Salman ibn Hamad ibn Isa Al Chalifa

Salman ibn Hamad ibn Isa Al Chalifa
سلمان بن حمد بن عيسى آل خليفة

(c) Council.gov.ru, CC BY 4.0 Salman ibn Hamad ibn Isa Al Chalifa (2021)
Premier Bahrajnu
Okres	od 11 listopada 2020
Poprzednik	Chalifa ibn Salman Al Chalifa
Następca tronu Królestwa Bahrajnu
Okres	od 9 marca 1999
Poprzednik	Hamad ibn Isa Al Chalifa
Dane biograficzne
Dynastia	Al Chalifa
Data i miejsce urodzenia	21 października 1969 Ar-Rifa
Ojciec	Hamad ibn Isa Al Chalifa
Odznaczenia

Salman ibn Hamad ibn Isa Al Chalifa (arab. سلمان بن حمد بن عيسى آل خليفة; ur. 21 października 1969 w Ar-Rifie) – syn króla Bahrajnu Hamada ibn Isy Al Chalify, od 1999 oficjalny następca tronu, od 2020 premier Bahrajnu.

Edukacja

Salman ukończył edukację na poziomie średnim w Bahrajnie. Następnie studiował administrację na American University in Washington D.C., który ukończył w 1992. W 1994 ukończył historię i filozofię nauki w Queens’ College na Uniwersytecie w Cambridge w Wielkiej Brytanii^[1]. Uczestniczył także w licznych seminariach dotyczących bezpieczeństwa w Zatoce Perskiej oraz spraw bliskowschodnich.

Salman jest również fundatorem programu stypendiów, dla uzdolnionych studentów, którzy w jego ramach mogą kształcić się poza granicami kraju.

Polityka

Salman ibn Hamad ibn Isa Al Chalifa w 1992 objął stanowisko wiceprzewodniczącego Bahrańskiego Centrum Studiów i Badań. Od 1995 do 1999 był przewodniczącym tej placówki. W latach 1995–1999 pełnił ponadto funkcję podsekretarza w ministerstwie obrony.

9 marca 1999 został oficjalnie mianowany następcą tronu. 22 marca 1999 przejął obowiązki szefa Sił Obrony Bahrajnu.

24 lutego 2001 stanął na czele Komitetu Implementacyjnego Karty Narodowej, przyjętej w lutym 2001 w referendum, która nakreślała wszechstronny plan dla Bahrajnu, oparty na transparentności, współpracy i uczestnictwu obywateli w życiu państwa. Komitet zaproponował szereg zmian w prawie, m.in. dotyczących wolności prasy.

3 marca 2002 Salman został szefem Rady Ekonomicznego Rozwoju, która jest odpowiedzialna za tworzenie i przestrzeganie strategii rozwoju gospodarczego.

11 listopada 2020 król Hamad powołał go na stanowisko premiera Bahrajnu, w związku ze śmiercią dotychczasowego szefa rządu Chalify ibn Salmana Al Chalify^[2].

Sport

Salman pełni również funkcję przewodniczącego Najwyższej Rady Młodzieży i Sportu, nadzorującej rozwój życia sportowego w kraju.

Był głównym inicjatorem przeniesienia wyścigów Formuły 1 do Bahrajnu i na Bliski Wschód. Zainicjował budowę toru Bahrain International Circuit, który stał się narodowym obiektem. Dzięki jego zabiegom 4 kwietnia 2004 w kraju odbyło się pierwsze Grand Prix Bahrajnu Formuły 1.

Przypisy

Bibliografia

• royalark.net – The Al-Khalifa Dynasty • Genealogy

Szefowie państw i rządów Azji

Szefowie państw	Prezydent lub władca pełni równocześnie funkcję szefa rządu Arabia Saudyjska Brunei Cypr Filipiny Indonezja Malediwy Oman Turcja Turkmenistan Prezydent lub władca, który nie pełni równocześnie funkcji szefa rządu Armenia Afganistan Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Chiny Gruzja Indie Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna (1, 2) Kuwejt Laos Liban Malezja Mjanma Mongolia Nepal Pakistan Rosja Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Szefowie państw nieuznawanych	Abchazja Cypr Północny Górski Karabach Osetia Południowa Palestyna Tajwan[A]
Szefowie rządów	Armenia Afganistan Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Chiny Gruzja Indie Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna Kuwejt Laos Liban Malezja Mjanma Mongolia Nepal Pakistan Rosja Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Szefowie rządów państw nieuznawanych	Abchazja Cypr Północny Górski Karabach Osetia Południowa Palestyna Tajwan[A]

(c) Aotearoa z polskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

1. ↑ ^{a b} Republika Chińska (Tajwan) jest uznawana przez 13 państw członkowskich ONZ oraz Stolicę Apostolską.