Sad al-Hariri

Sad al-Hariri
Ilustracja
Pełne imię i nazwiskoSad ad-Din Rafik al-Hariri
Data i miejsce urodzenia18 kwietnia 1970
Rijad
Premier Republiki Libanu
Okresod 18 grudnia 2016
do 21 stycznia 2020
Przynależność politycznaStrumień Przyszłości
PoprzednikTammam Salam
NastępcaHasan Dijab
Premier Republiki Libanu
Okresod 9 listopada 2009
do 13 czerwca 2011
Przynależność politycznaStrumień Przyszłości
PoprzednikFouad Siniora
NastępcaNadżib Mikati
Strona internetowa

Sad ad-Din Rafik al-Hariri (arab. سعد الدين رفيق الحريري, ur. 18 kwietnia 1970 w Rijadzie w Arabii Saudyjskiej) – libański polityk, premier Libanu w latach 2009–2011 oraz 2016–2020[1] do 21 stycznia 2020.

Życiorys

Sad al-Hariri jest młodszym synem byłego premiera Rafika al-Haririego. Jego ugrupowanie Strumień Przyszłości zwyciężyło w wyborach parlamentarnych w 2005. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2009, jego koalicja wyborcza Sojusz 14 Marca zdobyła 71 spośród 128 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym.

27 czerwca 2009 prezydent Michel Sulaiman desygnował Haririego na stanowisko premiera. Nominację zatwierdził w głosowaniu parlament[2]. Hariri podjął rozmowy z opozycją, mające na celu stworzenie wspólnego rządu. Po trzech miesiącach negocjacji, 7 września 2009 przedstawił prezydentowi skład swojego gabinetu. Proponowany skład odrzuciła opozycja, która ogłosiła wycofanie swoich przedstawicieli z rządu[3]. W tej sytuacji, 10 września 2009, Hariri zrezygnował z dalszej misji tworzenia rządu[4], jednakże już 16 września prezydent Sulaiman ponownie desygnował na stanowiska premiera[5]. 7 listopada 2009, po kolejnych rundach negocjacji i 5 miesiącach od czasu wyborów, koalicja Haririego zawarła porozumienie z opozycją, przewidujące podział władzy i wspólny rząd[6]. 9 listopada 2009 prezydent zatwierdził nowy gabinet, w skład którego weszło 30 ministrów, 15 z bloku premiera, 10 z opozycji i 5 mianowanych przez prezydenta[7][8][9].

12 stycznia 2011 po opuszczeniu 30-osobowego libańskiego gabinetu jedności narodowej 11 ministrów związanych z opozycyjnym Hezbollahem, rząd premiera Haririego rozpadł się[10]. 25 stycznia 2011 prezydent Michel Sulaiman na stanowisko nowego premiera desygnował Nadżiba Mikatiego[11]. Nowy rząd powołany został jednak dopiero po kilkumiesięcznych negocjacjach, 13 czerwca 2011[12].

3 listopada 2017 r. podał się do dymisji podczas podróży do Arabii Saudyjskiej[13], której też ma obywatelstwo. W telewizyjnym wystąpieniu winą za dymisję obciążył koalicjanta – Hezbollah, a także protektora tej organizacji – Iran. Po ogłoszeniu dymisji pozostał w swoim domu w Rijadzie, co wywołało w kraju falę demonstracji, jako że wśród Libańczyków popularna stała się pogłoska o jego rzekomym aresztowaniu przez Saudyjczyków. Ostatecznie po mediacji Emmanuela Macrona Hariri wycofał swoją rezygnację i wrócił do kraju[14] dwa tygodnie później[15].

Zobacz też

  • Hariri

Przypisy

  1. Najpierw prezydent, teraz premier. Nowy rząd po politycznym pacie [dostęp 2017-04-28].
  2. Hariri named as Lebanon’s new PM (ang.). BBC News, 27 czerwca 2009. [dostęp 2009-06-28].
  3. Hariri’s proposed cabinet rejected by Hezbollah-led opposition (ang.). France24, 8 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-11)].
  4. Hariri to step down over cabinet deadlock (ang.). France24, 10 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-17)].
  5. Hariri given second chance to form government (ang.). France24, 16 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)].
  6. Opposition agree to join Hariri’s national unity government (ang.). France24, 7 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)].
  7. Lebanon’s national unity cabinet formed five months after election (ang.). People’s Daily Online, 10 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10].
  8. Lebanon finally forms government (ang.). BBC News, 10 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10].
  9. Prime Minister Hariri forms new unity government (ang.). France24, 9 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10].
  10. Lebanese Government Collapses After Hezbollah Ministers Resign (ang.). foxnews.com, 12 listopada 2009. [dostęp 2011-01-12].
  11. Rage follows Lebanon PM nomination (ang.). aljazeera.net, 25 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-25].
  12. Lebanon gets Hezbollah-led cabinet after 5-month lag (ang.). Reuters, 13 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-14].
  13. Marta Urzędowska, Ajatollahowie vs. Saudowie: wojna wisi w powietrzu, wyborcza.pl, 7 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19].
  14. Paweł Smoleński, Arabia Saudyjska kontra Iran. Bliski Wschód coraz bliżej dużej wojny, „wyborcza.pl”, 25 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
  15. Marta Urzędowska, Liban: premier wraca i zawiesza rezygnację, wyborcza.pl, 22 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lebanese French flag.svg
The flag of Lebanon during the French mandate.