SU-26

SU-26
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo ZSRR
ProducentZakłady im. Kirowa w Leningradzie
Typ pojazdusamobieżne działo polowe
Trakcjagąsienicowa
Załoga4
Historia
Prototypy1941
Produkcja1941–1942
Egzemplarze12
Dane techniczne
Silnik4-cylindrowy silnik gaźnikowy T-26, o mocy 90 KM (66 kW)
Poj. zb. paliwa192 l
Pancerzdo 20 mm
Długość4,62 m
Szerokość2,44 m
Masa12,0 t
Moc jedn.7,5 KM/t
Osiągi
Prędkość30 km/h
Zasięg130 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)0,60 m
Rowy (szer.)2,00 m
Ściany (wys.)0,75 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata pułkowa wz. 1927 kalibru 76 mm

SU-26 (СУ-26; SU-76P, СУ-76П) – radzieckie samobieżne działo polowe opracowane na początku lat 40. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu lekkiego T-26 a jego uzbrojenie stanowiła umieszczona w obrotowej wieży armata pułkowa wz. 1927 kalibru 76 mm.

Prace nad działami samobieżnymi na podwoziu czołgu T-26 rozpoczęto w połowie lat 30. XX wieku. Opracowane zostały wówczas pojazdy AT-1, SU-1, SU-5 oraz SU-6, jednak żaden z nich nie trafił do seryjnej produkcji. W lecie 1941 roku, wkrótce po niemieckiej napaści na ZSRR do fabryk i zakładów naprawczych z frontu zaczęły przybywać uszkodzone podczas walk czołgi T-26. Ze względu na niewielką przydatność czołgów T-26 w konfrontacji z używanymi przez Niemców czołgami PzKpfw III i PzKpfw IV dostarczane pojazdy przebudowywano m.in. na wozy zabezpieczenia technicznego czy działa samobieżne.

W październiku 1941 roku w leningradzkich zakładach im. Kirowa powstał prototypowy egzemplarz SU-26. Do 1942 roku zbudowanych zostało łącznie dwanaście tych pojazdów.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • SU-26 (ang.). Armchairgeneral.com. [dostęp 2013-04-17].

Media użyte na tej stronie

СУ-26 в Музее отечественной военной истории.jpg
Autor: Музей отечественной военной истории, Licencja: CC BY-SA 4.0
76-мм самоходная артиллерийская установка СУ-26 в Музее отечественной военной истории