Sabinianie

Sabinianie (lub Kasjanie) – rzymska szkoła prawnicza[1] powstała na początku I w. n. e. i funkcjonująca w I i II w n.e.

Założycielem szkoły Sabinian był Gajusz Atejusz Capito, prawnik z czasów Augusta popierający jedynowładztwo (pryncypat). Jednak swą nazwę szkoła wzięła od następcy założyciela – Sabinusa[2]. Poglądy szkoły określane są jako opozycyjne w stosunku do konkurencyjnej szkoły Prokulian o upodobaniach republikańskich. Wśród przedstawicieli szkoły Sabinian można wymienić: Gajusza Kasjusza Longinusa (od niego wzięła się alternatywna nazwa szkoły – Kasjanie), Lucjusza Jawolenusa Pryskusa oraz Julianusa Salwiusza.

Prace Sabinian zostały wykorzystane podczas kodyfikacji praw przez Justyniana w VI n.e.[3]

Zobacz też

  • Prokulianie

Przypisy

  1. ↑ Wołodkiewicz 1986 ↓, s. 136. Jest kwestią sporną, czy była to formalnie szkoła, czy luźna grupa prawników o podobnych poglądach.
  2. ↑ Rozwadowski 1992 ↓, s. 39.
  3. ↑ Wołodkiewicz 1986 ↓, s. 167.

Bibliografia

  • Władysław Rozwadowski: Prawo rzymskie. Zarys wykładu wraz z wyborem źródeł. Wyd. II. Poznań: Ars boni et aequi, 1992. ISBN 83-900964-5-5.
  • Prawo rzymskie. Słownik encyklopedyczny. Pod red. Witolda Wołodkiewicza. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0437-5.
  • Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 652. ISBN 83-01-03529-3.