SZD-17 Jaskółka L
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 9 marca 1956 |
| Liczba egzemplarzy | 4 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 16 m |
| Wydłużenie | 18,8 |
| Długość | 6,8 m |
| Wysokość | 1,26 m |
| Powierzchnia nośna | 13,6 m² |
| Profil skrzydła | NACA 652512a |
| Masa | |
| Własna | 340 kg |
| Startowa | 425 (545 z balastem) kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 65 km/h |
| Prędkość dopuszczalna | 250 km/h |
| Prędkość min. opadania | 0,86 m/s przy 93 km/h |
| Doskonałość maks. | 30,5 przy 98 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
SZD-17 Jaskółka L (Laminarna) – polski, jednomiejscowy, szybowiec wysokowyczynowy zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.
Historia
Na bazie szybowca SZD-8 Jaskółka Szybowcowy Zakład Doświadczalny przystąpił do opracowania dokumentacji szybowca z laminarnym skrzydłem, dużymi zbiornikami wody i usterzeniem motylkowym inż. Rudlickiego. Został on skonstruowany przez Tadeusza Kostię i Jana Dyrka. Prototyp szybowca o numerze rejestracyjnym SP-1504, został oblatany w marcu 1956 r. przez Adama Zientka na lotnisku w Bielsku. Szybowiec przeznaczony był dla garstki pilotów kadry narodowej, miał służyć jako sprzęt wysokowyczynowy, rekordowy oraz miał reprezentować barwy polskie na mistrzostwach świata w Saint-Yan w 1956 r.[1] W konstrukcji zwrócono dużą uwagę na poprawność kształtu kadłuba, w celu uzyskania jak najmniejszych oporów. Szybowiec wyposażono w aparaturę radiową, instalacje tlenową i odgromową[2].
Szybowiec nie spełnił oczekiwań konstruktorów i zbudowano tylko 4 egzemplarze o numerach rejestracyjnych od SP-1504 do SP-1507. Były wykorzystywane przez pilotów kadry do lotów wyczynowych oraz startu w zawodach krajowych. W listopadzie 1977 r. szybowiec o numerze rej. SP-1506 został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[3].
Konstrukcja
Jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji drewnianej z zakrytą kabiną.
Kadłub konstrukcji półskorupowej o przekroju owalnym kryty sklejką, a w miejscach powierzchni nierozwijalnych laminatem.
Usterzenie Rudlickiego (motylkowe), składane do transportu, konstrukcji drewnianej. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie jednotorowe, złożone z koła głównego (można go było używać w położeniu całkowicie wysuniętym lub półschowanym) oraz płozy ogonowej.
Skrzydło o zwichrzeniu geometrycznym 1° ma na całej rozpiętości profil laminarny, wyposażone w klapy krokodylowe i metalowe hamulce aerodynamiczne. W kesonie przednim wbudowane trzy zbiorniki wodne wykonane ze stopów lekkich, mieszczące w każdym skrzydle po 60 dm3 wody. Na końcach skrzydeł podpórki wyklepane z blachy duralowej służące jako płozy.
Przypisy
- ↑ Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 35
- ↑ SZD-17x "Jaskółka L", 1956. [dostęp 2018-06-13]. (pol.).
- ↑ Szybowiec: SZD-17X Jaskółka L. [dostęp 2018-06-13]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Szybowiec wyczynowy SZD-8 Jaskółka. smil.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-18)]. (pol.)
- SZD-17x Jaskółka L (pol.)
- SZD-17x "Jaskółka L", 1956 (pol.)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Michał Derela user:Pibwl, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polish glider SZD-17x Jaskółka L (SP-1506) in the Polish Aviation Museum.
Autor: Michał Derela user:Pibwl, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polish experimental glider SZD-17x Jaskółka L (SP-1506) in the Polish Aviation Museum.