Sa’id al-Mufti

Sa’id al-Mufti (ur. ok. 1898 w Ammanie, zm. 25 marca 1989) – jordański polityk pochodzenia czerkieskiego, wieloletni przywódca Czerkiesów jordańskich, trzykrotny premier Jordanii od kwietnia do grudnia 1950, od maja do grudnia 1955 oraz od maja do lipca 1956.

Życiorys

Społeczność czerkieska zamieszkująca na terytorium utworzonego w 1921 emiratu Transjordanii była jedną z pierwszych, które uznały władzę Haszymitów i emira Abd Allaha. Obok przywódców czerkieskich Abd Allah uzyskał poparcie plemiennej konfederacji Banu Sachr oraz najznaczniejszych rodów miejskich^[1]. W pierwszych miesiącach panowania w Transjordanii emir mieszkał w prywatnym domu Sa’ida al-Muftiego^[2]. W 1924 al-Mufti rozpoczął służbę w administracji lokalnej w Ammanie. Zdecydowanie sprzeciwiał się uzależnieniu Transjordanii od Wielkiej Brytanii, popierał monarchię haszymicką^[2]. W 1944 był w rządzie Transjordanii ministrem komunikacji oraz ministrem spraw wewnętrznych^[2].

Pierwszy raz objął stanowisko premiera niepodległej już Jordanii po I wojnie izraelsko-arabskiej i przyłączeniu do Jordanii Zachodniego Brzegu^[2]. Rządem kierował od 12 kwietnia do 4 grudnia 1950^[3], następnie odszedł ze stanowiska, które objął Samir ar-Rifa’i^[3], sam pozostając wicepremierem^[2]. Zaakceptował dominację brytyjską w Jordanii, uznając ją za konieczną^[4]Po raz drugi stał na czele rządu Jordanii między 30 maja a 15 grudnia 1955^[3], w okresie, gdy ważyły się losy przystąpienia kraju do Paktu Bagdadzkiego. W rzeczywistości nie zdołał sformować gabinetu, gdyż nie pozyskał do niego polityków pochodzenia palestyńskiego; wówczas król Husajn powierzył misję jego tworzenia Hazzie al-Madżalemu^[5]. Po raz ostatni pełnił obowiązki premiera Jordanii między 22 maja a 1 lipca 1956^[3]. Następnie pozostawał w rządzie na różnych stanowiskach do 1963, gdy mianowany został przewodniczącym jordańskiego Senatu. Urząd ten sprawował przez jedenaście lat^[2].

Przypisy