Salonik Chopinów w Warszawie

Salonik Chopinów w Warszawie

Oddział Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie
Oficyny Pałacu Czapskich w Warszawie
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Krakowskie Przedmieście 5 00–068 Warszawa
Data założenia	1960
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Salonik Chopinów w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Salonik Chopinów w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Salonik Chopinów w Warszawie
52°14′22,121″N 21°00′54,047″E/52,239478 21,015013
Strona internetowa

Salonik Chopinów na rysunku Antoniego Kolberga z 1832

Salonik Chopinów zrekonstruowany na podstawie pracy Kolberga

Tablica pamiątkowa na fasadzie

Salonik Chopinów – nieistniejący oddział Muzeum Fryderyka Chopina, znajdujący się w latach 1960–2014 w lewej oficynie pałacu Czapskich przy ul. Krakowskie Przedmieście 5 w Warszawie.

Muzeum mieściło się w zrekonstruowanym po wojnie największym pokoju ostatniego warszawskiego mieszkania rodziny kompozytora. Zostało zlikwidowane w 2014 decyzją władz Akademii Sztuk Pięknych, podczas remontu oficyny pałacu.

Historia

Rodzina Chopinów przeprowadziła się do Pałacu Czapskich (nazywanego wówczas Pałacem Krasińskich) z gmachu porektorskiego Uniwersytetu w czerwcu 1827, kilka tygodni po śmierci siostry Fryderyka, Emilii. Był to główny powód przeprowadzki – dalsze przebywanie w miejscu, w którym chorowało i zmarło najmłodsze z rodzeństwa, zbyt boleśnie oddziaływało na pozostałych.

Nowe mieszkanie Chopinów było dwukondygnacyjne. Składało się z obszernego lokalu na II piętrze oficyny oraz kilku pokoików w facjacie, przeznaczonych na internat dla uczniów, który prowadził Mikołaj Chopin. Tutaj po jakimś czasie (Fryderyk Chopin wspomina o tym w liście do swego przyjaciela Tytusa Wojciechowskiego datowanym 27 grudnia 1828^[1]) urządzono również pokój dla młodego kompozytora. Znalazły się w nim m.in. biurko i fortepian (pokój nie został odtworzony).

W mieszkaniu Chopinów w Pałacu Czapskich powstały, i po raz pierwszy w gronie najbliższych zostały wykonane najważniejsze utwory młodzieńczego okresu twórczości kompozytora m.in. jego dwa jedyne koncerty fortepianowe e-moll op. 11 oraz f-moll op. 21. Bywali tutaj m.in. Józef Elsner, Samuel Bogumił Linde, Juliusz Kolberg, Kajetan Koźmian, Jan Ursyn Niemcewicz i Stefan Witwicki^[2]. Częstymi gośćmi byli również szkolni koledzy i przyjaciele Fryderyka.

Pomiędzy oknami pierwszego piętra oficyny, od strony Krakowskiego Przedmieścia, 2 listopada 1930^[3] odsłonięto tablicę pamiątkową o treści: W tym domu mieszkał i tworzył Fryderyk Chopin przed opuszczeniem w 1830 r Warszawy na zawsze.

Zniszczony w czasie wojny Pałac Czapskich został odbudowany w latach 1948–1959.

Muzeum

Jednosalowe muzeum mieściło się na II piętrze budynku zajmowanego przez Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych. Projekt rekonstrukcji wnętrza saloniku na podstawie rysunku Antoniego Kolberga z 1832 opracowała Barbara Brukalska^[4]. Ponieważ z oryginalnego mieszkania Chopinów nie zachowały się żadne elementy wyposażenia, prezentowane były tam różne przedmioty z epoki m.in.:

• fortepian z I poł. XIX w. wykonany w warszawskiej pracowni Fryderyka Buchholtza, należący do Franciszka Liszta,
• pianino wykonane przez paryską firmę Ignacego Pleyela z 1855,
• sekretera w stylu empire z lat 1810–1820 z kolekcji Krystyny z Ciechomskich Gołębiewskiej (praprawnuczki siostry Fryderyka, Ludwiki Jędrzejewiczowej),
• wykonany w tym samym stylu z drewna brzozowego okrągły stół, komplet krzeseł oraz sofa, nad którą umieszczono lustro w złoconych ramach.

W saloniku znajdował się również kominek, a na ścianach można było obejrzeć m.in. kopie portretów członków rodziny Fryderyka Chopina, faksymilia dwóch karykatur narysowanych przez wielkiego kompozytora oraz ryciny przedstawiające dziewiętnastowieczną Warszawę.

Muzeum zostało otwarte w lutym 1960 w czasie głównych uroczystości Roku Chopinowskiego. Zostało zlikwidowane decyzją władz Akademii Sztuk Pięknych podczas remontu oficyny pałacu Czapskich. Zwolnione pomieszczenia zostały przejęte przez ASP, a depozyty z Saloniku zwrócono do Muzeum Narodowego^[5].

Zobacz też

• Dom Urodzenia Fryderyka Chopina

Przypisy

Bibliografia

• Ferdynand Hoesick: Chopin. Życie i twórczość Tom. I Warszawa 1810-1931. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1967, s. 124-125.
• Jerzy Majewski: Spacerownik. Warszawa śladami Chopina. Warszawa: Agora S.A., 2010, s. 48-50. ISBN 978-83-7552-992-0.