SU-6

SU-6 СУ-6
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Zakłady Doświadczalne Budowy Maszyn im. Kirowa w Leningradzie
Typ pojazdu	samobieżne działo przeciwlotnicze
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	5-6
Historia
Prototypy	1935
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy GAZ T-26 o mocy 91 KM
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	grubość: 6-8 mm
Długość	5,70 m
Szerokość	2,70 m
Wysokość	2,74 m
Prześwit	0,38 m
Masa	6 500 kg (własna) 11 000 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	28 km/h
Zasięg	130 km (po drodze)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	0,80 m
Rowy (szer.)	2,00 m
Ściany (wys.)	0,75 m
Kąt podjazdu	32º
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata przeciwlotnicza wz. 1931 kal. 76 mm (zapas amunicji – 48 szt.) 2 karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 1167 szt.)
Użytkownicy
ZSRR

SU-6 – radzieckie samobieżne działo przeciwlotnicze z okresu międzywojennego.

Historia konstrukcji

W dniu 22 marca 1934 roku Rada Pracy i Obrony przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR podjęła uchwałę o przezbrojeniu Armii Czerwonej w nowoczesny sprzęt artyleryjski, w związku z nią Zakłady Doświadczalne Budowy Maszyn im. Kirowa w Leningradzie rozpoczęły pracę nad konstrukcją samobieżnego działa przeciwlotniczego.

Pracę nad tym projektem kierował Sjaczentow, a inżynierem prowadzącym był Ł. Trojanow. Konstrukcja działa oznaczona jako SU-6 została oparta na podwoziu czołgu T-26, przy czym zachowano bez zmian układ napędowy czołgu, natomiast kadłub nieznacznie powiększono, usunięto wieżę oraz zmontowano w górnej części kadłuba trzy poprzeczne przegrody, które wzmocniły sztywność kadłuba a między którymi zamontowano składane miejsca obsługi działa. Na wierzchu kadłuba zamontowano podstawę działa przeciwlotniczego wz. 1931 kal. 76 mm. Z boku kadłuba zamontowano na zawiasach burty z blach pancernej o grubości 8 mm, podnoszone w czasie jazdy a w czasie strzelania z działa opuszczane. Działo oprócz działa przeciwlotniczego kal. 76 mm uzbrojone zostało w 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm, które zostały zamontowane na przedniej i tylnej burcie.

Prototyp działa SU-6 był gotowy w sierpniu 1935 roku. W dniach 12 września do 11 października przeprowadzono badania fabryczne, a następnie działo przekazano do badań poligonowych na Poligonie Naukowo-Badawczym Artylerii. Badania te trwały od końca 1935 roku do końca 1936 roku. W tym czasie okazało się, że działo nie spełnia warunków. W trakcie badań zamontowano na nim także armatę przeciwlotniczą kal. 37 mm, która również nie spełniła warunków. W związku z tym styczniu 1937 roku zaniechano dalszym prac nad tym działem.

Bibliografia

• Janusz Ledwoch: T-26 vol. III. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2004, s. 51-53. ISBN 83-7219-214-6.
• Зенитная самоходная установка СУ-6 (ros.). 3v-soviet, 2010-10-08. [dostęp 2011-11-21].