Sa’id ibn Ahmad

Sa’id ibn Ahmad – władca Omanu z dynastii Al Busa’id. Panował w latach 1783-1786.

Dokonał daleko posuniętej politycznej centralizacji kraju. W obawie przed atakami niechętnych dynastii panującej plemion, przeniósł w 1786 roku stolicę z położonego w głębi kraju Rustak, do nadmorskiego Maskatu. W walce z buntującymi się plemionami pomagała imamowi Sa’idowi ibn Ahmadowi Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, co związało kraj z Wielką Brytanią.

Bibliografia

• Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja -cz. 2, Kraków 2002, s. 233-234.

Sułtani Omanu Ahmad ibn Sa’id (1749–1783) Sa’id ibn Ahmad (1783–1784) Hamid ibn Sa’id (1784–1792) Sultan ibn Ahmad (1792–1804) Salim ibn Sultan (1804–1806) Sa’id ibn Sultan (1806–1856) Suwajni ibn Sa’id (1856–1866) Salim ibn Suwajni (1866–1868) Azzan ibn Kaks (1868–1871) Turki ibn Sa’id (1871–1888) Fajsal ibn Turki (1888–1913) Tajmur ibn Fajsal (1913–1932) Sa’id ibn Tajmur (1932–1970) Kabus ibn Sa’id (1970–2020) Hajsam ibn Tarik Al Sa’id (od 2020)