Sam Querrey
_(35379259873).jpg) Sam Querrey w 2017 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 października 1987 |
| Wzrost | 198 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2006 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Scott Doerner |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 10 |
| Najwyżej w rankingu | 11 (26 lutego 2018) |
| Australian Open | 3R (2007, 2008, 2013, 2014, 2017, 2020) |
| Roland Garros | 3R (2013) |
| Wimbledon | SF (2017) |
| US Open | QF (2017) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 |
| Najwyżej w rankingu | 23 (17 maja 2010) |
| Australian Open | SF (2019) |
| Roland Garros | 3R (2008) |
| Wimbledon | 2R (2009, 2015) |
| US Open | SF (2015, 2021) |
Sam Austin Querrey[1] (ur. 7 października 1987 w San Francisco) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).
W 2006 roku Querrey oficjalnie rozpoczął karierę tenisową, jednak już w październiku 2004 roku po raz pierwszy wystąpił w turnieju zawodowym, podczas turnieju rangi ITF Futures w amerykańskim Laguna Niguel. Pojedynek z Michaelem Yanim Querrey przegrał 6:7(4), 3:6.
Pierwszy turniej rangi ATP Tour Querrey wygrał w marcu 2008 roku w Las Vegas, a ostatni w marcu 2017 roku w Acapulco. Łącznie Amerykanin triumfował w 10 turniejach kategorii ATP Tour z 20 rozegranych finałów. W 2009 roku Querrey został zwycięzcą cyklu US Open Series, wyprzedzając w klasyfikacji końcowej drugiego Andy’ego Murraya oraz trzeciego Juana Martína del Potro. Najwyżej w rankingu singlowym był na 11. miejscu w lutym 2018 roku.
W grze podwójnej Amerykanin wywalczył 5 deblowych tytułów, w tym mistrzostwo rozgrywek ATP Tour Masters 1000 w Rzymie z maja 2011 roku w parze z Johnem Isnerem. Ponadto Querrey przegrał 8 finałów gry podwójnej turniejów ATP Tour. W zestawieniu gry podwójnej Amerykanin najwyższą pozycję osiągnął w maju 2010 roku, nr 23.
Życie prywatne
Jego ojciec ma na imię Mike, a matka Chris. Jego młodsza siostra, Elle uprawia siatkówkę. Sam Querrey jako jedyny w rodzinie zawodowo gra w tenisa.
Querrey bardzo lubi koszykówkę. Jest fanem zespołu Los Angeles Clippers (liga NBA). Poza tym gra w golfa oraz tenisa stołowego.
Według stanu na dzień 29 stycznia 2018 roku zarobił na kortach 10 068 951 dolarów amerykańskich[1].
Kariera zawodowa
Lata juniorskie
Querrey w tym okresie wygrał dwa turnieje, USTA Spring Championships i Easter Bowl (2005). W wielkoszlemowych turniejach, US Open i French Open osiągał ćwierćfinały. Dnia 11 czerwca 2006 roku rozpoczął karierę seniorską.
Sezon 2006
Pierwszy start Querreya w zawodach z cyklu ATP World Tour miał miejsce w San Jose, w lutym, gdzie odpadł w I rundzie. Jedynym turniejem wielkiego szlema, w którym wystartował tego roku był US Open, gdzie doszedł do II rundy. Po drodze wyeliminował Philippa Kohlschreibera 6:3, 6:4, 6:4. Spotkanie o III rundę przegrał z Gastónem Gaudio 6:3, 2:6, 1:6, 4:6. Sezon zakończył na 130. pozycji w światowym rankingu oraz z trzema wygranymi turniejami z serii ATP Challenger Tour.
Sezon 2007 – awans do TOP 100 rankingu ATP
Nowy rok rozpoczął od debiutu w Australian Open, gdzie doszedł do III rundy. Aby zagrać dalej musiał pokonać Tommy’ego Robredo. Querrey uległ Hiszpanowi 4:6, 7:6(5), 2:6, 1:6. W lutym wziął udział w rozgrywkach w Memphis, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Spotkanie o dalszą rundę rozegrał z Tommym Haasem, któremu uległ 2:6, 2:6. Po tygodniu Querrey po raz kolejny osiągnął ćwierćfinał, tym razem w turnieju w Las Vegas.
Tego roku zadebiutował Rolandzie Garrosie, odpadając z rywalizacji w I rundzie. W Wimbledonie, podobnie jak we Francji, również zakończył grę w I etapie. W lipcu, podczas turnieju w Indianapolis awansował do półfinału, gdzie pokonał m.in. Jamesa Blake’a. Mecz półfinałowy przegrał z Dmitrijem Tursunowem 6:7(4), 2:6. Po dwóch tygodniach, podczas turnieju ATP Masters Series w Cincinnati Querrey doszedł do ćwierćfinału, odpadając z Jamesem Blakiem. Podczas US Open Amerykanin odpadł w I rundzie.
Sezon Querrey zakończył na 63. pozycji w rankingu światowym[2].
Sezon 2008 – pierwszy tytuł rangi ATP Wolrd Tour
Swój trzeci zawodowy sezon zaczął od Australian Open i tak jak przed rokiem awansował do III rundy, przegrywając tym razem z Novakiem Đokoviciem 3:6, 1:6, 3:6. W Delray Beach osiągnął półfinał, a spotkanie o finał zagrał z Keim Nishikorim. Mecz zakończył się zwycięstwem Japończyka 4:6, 6:2, 7:6(7). W marcu Querrey wziął udział w turnieju w Las Vegas, gdzie doszedł do finału, w którym pokonał Kevina Andersona 4:6, 6:3, 6:4. Były to pierwsze wygrane rozgrywki Querreya z cyklu ATP World Tour[3].
Podczas rywalizacji na kortach ziemnych Amerykanin uzyskał ćwierćfinał zawodów w Monte Carlo. W pojedynku o półfinał imprezy został po raz kolejny w sezonie wyeliminowany przez Novaka Đokovicia. W Rolandzie Garrosie Querrey odpadł w I rundzie, jak i w Wimbledonie.
W Indianapolis doszedł do półfinału, a mecz o finał przegrał z Gilles’em Simonem 3:6, 6:4, 4:6. W ostatnim wielkoszlemowym turnieju, US Open, osiągnął IV rundę, w której nie sprostał Rafaelowi Nadalowi przegrywając 2:6, 7:5, 6:7(2), 3:6.
W sierpniu tenisista amerykański zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z rywalizacji singlowej odpadł w I rundzie po porażce z Igorem Andriejewem. Z turnieju deblowego, w którym startował razem z Jamesem Blakiem, również został wyeliminowany w I rundzie.
Sezon 2008 Querrey ukończył z jednym wygranym turniejem (Las Vegas) oraz na 39. pozycji w rankingu ATP[2].
Sezon 2009
Rok 2009 rozpoczął od finału w Auckland, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera. Pojedynek o tytuł przegrał z Juanem Martínem del Potro 4:6, 4:6[4]. Z wielkoszlemowego Australian Open Querrey odpadł w I rundzie. W lutym Amerykanin awansował do dwóch ćwierćfinałów, w San Jose oraz w Memphis.
W Rolandzie Garrosie przegrał w I rundzie. Na trawiastych kortach Wimbledonu doszedł do II rundy, odpadając z Marinem Čiliciem. Podczas zawodów w Newport Amerykanin osiągnął drugi finał w sezonie. Pojedynek finałowy rozegrał z Rajeevem Ramem, któremu uległ 6:7(3), 7:5, 6:3[5].
US Open Series Querrey rozpoczął od startu w Indianapolis awansując do finału, w którym zmierzył się z Robbym Gineprim. Querrey nie sprostał Ginepriemu i przegrał mecz 2:6, 4:6[6]. W Los Angeles Querrey po raz kolejny w sezonie uzyskał finał, w którym zmierzył się z Carstenem Ballem. Amerykanin wygrał pojedynek 6:4, 3:6, 6:1, a zarazem i całą imprezę[7]. W rozgrywkach ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati doszedł do III rundy, pokonując Andy’ego Roddicka 7:6(11), 7:6(3). W meczu o ćwierćfinał nie sprostał Lleytonowi Hewittowi. W New Haven Querrey osiągnął kolejny finał, pokonując po drodze m.in. Nikołaja Dawydienkę oraz José Acasuso. W meczu o tytuł zagrał z Fernando Verdasco. Spotkanie zakończyło się w dwóch setach dla Hiszpana 6:4, 7:6(6). Querrey dzięki temu, że wywalczył w tej edycji US Open Series trzy finały (Indianapolis, Los Angeles i New Haven), z których wygrał w Los Angeles stał się zwycięzcą całego cyklu[8].
Ostatni wielkoszlemowy w sezonie turniej, US Open, Amerykanin rozpoczął od zwycięstwa w trzech setach nad Michaelem Yanim. Drugą rundę przeszedł w podobnym stylu, natomiast w meczu o IV fazę turnieju zagrał z Robinem Söderlingiem, który pokonał Amerykanina 6:2, 7:5, 6:7(6), 6:1. W Bangkoku, podczas treningu Querrey doznał kontuzji ramienia[9], która wyeliminowała go z gry do końca sezonu.
Rok zakończył na 25. miejscu w klasyfikacji ATP[2].
Sezon 2010 – cztery tytuły, miejsce w TOP 20 na koniec sezonu
Po ponad 3 miesięcznej przerwie spowodowanej urazem powrócił do tenisa na turniej w Brisbane. Amerykanin w I rundzie zmierzył się z Jamesem Blakiem. Querrey przegrał pojedynek 6:4, 3:6, 4:6. Z wielkoszlemowego Australian Open odpadł w I rundzie z po porażce w czterech setach z Rainerem Schüttlerem. Na początku lutego wziął udział w turnieju w San Josè. W grze pojedynczej doszedł do półfinału (porażka z Roddickiem w trzech setach), a w deblu wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour. Wspólnie z Mardym Fishem doszli do finału bez straty seta, a w meczu o tytuł pokonał debel Benjamin Becker-Leonardo Mayer 7:6(3), 7:5.
W dniach 14–21 lutego wystartował w turnieju w Memphis. W singlu rozgrywki zakończyły się zwycięstwem Querreya, który w drodze po tytuł pokonał m.in. Roddicka, Ernestsa Gulbisa, a w finale wynikiem 6:7(3), 7:6(5), 6:3 wygrał z Johnem Isnerem[10]. Ponadto w grze podwójnej również odniósł triumf, partnerując Isnerowi. Amerykańska para wyeliminowała broniący tytuł debel Mardy Fish-Mark Knowles, a pojedynku finałowym pokonała 6:4, 6:4 duet Ross Hutchins-Jordan Kerr[11].
Sezon gry na nawierzchni ziemnej Querrey rozpoczął od turnieju w Houston. Amerykanin doszedł tam do finału, eliminując finalistę z 2009 roku, Wayne’a Odesnika. Spotkanie finałowe ostatecznie przegrał 7:5, 4:6, 3:6 z Juanem Ignacio Chelą. W maju, podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000, w Rzymie doszedł do finału rozgrywek deblowych, grając w parze z Johnem Isnerem. W finale przegrali z parą Bob Bryan-Mike Bryan 2:6, 3:6. W swoim kolejnym starcie, na kortach ziemnych w Belgradzie, Querrey osiągnął finał. W pojedynku finałowym po raz kolejny zmierzył się z Johnem Isnerem. Mecz zakończył się zwycięstwem Querreya 3:6, 7:6(4), 6:4. Był to tym samym pierwszy tytuł Amerykanina na nawierzchni ziemnej[12]. Wielkoszlemowy Roland Garros zakończył w I rundzie po porażce z Robbym Gineprim, po czterosetowym pojedynku.
Na kortach trawiastych w Londynie (Queen’s) Amerykanin odniósł swoje piąte zawodowe zwycięstwo w karierze. Querrey stracił w całym turnieju jednego seta, w pojedynku półfinałowym z Rainerem Schüttlerem. W finale pokonał wynikiem 7:6(3), 7:5 Mardy’ego Fisha[13]. Podczas Wimbledonu Querrey doszedł do IV rundy, gdzie przegrał z Andym Murrayem 5:7, 3:6, 4:6.
Podczas cyklu turniejów wchodzących w skład US Open Series Amerykanin doszedł na przełomie lipca i sierpnia do finału zawodów w Los Angeles. Querrey wygrał czwarty w sezonie turniej, a w finale pokonał po raz pierwszy w karierze Andy’ego Murraya 5:7, 7:6(2), 6:3, broniąc w drugim secie piłki meczowej[14]. Podczas US Open Amerykanin doszedł do IV rundy, eliminując m.in. Nicolása Almagro. Spotkanie o ćwierćfinał przegrał w pięciu setach ze Stanislasem Wawrinką.
Na koniec sezonu Querrey zajmował 18. pozycję w zestawieniu ATP[2].
Sezon 2011
Rok zainaugurował od turnieju w Sydney, gdzie został pokonany w swoim pierwszym meczu przez Ołeksandra Dołhopołowa. Również podczas Australian Open Querrey przegrał swój pierwszy pojedynek, z Łukaszem Kubotem. W połowie lutego Amerykanin wystartował w Memphis, gdzie grał jako obrońca tytułu. Querrey osiągnął tam ćwierćfinał po wyeliminowaniu Denisa Istomina oraz Briana Dabula. W meczu o półfinał nie sprostał Mardy’emu Fishowi.
Okres gry na kortach ziemnych Querrey rozpoczął od zawodów w Houston. Amerykanin dotarł do finału gry podwójnej, tworząc parę z Johnem Isnerem. Pojedynek finałowy przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami. W połowie maja, Querrey razem z Isnerem wygrali rywalizację deblową w Rzymie. W finale wygrali poprzez walkower z Mardym Fishem i Andym Roddickiem, ze względu na kontuzję ramienia jakiej doznał Roddick[15]. Podczas Rolanda Garrosa Querrey doszedł do II rundy po pokonaniu Philippa Kohlschreibera. Spotkanie o dalszą rundę przegrał z Ivanem Ljubičiciem.
W czerwcu Querrey doznał urazu łokcia, przez co poddał się operacji. W rezultacie wycofał się z Wimbledonu, a także z US Open[16]. Na początku listopada amerykański tenisista wystartował w Walencji dochodząc do ćwierćfinału, po wygranej z Jo-Wilfriedem Tsongą. Pojedynek o awans do następnej rundy Querrey przegrał z Juanem Martínem del Potro.
Sezon 2011 Amerykanin zakończył na 93. pozycji w klasyfikacji ATP[2].
Sezon 2012
.jpg)
Na początku sezonu Querrey zagrał w Australian Open odpadając z rywalizacji w II rundzie po porażce z Bernardem Tomiciem. Pod koniec lutego Amerykanin osiągnął ćwierćfinał zwodów w Memphis. Spotkanie o rundę półfinałową przegrał z Radkiem Štěpánkiem. W zawodach kategorii ATP World Tour Masters 1000 na kortach Indian Wells Querrey odpadł w II rundzie po porażce z Nicolásem Almagro. W grze podwójnej w parze z Johnem Isnerem doszli do finału turnieju. W meczu o mistrzostwo lepsi od nich okazali się Marc López oraz Rafael Nadal[17].
Sezon gry na kortach ziemnych Querrey rozpoczął od zawodów w Houston, gdzie w parze z Jamesem Blake’iem wywalczył czwarty tytuł deblowy, pokonując w finale parę Treat Huey oraz Dominic Inglot 7:6(14), 6:4[18]. Pod koniec maja Amerykanin zagrał w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie odpadając w I rundzie po porażce z Janko Tipsareviciem.
W czerwcu, miesiącu kiedy tenisiści rywalizują na podłożu trawiastym, Querrey doszedł do półfinału w londyńskim Queen’s, pokonując na swojej drodze m.in. Juliena Benneteau. Amerykanin mecz o dalszą rundę przegrał z Marinem Čiliciem w trzech setach. Na Wimbledonie Querrey dotarł do III rundy po wyeliminowaniu m.in. Milosa Raonica. Spotkanie z Marinem Čiliciem o awans do dalszej fazy turnieju Amerykanin przegrał po 5 godz. 31 min. rezultatem 6:7(6), 4:6, 7:6(2), 7:6(3), 15:17. Był to drugi pod względem długości pojedynek w historii turnieju[19].
Pierwszy tytuł po prawie dwuletniej przerwie w grze singlowej Querrey wywalczył w Los Angeles, gdzie triumfował po raz trzeci z rzędu. Amerykanin po drodze nie przegrał seta, a finałowe spotkanie wygrał 6:0, 6:2 z Ričardasem Berankisem[20]. W sierpniu razem z Kevinem Andersonem Querrey osiągnął finał rozgrywek w Waszyngtonie w grze podwójnej. W ostatnim spotkaniu ulegli parze Treat Conrad Huey-Dominic Inglot 6:7(7), 7:6(9), 5-10[21]. Amerykanin zagrał również w grze pojedynczej docierając do półfinału, w którym nie sprostał Ołeksandrowi Dołhopołowi. Do kolejnego półfinału Querrey awansował w Winston-Salem przegrywając jednak z Tomášem Berdychem. Na US Open Amerykanin doszedł do III rundy, ponosząc kolejną w sezonie porażkę z Berdychem.
Na początku października Querrey awansował do ćwierćfinału turnieju w Pekinie, gdzie uległ Feliciano Lópezowi. Ostatni w sezonie turniej Amerykanin zagrał w turnieju z serii ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu osiągając ćwierćfinał po wyeliminowaniu m.in. Novaka Đokovicia. Spotkanie o awans do półfinału Querrey przegrał z Michaëlem Llodrą.
2012 rok zawodnik zakończył na 22. miejscu w klasyfikacji gry pojedynczej[2].
Sezon 2013
Pierwszy turniej w sezonie Querrey zagrał w Auckland, dochodząc do półfinału, w którym nie sprostał Philippowi Kohlschreiberowi. Na Australian Open osiągnął III rundę, w której poniósł porażkę ze Stanislasem Wawrinką. W połowie lutego tenisista amerykański awansował do półfinału w San José, przegrywając z Milosem Raoniciem.
Zarówno w Indian Wells, jak i w Miami osiągnął ćwierćfinał zawodów. W pierwszym z turniejów rangi ATP World Tour Masters 1000 uległ Novakowi Đokoviciowi, a w drugim odpadł po pojedynku z Tomášem Berdychem.
Podczas sezonu na kortach ziemnych w Europie Querrey, w maju, osiągnął ćwierćfinał zawodów w Nicei, przegrywając z Édouardem Rogerem-Vasselinem. Na Rolandzie Garrosie Amerykanin dotarł do III rundy, po zwycięstwach z Lukášem Lacko i Janem Hájkiem. Pojedynek o dalszą rundę przegrał w pięciu setach z Gillesem Simonem.
Pod koniec czerwca Amerykanin zagrał w Wimbledonie, odpadając w I rundzie po pięciosetowym meczu z Bernardem Tomiciem.
W sierpniu, w trakcie trwania cyklu US Open Series, Querrey awansował do półfinału w Winston-Salem, eliminując m.in. w III rundzie Jarkko Nieminena, przeciwko któremu obronił kilka piłek meczowych. W spotkaniu o uczestnictwo w finale nie sprostał Jürgenowi Melzerowi. Na US Open Amerykanin po pokonaniu w I rundzie Guido Pelli przegrał następnie z Adrianem Mannarino.
Sezon 2014
Podczas Australian Open Querrey awansował do III rundy, po wygranych z Santiago Giraldem i Ernestsem Gulbisem. Amerykanin przegrał następnie z Fabio Fogninim w trzech setach.
Na początku kwietnia tenisista ze Stanów Zjednoczonych awansował do pierwszego w sezonie półfinału, na ziemnych kortach w Houston, gdzie wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta. Odpadł poprzez walkower z Nicolásem Almagrem z powodu bólu pleców[22]. W maju, w ramach Rolanda Garrosa Querrey dotarł do II rundy. Wyeliminował Filippo Volandriego, a poniósł porażkę z Dmitrijem Tursunowem.
W czerwcu, na trawiastych kortach w Eastbourne Querrey osiągnął półfinał, w którym uległ Feliciano Lópezowi. Na Wimbledonie awansował do II rundy, po pokonaniu Bradleya Klahna. Odpadł po porażce 6:4, 6:7(2), 7:6(4), 3:6, 12:14 z Jo-Wilfriedem Tsongą.
Podczas US Open Series Querrey pod koniec lipca osiągnął finał gry podwójnej w Atlancie, w parze ze Steve’em Johnsonem. Spotkanie o tytuł para amerykańska przegrała z Vaskiem Pospisilem i Jackiem Sockiem 3:6, 7:5, 5–10.
Sezon 2015 – finał US Open w grze mieszanej
Amerykanin rozpoczął kolejny sezon od porażek w 1. rundach turniejów w Brisbane (przegrał z Bernardem Tomicem), tydzień później w Sydney (nie sprostał Jérémiemu Chardemu), a podczas wielkoszlemowego Australian Open uległ Vaskowi Pospisilowi, ponownie odpadając w pierwszej rundzie.
Od drugiej połowy lutego występował jedynie w amerykańskich turniejach. W Memphis osiągnął półfinał po wyeliminowaniu m.in. w ćwierćfinale Johna Isnera. Querrey poniósł później porażkę z Keim Nishikorim 7:5, 6:7(5), 6:7(5). W trzech następnych zawodach rozgrywanych w Stanach Zjednoczonych (Delray Beach, Indian Wells, Miami) awansował nie dalej jak do 2. rundy. W kwietniu, podczas turnieju w Houston, osiągnął finał rozgrywek, lecz uległ w nim Jackowi Sockowi wynikiem 6:7(9), 6:7(2), a wyczyn ten powtórzył dwa miesiące później w Nottingham, w którym przegrał z Denisem Istominem[23][24].
Podczas Wimbledonu Amerykanin wygrał jeden pojedynek z zawodnikiem z kwalifikacji Igorem Sijslingiem, by w następnej rundzie ulec późniejszemu finaliście Rogerowi Federerowi.
Przygotowania do US Open Querrey rozpoczął od występu w Newport, ale odpadł w 2. rundzie. Po niecałym miesiącu przerwy wystąpił w Waszyngtonie, w 3. rundzie ulegając 6:7(2), 6:7(3) Marinowi Čiliciowi. W ostatnich turniejach z cyklu US Open Series w Montrealu, Cincinnati oraz w Winston-Salem przygodę z zawodami kończył po jednym wygranym spotkaniu.
W turnieju singla US Open Querrey odpadł już w 1. rundzie po 3-setowym meczu z Nicolas Mahutem. W parze ze Steve’em Johnsonem dotarł do półfinału debla, a w meczu mistrzowskim gry mieszanej wraz z Bethanie Mattek-Sands ulegli Martinie Hingis i Leandrowi Paesowi[25].
Sezon 2016 – pierwszy ćwierćfinał w Wielki Szlemie
_(29569446900).jpg)
Amerykanin sezon rozpoczął od startu w Auckland, jednakże odpadł w 2. rundzie, a pokonał go John Isner. Podczas wielkoszlemowego Australian Open Querrey po czwartym secie 1. rundy skreczował w pojedynku z Dušanem Lajoviciem.
W połowie lutego dotarł do finału gry podwójnej w Memphis wspólnie ze Steve’em Johnsonem, lecz przegrali 4:6, 4:6 z Mariuszem Fyrstenbergiem i Santiagiem Gonzálezem. Następnie wystartował w Delray Beach zatriumfował po raz pierwszy od lipca 2012 roku w zawodach singlowych. W finale okazał się lepszym od Rajeeva Rama[26]. Po zwycięstwie w Delray Beach Amerykanin zagrał w Acapulco dochodząc do półfinału, w którym został wyeliminowany przez Dominika Thiema.
Na nawierzchni ziemnej najdalej awansował do ćwierćfinału w Houston. Był również w 3. rundzie zawodów w Madrycie, a z French Open odpadł w 1. rundzie.
Podczas sezonu na kortach trawiastych Querrey awansował do półfinału w ’s-Hertogenbosch, a na Wimbledonie osiągnął pierwszy w karierze ćwierćfinał rozgrywek Wielkiego Szlema. W 3. rundzie pokonał lidera rankingu Novaka Đokovicia kończąc Serbowi serię 30 kolejnych zwycięstw w turniejach wielkoszlemowych[27]. W meczu o udział w półfinale poniósł porażkę z Milosem Raoniciem.
Na betonowym podłożu w Stanach Zjednoczonych doszedł w sierpniu do ćwierćfinału w Waszyngtonie, a na US Open przegrał w 1. rundzie.
Sezon 2017 – półfinał Wimbledonu, miejsce w TOP 20 na koniec sezonu
W sezonie 2017 Sam Querrey wygrał dwa turnieje, na kortach w Acapulco i Los Cabos. Tytuł w Acapulco zdobył w marcu eliminując m.in. trzech graczy z czołowej dziesiątki rankingu ATP – w drugiej rundzie Davida Goffina (nr 10. ATP), ćwierćfinale Dominika Thiema (nr 8. ATP) i w finale Rafaela Nadala (nr 6. ATP)[28]. Sukces w Los Cabos Amerykanin odniósł w sierpniu, a w finale pokonał Thanasiego Kokkinakisa[29].
Startując w imprezach zaliczanych do Wielkiego Szlema Querrey przegrał w 3. rundzie Australian Open z Andym Murrayem, a potem w 1. rundzie French Open z Chungiem Hyeonem. Następnie osiągnął pierwszy w karierze półfinał w zawodach tej kategorii, na Wimbledonie[30]. W 3. rundzie wygrał pięciosetowy mecz z Jo-Wilfriedem Tsongą (nr 10. ATP), a w kolejnej rundzie również pięciosetową rywalizację z Kevinem Andersonem. W ćwierćfinale Amerykanin wyeliminował po kolejnym pięciosetowym meczu lidera rankingu Andy’ego Murraya, a w grze o finał zmierzył się z Marinem Čiliciem, któremu uległ w czterech setach. Ostatnim Amerykaninem, który osiągnął półfinał Wimbledonu przed Querreyem był w 2009 roku Andy Roddick. Na US Open Querrey awansował do ćwierćfinału tracąc po drodze jednego seta, w 3. rundzie z Radu Albotem. Spotkanie o uczestnictwo w półfinale zakończył porażką czterosetową z Kevinem Andersonem.
Querrey osiągnął także trzy ćwierćfinały w roku 2017, w Delray Beach w lutym, Houston w kwietniu i Genewie w maju. W Genewie tenisista amerykański odniósł zwycięstwo nr 300 w cyklu ATP World Tour, po meczu 1. rundy z Danielem Altmaierem[31].
.jpg)
Amerykanin do końca sezonu miał szansę na kwalifikację do kończącego sezon turnieju ATP Finals, ale stracił tę możliwość po odpadnięciu w 2. rundzie rozgrywek w Paryżu z Filipem Krajinoviciem[32].
Querrey grał również w zawodach gry podwójnej, zostając finalistą dwóch z nich, na początku stycznia w Brisbane i w październiku w Wiedniu. W Brisbane startował wspólnie z Gillesem Müllerem, a w stolicy Austrii z Marcelem Demolinerem.
W całym roku 2017 rozegrał 57 meczów singlowych odnosząc 36 zwycięstw. Dnia 30 października został sklasyfikowany na 13. miejscu w klasyfikacji ATP i na tej pozycji zakończył sezon.
Sezon 2018
Podczas sezonu 2018 Querrey zagrał w sumie 46 meczów, a 26 zakończył zwycięstwem. Najdalej awansował do finału w Nowym Jorku w połowie lutego. Zawody rozgrywane w hali zakończył porażką po tie-breaku w trzecim secie z Kevinem Andersonem[33].
W Wielkim Szlemie osiągnął bilans zwycięstw i porażek 4–4, najlepszy wynik uzyskując podczas Wimbledonu, gdzie odpadł w trzeciej rundzie. W cyklu ATP World Tour Masters 1000 został ćwierćfinalistą w Indian Wells. Amerykanin był także w ćwierćfinałach w Londynie (Queen’s) i Chengdu.
Dnia 26 lutego klasyfikowany był najwyżej w rankingu ATP w karierze, na 11. miejscu, a sezon zakończył jako nr 51. na świecie.
Sezon 2019 – kontuzje i ćwierćfinał Wimbledonu
Od kwietnia do drugiej połowy czerwca Querrey nie grał w turniejach z powodu urazu brzucha[34]. Problemy zdrowotne uniemożliwiły Amerykaninowi grę także w lipcu i na początku sierpnia.
Querrey został w sezonie finalistą jednego turnieju, pod koniec czerwca na trawiastych kortach w Eastbourne, rozgrywając pierwszy turniej po blisko trzymiesięcznej przerwie[35]. Finałowy pojedynek przegrał w dwóch setach z Taylorem Fritzem. W lutym osiągnął półfinał w Nowym Jorku, a w kwietniu w Houston. W październiku był także w ćwierćfinałach w Pekinie i Sztokholmie.
W zawodach wielkoszlemowych awansował do ćwierćfinału Wimbledonu, rozpoczynając rywalizację od pokonania Dominika Thiema (nr 4. w rozstawieniu) w czterech setach[36]. Mecz o udział w półfinale tenisista amerykański zakończył porażką czterosetową z Rafaelem Nadalem. Był to trzeci ćwierćfinał Querreya w turnieju w czterech kolejnych startach. Z powodu urazu brzucha nie zagrał we French Open, po raz pierwszy opuszczając zawody Wielkiego Szlema od French Open 2011.
Sezon zakończył z bilansem zwycięstw i porażek 24–17 i na 44. miejscu w klasyfikacji ATP.
Puchar Davisa
W reprezentacji zadebiutował w 2008 roku podczas półfinałowej rywalizacji z Hiszpanią. Swoje oba spotkania Amerykanin przegrał z Rafaelem Nadalem[37] i Feliciano Lópezem. Końcowy wynik konfrontacji to 4:1 dla Hiszpanów.
W roku 2010 po raz kolejny wystąpił w drużynie, podczas rywalizacji w I rundzie z Serbią. Querrey przegrał w swoim pierwszym meczu z Novakiem Đokoviciem 2:6, 6:7(4), 6:2, 3:6, a w swoim kolejnym pojedynku pokonał 7:5, 6:2 Viktora Troickiego. Ostatecznie Amerykanie przegrali rywalizację 2:3. We wrześniu wystartował w barażach o utrzymanie USA w Grupie światowej w rywalizacji z Kolumbią. Swój singlowy mecz Querrey przegrał z Santiago Giraldo, ale Amerykanie wygrali rundę 3:1.
Po rocznej przerwie, we wrześniu 2012 roku ponownie zagrał w zawodach, w półfinale przeciw Hiszpanii. Amerykanie ponieśli porażkę 1:3, a Querrey przegrał pojedynek otwierający rywalizację z Davidem Ferrerem.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (10–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 9 marca 2008 | Las Vegas | Twarda |  Kevin Anderson | 4:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 1. | 17 stycznia 2009 | Auckland | Twarda |  Juan Martín del Potro | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 12 lipca 2009 | Newport | Trawiasta |  Rajeev Ram | 7:6(3), 5:7, 3:6 |
| Finalista | 3. | 25 lipca 2009 | Indianapolis | Twarda | Robby Ginepri | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 2 sierpnia 2009 | Los Angeles | Twarda |  Carsten Ball | 6:4, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 4. | 29 sierpnia 2009 | New Haven | Twarda |  Fernando Verdasco | 4:6, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 3. | 21 lutego 2010 | Memphis | Twarda (hala) | John Isner | 6:7(3), 7:6(5), 6:3 |
| Finalista | 5. | 11 kwietnia 2010 | Houston | Ceglana | Juan Ignacio Chela | 7:5, 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 10 maja 2010 | Belgrad | Ceglana | John Isner | 3:6, 7:6(4), 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 13 czerwca 2010 | Londyn | Trawiasta | Mardy Fish | 7:6(3), 7:5 |
| Zwycięzca | 6. | 1 sierpnia 2010 | Los Angeles | Twarda |  Andy Murray | 5:7, 7:6(2), 6:3 |
| Zwycięzca | 7. | 29 lipca 2012 | Los Angeles | Twarda |  Ričardas Berankis | 6:0, 6:2 |
| Finalista | 6. | 12 kwietnia 2015 | Houston | Ceglana | Jack Sock | 6:7(9), 6:7(2) |
| Finalista | 7. | 27 czerwca 2015 | Nottingham | Trawiasta |  Denis Istomin | 6:7(1), 6:7(6) |
| Zwycięzca | 8. | 21 lutego 2016 | Delray Beach | Twarda | Rajeev Ram | 6:4, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 9. | 5 marca 2017 | Acapulco | Twarda | Rafael Nadal | 6:3, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 10. | 6 sierpnia 2017 | Los Cabos | Twarda | Thanasi Kokkinakis | 6:3, 3:6, 6:2 |
| Finalista | 8. | 18 lutego 2018 | Nowy Jork | Twarda (hala) | Kevin Anderson | 6:4, 3:6, 6:7(1) |
| Finalista | 9. | 29 czerwca 2019 | Eastbourne | Trawiasta | Taylor Fritz | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 10. | 26 czerwca 2021 | Santa Ponça | Trawiasta |  Daniił Miedwiediew | 4:6, 2:6 |
Gra podwójna (5–8)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 14 lutego 2010 | San José | Twarda (hala) | Mardy Fish |  Benjamin Becker Leonardo Mayer | 7:6(3), 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 21 lutego 2010 | Memphis | Twarda (hala) | John Isner | Ross Hutchins Jordan Kerr | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 2 maja 2010 | Rzym | Ceglana | John Isner | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 10 kwietnia 2011 | Houston | Ceglana | John Isner | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 2:6, 5–10 |
| Zwycięzca | 3. | 15 maja 2011 | Rzym | Ceglana | John Isner | Mardy Fish Andy Roddick | walkower |
| Finalista | 3. | 18 marca 2012 | Indian Wells | Twarda | John Isner | Marc López Rafael Nadal | 2:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 4. | 15 kwietnia 2012 | Houston | Ceglana | James Blake |  Treat Huey Dominic Inglot | 7:6(14), 6:4 |
| Finalista | 4. | 5 sierpnia 2012 | Waszyngton | Twarda | Kevin Anderson | Treat Huey Dominic Inglot | 6:7(7), 7:6(9), 5–10 |
| Finalista | 5. | 27 lipca 2014 | Atlanta | Twarda | Steve Johnson |  Vasek Pospisil Jack Sock | 3:6, 7:5, 5–10 |
| Finalista | 6. | 16 lutego 2016 | Memphis | Twarda (hala) | Steve Johnson |  Mariusz Fyrstenberg Santiago González | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 21 maja 2016 | Genewa | Ceglana | Steve Johnson | Raven Klaasen Rajeev Ram | 6:4, 6:1 |
| Finalista | 7. | 8 stycznia 2017 | Brisbane | Twarda |  Gilles Müller | Thanasi Kokkinakis Jordan Thompson | 6:7(7), 4:6 |
| Finalista | 8. | 29 października 2017 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Marcelo Demoliner |  Rohan Bopanna Pablo Cuevas | 6:7(7), 7:6(4), 9–11 |
Gra mieszana (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 11 września 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bethanie Mattek-Sands |  Martina Hingis Leander Paes | 4:6, 6:3, 7–10 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | 3R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | 3R | 1R | 1R | 3R | 2R | 1R | 3R | 1R | 1R | 0 / 16 | 14–16 |
| French Open | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 3R | 2R | 1R | 1R | 1R | 2R | – | 1R | 1R | – | 0 / 14 | 5–14 |
| Wimbledon | – | 1R | 1R | 2R | 4R | – | 3R | 1R | 2R | 2R | QF | SF | 3R | QF | NH | 2R | 1R | 0 / 14 | 24–14 |
| US Open | 2R | 1R | 4R | 3R | 4R | – | 3R | 2R | 3R | 1R | 1R | QF | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 0 / 16 | 18–16 |
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 60 | N/A |
| Bilans spotkań | 1–1 | 2–4 | 5–4 | 3–4 | 6–4 | 1–2 | 5–4 | 5–4 | 6–4 | 1–4 | 4–4 | 9–4 | 4–4 | 4–3 | 2–3 | 1–4 | 0–3 | N/A | 61–60 |
Przypisy
- ↑ a b Profil zawodnika. atpworldtour.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e f South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
- ↑ Querrey beats Anderson in Las Vegas for first ATP title. usatoday.com. [dostęp 2008-03-09]. (ang.).
- ↑ Del Potro beats Querrey to win Heineken Open. usatoday.com. [dostęp 2009-01-17]. (ang.).
- ↑ Rams wins first ATP title. espn.go.com. [dostęp 2009-07-12]. (ang.).
- ↑ Staff: Weekend Wrap: Ginepri Wins at Indy, Williams Featured at Stanford. tennis-x.com. [dostęp 2009-07-25]. (ang.).
- ↑ Querrey wins LA Tennis Open. usopenseries.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
- ↑ US Open Series: Dementiewa i Querrey najlepsi. sport.pl. [dostęp 2009-08-30]. (pol.).
- ↑ Querrey out at Bangkok after arm injury. smh.com.au. [dostęp 2009-09-29]. (ang.).
- ↑ Querrey tops U.S. teammate Isner. espn.go.com. [dostęp 2010-02-21]. (ang.).
- ↑ Isner-Querry Team Up For Memphis Doubles Title. atpworldtour.com. [dostęp 2010-02-21]. (ang.).
- ↑ Querrey Saves Match Point To Win All-American Final. atpworldtour.com. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
- ↑ Querrey Prevails In All-American Final To Win Third Season Title. atpworldtour.com. [dostęp 2010-06-13]. (ang.).
- ↑ Piers Newbery: Sam Querrey beats Andy Murray to win Los Angeles title. bbc.co.uk. [dostęp 2010-08-02]. (ang.).
- ↑ Isner-Querrey Crowned Champions In Rome. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-15]. (ang.).
- ↑ Johan Lindahl: Querrey another US Open absentee. tennistalk.com. [dostęp 2011-08-25]. (ang.).
- ↑ Lopez/Nadal Reclaim Indian Wells Title. atpworldtour.com, 18 marca 2012. [dostęp 2012-03-19]. (ang.).
- ↑ Blake/Querrey Triumph In Houston. atpworldtour.com, 14 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
- ↑ Wimbledon 2012: Marin Cilic beats Sam Querrey in five-hour classic. guardian.co.uk, 30 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-11]. (ang.).
- ↑ Querrey Claims Third Los Angeles Title. atpworldtour.com, 29 lipca 2012. [dostęp 2012-07-29]. (ang.).
- ↑ Huey/Inglot Claim First Team Title In D.C.. atpworldtour.com, 5 sierpnia 2012. [dostęp 2012-08-06]. (ang.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Houston: Hiszpanie wiodą prym także w Teksasie, Verdasco i Almagro w finale. sportowefakty.pl, 12 kwietnia 2014. [dostęp 2014-06-21]. (pol.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Houston: Zwycięstwo i pierwszy tytuł Jacka Socka w amerykańskim finale. sportowefakty.wp.pl, 13 kwietnia 2015. [dostęp 2015-09-13]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: ATP Nottingham: Nieudany pościg Sama Querreya, Denis Istomin sięgnął po pierwsze mistrzostwo. sportowefakty.wp.pl, 27 czerwca 2015. [dostęp 2015-09-13]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: US Open: Triumf Martiny Hingis i Leandera Paesa w mikście. sportowefakty.wp.pl, 11 września 2015. [dostęp 2015-09-13]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: ATP Delray Beach: Sam Querrey zakończył czteroletnią posuchę, sześć zmarnowanych meczboli Bryanów. sportowefakty.wp.pl, 21 lutego 2016. [dostęp 2016-04-27]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: Wimbledon: Szok! Sam Querrey wyrzucił z turnieju Novaka Djokovicia!. sportowefakty.wp.pl, 6 lipca 2016. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Sam Querrey: Zapamiętam ten turniej do końca życia – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 5 marca 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Los Cabos: meksykański dublet Sama Querreya – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 6 sierpnia 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Sam Querrey usatysfakcjonowany swoją postawą w Wimbledonie 2017, ale w przyszłości chce więcej – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 15 lipca 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Sam Querrey | Bio | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2017-11-10] (ang.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Paryż: Sam Querrey wypadł z gry o Londyn. Dominic Thiem po raz pierwszy w III rundzie w Bercy – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 października 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ David Waldstein, New York Open Stays Out of the Way in Tournament’s First Year, „The New York Times”, 18 lutego 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ Sam Querrey feels positive vibes after two months off the court, Tennis World USA [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ ATP Eastbourne: Taylor Fritz and Sam Querrey set all-American final meeting, Tennis World USA [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ Mahalakshmi Murali, Dominic Thiem Stunned By Sam Querrey at Wimbledon Championships 2019, EssentiallySports, 2 lipca 2019 [dostęp 2020-05-01] (ang.).
- ↑ Jonathan Morgan: Davis Cup Semifinal: Rafael Nadal vs. Sam Querrey. tennistalk.com. [dostęp 2009-09-18]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Carine06 from UK, Licencja: CC BY-SA 2.0
Aegon Championships 2017.
Autor: Sportsfan77777, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sam Querrey at 2015 Hall of Fame Tennis Championships in Newport, Rhode Island.
Autor: James Marvin Phelps, Licencja: CC BY 2.0
Sam Querrey against Rajeev Ram in the 2009 Indianapolis Tennis Championships second round
Autor: karlnorling, Licencja: CC BY 2.0
US Open 2012 Men's Singles 3rd Round (Louis Armstrong Stadium# Tomáš Berdych [6] vs. Sam Querrey [27]
6–7#6–8#, 6–4, 6–3, 6–2