SZD-39 Cobra 17
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Producent | Zakład Doświadczalny Rozwoju i Budowy Szybowców |
| Konstruktor | Władysław Okarmus |
| Typ | szybowiec |
| Konstrukcja | grzbietopłat |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 17 marca 1970 |
| Lata produkcji | 1970 |
| Liczba egzemplarzy | 2 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 17 m |
| Wydłużenie | 23,6 |
| Długość | 7 m |
| Powierzchnia nośna | 12,3 m² |
| Profil skrzydła | FX 61-168 |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 65 km/h |
| Prędkość dopuszczalna | 240 km/h |
| Prędkość min. opadania | 0,62 m/s przy 71 km/h |
| Doskonałość maks. | 41 przy 96 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
SZD-39 Cobra 17 – polski, jednomiejscowy, szybowiec wyczynowy klasy standard, konstrukcji mieszanej drewniano-laminatowej. Zaprojektowany w Zakładzie Doświadczalnym Rozwoju i Budowy Szybowców w Bielsku-Białej.
Historia
Władysław Okarmus na bazie szybowca SZD-36 Cobra 15 przygotował projekt szybowca przewidziany do startu w Mistrzostwa Świata w Marfie (USA) w 1970 r. Od pierwowzoru różnił się zwiększaną rozpiętością skrzydeł i możliwością zabierania 60 litrów balastu wodnego[1].
Prototyp został oblatany 17 marca 1970 r. na lotnisku w Bielsku przez Jerzego Śmielkiewicza[2].
Łącznie zbudowano dwa egzemplarze – SP-2539 (nr fabryczny W-476) i SP-2540 (nr fabryczny W-477)[3]. Na jednym z nich Edward Makula podczas Szybowcowych Mistrzostw Świata w Marfie zajął 5 miejsce[4].
Konstrukcja
Jednomiejscowy grzbietopłat o konstrukcji mieszanej drewniano-laminatowej[1].
Kadłub półskorupowy o konstrukcji drewnianej, w części przedniej i na elementach nierozwijalnych z pokryciem z laminatu. Zaczep do lotów holowanych i startu za wyciągarką w dolnej części kadłuba. Osłona kabiny jednoczęściowa, odsuwana do przodu.
Skrzydło dwudzielne, o obrysie trapezowym, konstrukcji półskorupowej, dwudźwigarowe. Wyposażone w lotki, zbiorniki balastu wodnego oraz hamulce aerodynamiczne na górnej i dolnej powierzchni skrzydła.
Usterzenie w układzie T. Usterzenie kierunku z charakterystycznym skosem; konstrukcja steru drewniano-laminatowa, kryta płótnem. Stery wysokości płytowe.
Podwozie jednotorowe: główne chowane w locie, płoza tylna metalowa.
Przypisy
- ↑ a b SZD-39 "Cobra 17", 1970. [dostęp 2018-06-11].
- ↑ SZD-39 Cobra 17 (pol.). [dostęp 2018-06-11].
- ↑ Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 106
- ↑ 12 Szybowcowe Mistrzostwa Świata, Marfa, USA 1970. [dostęp 2018-06-11].
Linki zewnętrzne
- SZD-39 "Cobra 17", 1970 (pol.), dostęp 2018-06-11,
- SZD-39 Cobra 17 (pol.), dostęp 2018-06-11
Media użyte na tej stronie
Szybowiec SZD-39 Cobra 17
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).