otrzymał oznaczenie SU-14-2). Wzięły one później udział w obronie Moskwy w 1941 roku. Pierwszy z nich (w wersji SU-14) został zezłomowany w 1960 roku, natomiast drugi (w wersji SU-14-2) przekazany został Muzeum Czołgów w Kubince.

• 

  SU-14-2 w Muzeum Czołgów w Kubince

• 
• 

Bibliografia

• СУ-14 (ros.). Aviarmor. [dostęp 2012-03-21].