SZD-14 Jaskółka M
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja | drewniana |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 23 lipca 1954 |
| Liczba egzemplarzy | 1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 16 m |
| Wydłużenie | 18,8 |
| Długość | 6,48 m |
| Wysokość | 1,3 m |
| Powierzchnia nośna | 13,6 m² |
| Masa | |
| Własna | 288 kg |
| Startowa | 373 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 59 km/h |
| Prędkość dopuszczalna | 250 km/h |
| Prędkość min. opadania | 0,79 m/s przy 69 km/h |
| Doskonałość maks. | 26,3 przy 80 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
SZD-14 Jaskółka M – polski, jednomiejscowy szybowiec eksperymentalny zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.
Historia
Na podstawie drugiego prototypu SZD-8-2 Jaskółka (SP-1223) powstał szybowiec SZD-14 Jaskółka M (nazywany „Motylkiem”), w którym zastosowano usterzenie motylkowe Rudlickiego. Konstruktorem był inż. Władysław Okarmus a projekt prowadził mgr inż. Tadeusz Kostia. Celem eksperymentów było sprawdzenie własności statecznika motylkowego. W związku z tym, tak został on zaprojektowany, żeby można było regulować kąt jego wzniosu.
Szybowiec został oblatany przez Adama Dziurzyńskiego w 23 lipca 1954 r. Próby wypadły pozytywnie, chociaż w jednym z lotów doszło do ukręcenia ogona z usterzeniem i tylko doskonałe opanowanie pilotażu i zimna krew pilota uratowały szybowiec. Na podstawie lotów wykonanych na Jaskółce M stwierdzono, że usterzenie motylkowe daje wiele poważnych korzyści. Opór usterzenia maleje, zmniejsza się bowiem o około 25% wielkość powierzchni oraz redukuje się opór interferencyjny przez zmniejszenie liczby powierzchni z trzech do dwóch. Start w wysokiej trawie jest dużo łatwiejszy i mniej niebezpieczny. Do cech ujemnych zaliczyć trzeba większe obciążenie skręcające tyłu kadłuba oraz bardziej skomplikowany w stosunku do normalnego napęd.
Na „Motylku” poza konkursem startował w II Szybowcowych Mistrzostwach Polski Stanisław Wielgus zajmując w ogólnej punktacji 18 miejsce.
Konstrukcja
Jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji drewnianej o zakrytej kabinie.
Skrzydło dwudzielne, jednodźwigarowe, trapezowe, pokryte w całości sklejką. Lotki szczelinowe, dwudzielne, różnicowe, kryte płótnem. W części przykadłubowej skrzydła znajdują się klapy szczelinowe. Mogą one być blokowane w położeniach odpowiadających wychyleniom 0°, 9°, 17°, 25°. Hamulce aerodynamiczne płytkowe. Na końcu skrzydła kroplowa podpórka.
Kadłub konstrukcji półskorupowej o przekroju owalnym kryty sklejką, a w miejscach powierzchni nierozwijalnych laminatem. Z przodu i dołu kadłuba zamocowano zaczepy przedni i dolny.
Usterzenie motylkowe o konstrukcji drewnianej.
Podwozie składało się ze szczątkowej płozy drewnianej, w okolicy środka ciężkości półschowane kółko służące do startu i lądowania, z tyłu kadłuba znajdowała się metalowa płoza.
Bibliografia
- Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szybowiec SZD-14 Jaskółka M