Samantha Stosur

Samantha Stosur

Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1984 Brisbane
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1999
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	David Taylor
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	9 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	4 (21 lutego 2011)
Australian Open	4R (2006, 2010)
Roland Garros	F (2010)
Wimbledon	3R (2009, 2013, 2015)
US Open	W (2011)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	28 WTA, 11 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (6 lutego 2006)
Australian Open	W (2019)
Roland Garros	W (2006)
Wimbledon	F (2008, 2009, 2011)
US Open	W (2005, 2021)
Strona internetowa

Samantha Stosur (ur. 30 marca 1984 w Brisbane) – australijska tenisistka o polskich korzeniach^[1], była liderka światowej klasyfikacji deblistek, zwyciężczyni wielkoszlemowego US Open 2011 oraz finalistka French Open 2010 w grze pojedynczej, zwyciężczyni czterech turniejów wielkoszlemowych w deblu i trzech w mikście. Australijka jest ponadto dwukrotną triumfatorką turnieju mistrzyń w grze podwójnej i reprezentantką kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji oraz Pucharu Hopmana.

W 2022 roku poinformowała o zakończeniu kariery singlowej^[2].

Kariera zawodowa

1999–2001

W październiku 1999 roku Stosur wystąpiła w swoim pierwszym turnieju ITF w australijskim Kooralbyn, gdzie w pierwszej rundzie przegrała z Lisą McShea. Kilka pierwszych turniejów zagrała jedynie w grze pojedynczej. W grze podwójnej po raz pierwszy wystartowała w mieście, w którym mieszka – Gold Coast w parze z Melissą Dowse. W styczniu 2000 Australijka po raz pierwszy grała w eliminacjach do zawodowej imprezy, a był to wielkoszlemowy turniej Australian Open w Melbourne. Przegrała w pierwszej rundzie. W styczniu 2001 po raz kolejny próbowała swoich sił w eliminacjach turniejowych (w Gold Coast oraz Australian Open), ale i tym razem nieudanie. 18 marca wygrała swój pierwszy turniej ITF w grze podwójnej w Benalla ze swoją rodaczką, Monique Adamczak. Tydzień wcześniej grała w finale ITF w Warrnambool. Po półrocznej przerwie zagrała w japońskim Kugayama, dochodząc do finału singla i debla. Od tej pory coraz częściej wygrywała turnieje Międzynarodowej Federacji Tenisowej.

2002

Jako 261 zawodniczka na świecie otrzymała dziką kartę do turnieju zawodowego w Mondial Australian Women’s Hardcourts w 2002 i to był jej profesjonalny debiut. Przegrała w pierwszej rundzie z Anastasiją Myskiną, podobnie jak w grze podwójnej z Evie Dominikovic. Zadebiutowała z dziką kartą w Australian Open – w pierwszej rundzie uległa Grécie Arn. W sezonie nie startowała później w imprezach zawodowych, ograniczając się do występów w turniejach ITF. Tam odnosiła znacznie większe sukcesy w deblu niż w singlu.

2003

Po porażce w pierwszej rundzie w Gold Coast w 2003, doszła do trzeciej rundy Australian Open, eliminując Conchitę Martínez w pierwszej rundzie, a ulegając Danieli Hantuchovej. W deblu odpadła w pierwszej rundzie. Kolejne jej występy to pierwsza runda w Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup (po kwalifikacjach) i Wimbledonie (przegrała z Lindsay Davenport), kilkakrotnie nie przeszła kwalifikacji. Z Alicią Molik w drugiej rundzie w Londynie przegrały z siostrami Williams.

2004

Rok 2004 zakończyła w gronie stu najlepszych tenisistek świata. Osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał w Gold Coast, pokonując Meghann Shaughnessy, wkrótce także ćwierćfinał w Acapulco i Seulu, gdzie przegrała z Mariją Szarapową. W swoich dwóch meczach singlowych na Melbourne Park ustanowiła rekord turnieju w szybkości kobiecego serwisu, wynoszący 193 km/h. Po raz pierwszy w karierze zagrała we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. 12 kwietnia sklasyfikowana na 97 miejscu rankingu, po raz pierwszy na miejscu dwucyfrowym. Poniosła porażkę na igrzyskach olimpijskich w Atenach, kończąc występy w grze pojedynczej i podwójnej na pierwszej rundzie (partnerką deblową była Nicole Pratt).

2005

W roku 2005 wygrała pierwsze siedem turniejów deblowych w zawodowej karierze (w tym wielkoszlemowy US Open). Finały w Gold Coast i Sydney na początku roku dały jej prowadzenie w rankingu Champions Race, tuż przed rozpoczęciem Australian Open wdarła się do czołowej pięćdziesiątki rankingu tenisistek WTA. Zdobyła tytuł gry mieszanej w Melbourne. Z Bryanne Stewart wygrała pierwsze turnieje deblowe w Sydney i Amelia Island, w kolejnej części sezonu jej deblową partnerką została Lisa Raymond. Razem z Raymond wygrały turniej mistrzyń pod koniec sezonu.

2006

W 2006 roku razem z Raymond Samantha zdobyła drugi wielkoszlemowy tytuł w deblu na kortach Rolanda Garrosa. Para zakończyła sezon na pierwszym miejscu rankingu Race i obroniła tytuł z turnieju mistrzyń. Obydwie zawodniczki zostały jednoczesnymi liderkami klasyfikacji deblistek (Stosur po raz pierwszy 6 lutego). Doszła do finału w Pradze w grze pojedynczej, półfinału w New Haven i trzykrotnie do ćwierćfinałów. Osiągnęła najlepszy singlowy wynik wielkoszlemowy czwartą rundą Australian Open, gdzie przegrała z Martiną Hingis (pokonała wcześniej Anę Ivanović). W sezonie ograła też Danielę Hantuchovą, Annę Czakwetadze i Lindsay Davenport. Zadebiutowała w czołowej trzydziestce rankingu singlowego.

2007

Przegrała w ćwierćfinale w Mondial Australian Women’s Hardcourts 2007 z Dinarą Safiną oraz w drugiej rundzie w Sydney z Jeleną Janković. Także w drugiej rundzie odpadła z Australian Open. Była w ćwierćfinałach w Rakuten Japan Open Tennis Championships i Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup. W turniejach w Indian Wells, Miami i Charleston doszła do trzeciej rundy. Odpadła w pierwszej rundzie w Berlinie i pokonała Amélie Mauresmo w drugiej rundzie w Rzymie (w trzeciej przegrała z Patty Schnyder). W grze podwójnej osiągnęła półfinał Australian Open, razem z Lisą Raymond wygrała turniej w Tokio, Indian Wells, Miami i Berlinie. 8 kwietnia 2007 utraciła prowadzenie w rankingu deblistek (Raymond wystartowała w jednym z turniejów z inną partnerką i zyskała dodatkowe punkty, Stosur w nim nie wzięła udziału). Trzecią rundę osiągnęła na kortach Rolanda Garrosa, przegrywając z Nicole Vaidišovą. Wystąpiła też w Wimbledonie, New Haven i US Open, ale tylko w Londynie przeszła pierwszą rundę. Po utracie pierwszego miejsca w rankingu deblistek odniosła razem z Lisą Raymond zwycięstwa w Berlinie i Eastbourne. Na Roland Garros i Wimbledonie dotarły do półfinałów, ale w Nowym Jorku odpadły już w czwartej rundzie. Ewidentnie Amerykanka i Australijka straciły tytuł najlepszych w sezonie, wyparte przez debel Liezel Huber/Cara Black.

Stosur nie pojawiła się na światowych kortach już do końca roku 2007, zajmując w listopadzie piąte miejsce w gronie deblistek całego świata. Jak się okazało, przyczyną absencji i słabych wyników po Wimbledonie była borelioza, na którą zachorowała tenisistka. Pierwsze objawy w postaci bólu głowy pojawiły się u niej już w lipcu podczas podróży z Nowego Jorku do Tampy. Australijka trafiła do szpitala, gdzie podejrzewano nawet zapalenie opon mózgowych. Treningi wznowiła w grudniu, planując powrót wraz z początkiem 2008 roku. Plany te spaliły jednak na panewce, a na tydzień przed końcem roku Stosur poinformowała, że wycofuje się zarówno z turnieju w Gold Coast, jak i Australian Open.

2008

Do rywalizacji powróciła na przełomie kwietnia i maja, startując w dwóch amerykańskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W Dothan przegrała w półfinale z Varvarą Lepchenko, a w ćwierćfinale w Charlottesville z Yaniną Wickmayer. W profesjonalnej imprezie w Rzymie przeszła do drugiej rundy, podobnie na kortach Roland Garros. W Birmingham musiała startować w kwalifikacjach, przeszła je, a w drugiej rundzie uległa Katerynie Bondarenko. W Eastbourne awansowała do półfinału, pokonując po drodze Amélie Mauresmo i Caroline Wozniacki. Na Wimbledonie w drugiej rundzie nie dała rady Nicole Vaidišovej.

Od turnieju w Rzymie wznowiła deblową współpracę z Lisą Raymond. W Paryżu przeszły do trzeciej rundy, ulegając Nurii Llagosteri Vives i Maríi José Martínez Sánchez. W Londynie doszły do finałowej rozgrywki, w której przegrały z duetem sióstr Williams. Wcześniej wyeliminowały liderki rankingu, Black i Huber oraz trzecią parę turnieju, Peschke i Stubbs.

Wraz z Bobem Bryanem wygrała grę mieszaną Wimbledonu. W drodze do finału pokonali trzy wysoko rozstawione miksty, Huber i Murray, Dechy i Ram oraz Black i Hanley.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie wraz z Rennae Stubbs odpadła już w 2. rundzie. Zdecydowanie bardziej zgrany zespół stworzyła z Raymond. Kolejny występ i kolejny finał wielkoszlemowego turnieju – w US Open przegrały dopiero z deblem Black/Huber 3-6 6-7(6).

W singlu z bardziej znaczących występów trzeba wymienić półfinał w Eastbourne (przegrany z Nadieżdą Pietrową), ćwierćfinał w Stanford i finał w Seulu (uległa Marii Kirilenko).

2009

W roku 2009 Stosur zdecydowanie postawiła na występy singlowe, chociaż w deblu radziła sobie bardzo dobrze. Razem z Rennae Stubbs była w finale Eastbourne, Wimbledonu (również przegrana z siostrami Williams), Toronto i półfinale US Open. Te wyniki pozwoliły deblowi Stosur/Stubbs wystąpić w Sony Ericsson Championships, gdzie przegrały pierwszy mecz z deblem Black/Huber.

Singiel, który od tego sezonu stał się dla Stosur sprawą priorytetową, przyniósł jej kilka znaczących sukcesów i pozwolił zakończyć rozgrywki na miejscu nr 13 w rankingu światowym. Australijka była w trzeciej rundzie Australian Open, ćwierćfinale Miami (wygrana m.in. z Dinarą Safiną, ówczesnym numerem 2. cyklu), półfinale Rolanda Garrosa (pierwszy raz dotarła do takiej fazy w turnieju Wielkiego Szlema), 3. rundzie Wimbledonu, półfinale Stanford, finale Los Angeles, ćwierćfinale Toronto oraz 2. rundzie US Open. Na sam koniec sezonu odniosła swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo w Osace, pokonując w półfinale Caroline Wozniacki, a w finale Francescę Schiavone 7:5, 6:1.

2010

W 2010 roku w deblu zdecydowała się występować z Nadieżdą Pietrową. Współpraca ta przyniosła wyniki w postaci finału Indian Wells, Miami oraz trzecich rund na kortach im. Rolanda Garrosa i w Wimbledonie. Po turnieju w Londynie Stosur zrezygnowała w tym sezonie z dalszych występów deblowych, by nie obciążać organizmu i skupić się na singlu. Wpływ na tę decyzję miała kontuzja ramienia.

W grze pojedynczej rozegrała jak do tej pory najlepszy sezon w karierze. W Australian Open przegrała dopiero w 4. rundzie z późniejszą mistrzynią turnieju – Sereną Williams. Następnie począwszy od marcowego Indian Wells (półfinał), aż do turnieju w Eastbourne (również półfinał) nie schodziła poniżej poziomu ćwierćfinału. Spośród licznych udanych występów należy wymienić: wygrany turniej w Charleston, finały w Stuttgarcie (przegrana z Justine Henin) i na kortach Rolanda Garrosa. Ten ostatni wynik jest jej najlepszym do tej pory sukcesem. W drodze do finału Stosur pokonała Justine Henin (przerwała w ten sposób fenomenalną serię 21 zwycięstw z rzędu Belgijki w tym turnieju), Serenę Williams (po dramatycznym meczu z numerem jeden rankingu zwyciężyła 6:2, 6:7(2), 8:6), a w półfinale gładko Jelenę Janković 6:1, 6:2. W walce o tytuł uległa Francesce Schiavone, którą pokonała rok wcześniej w pierwszej rundzie w tym samym turnieju.

Po nieudanym turnieju wimbledońskim (1. runda z późniejszą ćwierćfinalistką Kaią Kanepi) przeniosła się na korty twarde, gdzie zaliczyła półfinał w Stanford i ćwierćfinał San Diego. Następnie zrezygnowała z udziału w turniejach w Cincinnati i Montrealu z powodu kontuzji ramienia. W US Open dotarła do ćwierćfinału, gdzie kolejny raz w tym sezonie przegrała z późniejszą mistrzynią. Tym razem była to Kim Clijsters, z którą przegrała w trzech zaciętych setach. Równie dramatyczny mecz stoczyła rundę wcześniej z Jeleną Diemientjewą. Po 2 godzinach i 40 minutach walki zwyciężyła 6:3, 2:6, 7:6(2). Wyniki singlowe w sezonie 2010 pozwoliły jej na stałe zagościć w czołowej dziesiątce singlowego rankingu.

2011

W kwietniu wygrała w deblu z partnerką Sabine Lisicki turniej Porsche Tennis Grand Prix 2011 w Stuttgarcie.

W 2011 dotarła w singlu do finału w Toronto, gdzie przegrała w finale z Sereną Williams wynikiem 4:6, 2:6. Kilka tygodni później zrewanżowała się Williams, pokonując ją w singlowym finale wielkoszlemowego US Open wynikiem 6:2, 6:3. Było to jej pierwsze mistrzostwo w Wielkim Szlemie w singlu. W 2011 wraz z mistrzynią świata w biegu na 100 metrów przez płotki Sally Pearson była ambasadorką kandydatury Gold Coast do organizacji igrzysk Wspólnoty Narodów w 2018 roku^[3].

2012

W sezonie olimpijskim 2012 Stosur osiągnęła dwa finały singlowe: w Ad-Dausze i Moskwie. W tym roku Australijka zanotowała pierwszą rundę Australian Open, półfinał French Open, drugą rundę Wimbledonu i ćwierćfinał US Open w singlu oraz pierwszą rundę French Open i drugą Wimbledonu w deblu. Na igrzyskach olimpijskich osiągnęła pierwszą rundę zawodów, zarówno w grze pojedynczej, jak również w grze podwójnej. Uczestniczyła w Mistrzostwach WTA jako zawodniczka rezerwowa, jednakże po rezygnacji Petry Kvitovej z dwóch ostatnich meczów, Stosur zajęła jej miejsce. Ostatecznie przegrała kolejne dwa mecze z Errani i Szarapową, przez co zajęła ostatnie miejsce w grupie.

2013

Sezon 2013 Stosur rozpoczęła od porażek w pierwszej rundzie turniejów w Brisbane i Sydney. W Australian Open z rywalizacji gry pojedynczej i podwójnej odpadła w drugiej rundzie, natomiast w udział w grze mieszanej zakończyła po pierwszym meczu. W lutym osiągnęła ćwierćfinały turniejów WTA Premier Series w Ad-Dausze i Dubaju. Następnie osiągnęła ćwierćfinał w Indian Wells, a mecz o półfinał z Angelique Kerber z powodu kontuzji prawej łydki oddała walkowerem^[4]. Z tej też przyczyny w Miami nie zagrała.

Jej kolejny występ miał miejsce w Charleston, gdzie w spotkaniu trzeciej rundy z Eugenie Bouchard skreczowała przy stanie 1:6, 0:2, gdyż nastąpiło odnowienie urazu łydki^[5]. W Stuttgarcie i w Madrycie nie wygrała meczu. W Rzymie natomiast osiągnęła ćwierćfinał singla i drugą rundę debla. Na French Open wygrała po dwa mecze w grze pojedynczej i podwójnej. Okres gry na nawierzchni trawiastej rozpoczęła od zawodów w Eastbourne, gdzie przegrała w drugim meczu. Na Wimbledonie awansowała do trzeciej rundy singla, a w deblu odpadła po pierwszym meczu.

Okres przygotowawczy do ostatniego turnieju wielkoszlemowego rozpoczęła w Stanford. W swoim pierwszym meczu uległa Woldze Hawarcowej 2:6, 4:6. Następnie zwyciężyła w Carlsbadzie, odnosząc tym samym czwarty triumf singlowy w karierze. W finale pokonała Wiktoryję Azarankę w dwóch setach. W Toronto i Cincinnati osiągnęła trzecie rundy. Po drugim z tych turniejów rozstała się ze szkoleniowcem, Davidem Taylorem, który trenował ją przez sześć lat^[6]. Na US Open przegrała w pierwszej rundzie singla i drugiej debla.

W Tokio Australijka awansowała do trzeciej rundy singla, a w Pekinie przegrała w swoich pierwszych meczach w obu konkurencjach. Udział w Seulu zakończyła triumfem 3:6, 7:5, 6:2 nad Eugenie Bouchard w meczu mistrzowskim gry pojedynczej i finałem w deblu. W Moskwie natomiast awansowała do finału singla, a w deblu odniosła turniejowe zwycięstwo. W turnieju Tournament of Champions wygrała dwa spotkania fazy grupowej, a następnie awansowała do finału, w którym uległa Simonie Halep 2:6, 6:2, 6:2.

2014

Sezon 2014 rozpoczęła udziałem w Pucharze Hopmana, w którym Australia zajęła ostatnie miejsce w grupie z trzema porażkami na koncie. W Hobart Stosur awansowała do półfinału. W Australian Open osiągnęła trzecią rundę w grze pojedynczej i drugą w grze podwójnej. W Ad-Dausze wygrała jeden mecz. W Dubaju natomiast zanotowała półfinał debla. W Indian Wells wygrała dwa mecze w grze pojedynczej, a w deblu osiągnęła kolejny półfinał. Także trzecią rundę zapisała na swoim koncie w Miami.

Na kortach ziemnych w Charleston Australijka wygrała w jednym spotkaniu. Bez zwycięstwa pozostała w Oeiras. Następnie awansowała do trzecich rund w Madrycie oraz Rzymie. Udział we French Open zakończyła na czwartym pojedynku w singlu i po pierwszym w deblu.

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od trzeciej rundy w Birmingham i pierwszej w Eastbourne. Na Wimbledonie zanotowała kolejno: pierwszą rundę gry pojedynczej, trzecią gry podwójnej i finał gry mieszanej. W pojedynku mistrzowskim razem z Nenadem Zimonjiciem pokonali Chan Hao-ching i Maksa Mirnego 6:4, 6:2.

Udział w US Open Series rozpoczęła od pierwszej rundy w Stanford, w której przegrała z Naomi Ōsaką 6:4, 6:7(7), 5:7. W Montrealu i Cincinnati w drugiej rundzie ulegała Serenie Williams. W New Haven awansowała do półfinału, występując w zawodach z dziką kartą. Nie sprostała w nim Petrze Kvitovej. Na US Open pokonała w pierwszej rundzie Lauren Davis 6:1, 6:4, by w kolejnym spotkaniu przegrać z Kaią Kanepi 6:3, 3:6, 6:7(8).

Okres gry na kortach w Azji najwyżej rozstawiona Stosur rozpoczęła od porażki w pierwszej rundzie w Kantonie. W Wuhanie Australijka przegrała w pierwszym meczu z Karolíną Plíškovą 4:6, 4:6. W zawodach WTA Premier Mandatory w Pekinie awansowała do półfinału, pokonując w turnieju Francescę Schiavone, Caroline Wozniacki oraz Alizé Cornet, a także orzymując walkower od Sereny Williams. W półfinale ponownie uległa Kvitovej. Na zakończenie sezony wygrała turniej w Osace, pokonując w meczu mistrzowskim Zarinę Dijas 7:6(7), 6:3.

2015

Stosur rozpoczęła sezon 2015 porażką w Brisbane z Varvarą Lepchenko. W Sydney i Australian Open awansowała do drugiej rundy. W pierwszych deblowych zawodach wielkoszlemowych osiągnęła trzecią rundę. W rozgrywkach Grupy Światowej Pucharu Federacji przegrała wszystkie trzy mecze w konfrontacji z Niemcami. W Dubaju Australijka przegrała w drugiej rundzie z Caroline Wozniacki, zaś w Dosze nie wygrała meczu. Zawody w Indian Wells zakończyła na trzeciej rundzie singla i półfinale debla, a w Miami doszła do trzeciej rundy gry pojedynczej i pierwszej rundy gry podwójnej.

Okres gry na nawierzchni ceglanej Stosur rozpoczęła od osiągnięcia drugiej rundy w Charleston, trzeciej w Madrycie i pierwszej w Rzymie. Następnie triumfowała w rozgrywkach w Strasburgu, pokonując w finale Kristinę Mladenovic 3:6, 6:2, 6:3. Na French Open przegrała w trzeciej rundzie z rozstawioną z numerem drugim Mariją Szarapową. W deblu ponownie zanotowała trzecią rundę.

W zawodach rozgrywanych na trawie w Eastbourne Australijka przegrała w swoim pierwszym meczu z Cwetaną Pironkową. Podczas Wimbledonu w trzeciej rundzie przegrała z Coco Vandeweghe 2:6, 0:6. W grze podwójnej osiągnęła drugą rundę.

W Båstad tenisistka wygrała jeden mecz. Kolejny singlowy triumf w zawodach WTA Tour zaliczyła w Bad Gastein, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Karin Knapp 3:6, 7:6(3), 6:2. W Waszyngtonie zanotowała półfinał, przegrywając w nim ze Sloane Stephens w dwóch setach.

2016

Australijka zainaugurowała sezon wygranym meczem w Brisbane. W Sydney dotarła do trzeciej rundy. Odpadła już na początku Australian Open.

Stosur powróciła na korty podczas marcowych turniejów rangi WTA Premier Mandatory w Indian Wells i Miami. W pierwszym z nich wygrała seta ze zwyciężczynią obu zawodów Wiktoryją Azaranką, ale w drugim przegrała mecz otwarcia.

Grę na nawierzchniach ceglanych tenisistka zaczęła od zawodów w Charleston, wygrywając dwa mecze. Następnie dotarła do finału w Pradze, gdzie zatrzymała ją dopiero Lucie Šafářová. W Madrycie osiągnęła półfinał, w którym uległa późniejszej triumftorce Simonie Halep. Równie daleko zaszła w wielkoszlemowym French Open, m.in. rewanżując się Rumunce.

Wimbledon i US Open zakończyła na drugiej rundzie, a na igrzyskach olimpijskich przegrała w trzecim meczu ze zdobywczynią srebrnego medalu Angelique Kerber.

Zakończyła rok na 21. miejscu, co jest wynikiem porównywalnym z poprzednimi trzema latami. W deblu wygrała kilka meczów, zajmując 124. pozycję w rankingu.

2017

Podczas styczniowych turniejów w swoim rodzinnym kraju nie wygrała ani jednego meczu. W lutym doszła do ćwierćfinału w Tajpej i Dosze, a w Dubaju odniosła jedno zwycięstwo. W marcu po porażce w drugiej rundzie w Indian Wells doszła do czwartej rundy w Miami, gdzie była bliska zwycięstwa z Simoną Halep.

Życie prywatne

Tenisistka mieszka w Gold Coast. Jest córką Dianne i Tony’ego Stosur. Ma dwóch braci, Daniela i Dominica. Jej hobby to muzyka i zakupy. 16 czerwca 2020 jej partnerka urodziła córeczkę, Genevieve^[7].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 25 (9–16)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	8 stycznia 2005	Gold Coast	Twarda	Patty Schnyder	6:1, 3:6, 5:7
Finalistka	2.	15 stycznia 2005	Sydney	Twarda	Alicia Molik	7:6(5), 4:6, 5:7
Finalistka	3.	14 maja 2006	Praga	Ceglana	Szachar Pe’er	6:4, 2:6, 1:6
Finalistka	4.	28 września 2008	Seul	Twarda	Marija Kirilenko	6:2, 1:6, 4:6
Finalistka	5.	9 sierpnia 2009	Los Angeles	Twarda	Flavia Pennetta	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	18 października 2009	Osaka	Twarda	Francesca Schiavone	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	2.	18 kwietnia 2010	Charleston	Ceglana	Wiera Zwonariowa	6:0, 6:3
Finalistka	6.	2 maja 2010	Stuttgart	Ceglana (hala)	Justine Henin	4:6, 6:2, 1:6
Finalistka	7.	5 czerwca 2010	French Open	Ceglana	Francesca Schiavone	4:6, 6:7(2)
Finalistka	8.	15 maja 2011	Rzym	Ceglana	Marija Szarapowa	2:6, 4:6
Finalistka	9.	14 sierpnia 2011	Toronto	Twarda	Serena Williams	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	3.	11 września 2011	US Open	Twarda	Serena Williams	6:2, 6:3
Finalistka	10.	16 października 2011	Osaka	Twarda	Marion Bartoli	3:6, 1:6
Finalistka	11.	19 lutego 2012	Doha	Twarda	Wiktoryja Azaranka	1:6, 2:6
Finalistka	12.	21 października 2012	Moskwa	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	2:6, 6:4, 5:7
Zwyciężczyni	4.	4 sierpnia 2013	Carlsbad	Twarda	Wiktoryja Azaranka	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	5.	13 października 2013	Osaka	Twarda	Eugenie Bouchard	3:6, 7:5, 6:2
Finalistka	13.	20 października 2013	Moskwa	Twarda (hala)	Simona Halep	6:7(1), 2:6
Finalistka	14.	3 listopada 2013	Sofia	Twarda (hala)	Simona Halep	6:2, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni	6.	12 października 2014	Osaka	Twarda	Zarina Dijas	7:6(7), 6:3
Zwyciężczyni	7.	23 maja 2015	Strasburg	Ceglana	Kristina Mladenovic	3:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	8.	26 lipca 2015	Bad Gastein	Ceglana	Karin Knapp	3:6, 7:6(3), 6:2
Finalistka	15.	30 kwietnia 2016	Praga	Ceglana	Lucie Šafářová	6:3, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni	9.	27 maja 2017	Strasburg	Ceglana	Darja Gawriłowa	5:7, 6:4, 6:3
Finalistka	16.	21 września 2019	Kanton	Twarda	Sofia Kenin	7:6(4), 4:6, 2:6

Gra podwójna 43 (28–15)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	7 listopada 2004	Québec	Twarda (hala)	Els Callens	Carly Gullickson María Emilia Salerni	5:7, 5:7
Zwyciężczyni	1.	15 stycznia 2005	Sydney	Twarda	Bryanne Stewart	Jelena Diemientjewa Ai Sugiyama	walkower
Zwyciężczyni	2.	10 kwietnia 2005	Amelia Island	Ceglana	Bryanne Stewart	Květa Peschke Patty Schnyder	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	3.	27 sierpnia 2005	New Haven	Twarda	Lisa Raymond	Gisela Dulko Marija Kirilenko	6:2, 6:7(6), 6:1
Zwyciężczyni	4.	10 września 2005	US Open	Twarda	Lisa Raymond	Jelena Diemientjewa Flavia Pennetta	6:2, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni	5.	2 października 2005	Luksemburg	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	6.	16 października 2005	Moskwa	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:2, 6:4
Finalistka	2.	6 listopada 2005	Filadelfia	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	7.	13 listopada 2005	Los Angeles	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:7(7), 7:5, 6:4
Finalistka	3.	27 stycznia 2006	Australian Open	Twarda	Lisa Raymond	Yan Zi Zheng Jie	6:2, 6:7(7), 3:6
Zwyciężczyni	8.	6 lutego 2006	Tokio	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	9.	25 lutego 2006	Memphis	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Wiktoryja Azaranka Caroline Wozniacki	7:6(2), 6:3
Zwyciężczyni	10.	18 marca 2006	Indian Wells	Twarda	Lisa Raymond	Virginia Ruano Pascual Meghann Shaughnessy	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	11.	1 kwietnia 2006	Miami	Twarda	Lisa Raymond	Liezel Huber Martina Navrátilová	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	12.	16 kwietnia 2006	Charleston	Ceglana	Lisa Raymond	Virginia Ruano Pascual Meghann Shaughnessy	3:6, 6:1, 6:1
Zwyciężczyni	13.	10 czerwca 2006	French Open	Ceglana	Lisa Raymond	Daniela Hantuchová Ai Sugiyama	6:3, 6:2
Finalistka	4.	26 sierpnia 2006	New Haven	Twarda	Lisa Raymond	Yan Zi Zheng Jie	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	14.	8 października 2006	Stuttgart	Ceglana (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	15.	29 października 2006	Linz	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Corina Morariu Katarina Srebotnik	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	16.	5 listopada 2006	Hasselt	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Eleni Daniilidu Jasmin Wöhr	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	17.	12 listopada 2006	Madryt	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	3:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	18.	4 lutego 2007	Tokio	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Vania King Rennae Stubbs	7:6(6), 3:6, 7:5
Zwyciężczyni	19.	17 marca 2007	Indian Wells	Twarda	Lisa Raymond	Chan Yung-jan Chuang Chia-jung	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	20.	3 kwietnia 2007	Miami	Twarda	Lisa Raymond	Cara Black Liezel Huber	6:4, 3:6, 10–2
Zwyciężczyni	21.	7 maja 2007	Berlin	Ceglana	Lisa Raymond	Tathiana Garbin Roberta Vinci	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	22.	23 czerwca 2007	Eastbourne	Trawiasta	Lisa Raymond	Květa Peschke Rennae Stubbs	6:7(5), 6:4, 6:3
Finalistka	5.	5 lipca 2008	Wimbledon	Trawiasta	Lisa Raymond	Serena Williams Venus Williams	2:6, 2:6
Finalistka	6.	7 września 2008	US Open	Twarda	Lisa Raymond	Cara Black Liezel Huber	3:6, 6:7(6)
Finalistka	7.	21 września 2008	Tokio	Twarda	Lisa Raymond	Vania King Nadieżda Pietrowa	1:6, 4:6
Finalistka	8.	20 czerwca 2009	Eastbourne	Trawiasta	Rennae Stubbs	Akgul Amanmuradova Ai Sugiyama	4:6, 3:6
Finalistka	9.	4 lipca 2009	Wimbledon	Trawiasta	Rennae Stubbs	Serena Williams Venus Williams	6:7(4), 4:6
Finalistka	10.	23 sierpnia 2009	Toronto	Twarda	Rennae Stubbs	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:2, 5:7, 9–11
Finalistka	11.	20 marca 2010	Indian Wells	Twarda	Nadieżda Pietrowa	Květa Peschke Katarina Srebotnik	4:6, 6:2, 5–10
Finalistka	12.	4 kwietnia 2010	Miami	Twarda	Nadieżda Pietrowa	Gisela Dulko Flavia Pennetta	3:6, 6:4, 7–10
Zwyciężczyni	23.	24 kwietnia 2011	Stuttgart	Ceglana (hala)	Sabine Lisicki	Kristina Barrois Jasmin Wöhr	6:1, 7:6(5)
Finalistka	13.	2 lipca 2011	Wimbledon	Trawiasta	Sabine Lisicki	Květa Peschke Katarina Srebotnik	3:6, 1:6
Finalistka	14.	13 października 2013	Osaka	Twarda	Zhang Shuai	Kristina Mladenovic Flavia Pennetta	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	24.	20 października 2013	Moskwa	Twarda (hala)	Swietłana Kuzniecowa	Ałła Kudriawcewa Anastasija Rodionowa	6:1, 1:6, 10–8
Zwyciężczyni	25.	14 października 2018	Hongkong	Twarda	Zhang Shuai	Shūko Aoyama Lidzija Marozawa	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	26.	25 stycznia 2019	Australian Open	Twarda	Zhang Shuai	Tímea Babos Kristina Mladenovic	6:3, 6:4
Finalistka	15.	31 marca 2019	Miami	Twarda	Zhang Shuai	Elise Mertens Aryna Sabalenka	6:7(5), 2:6
Zwyciężczyni	27.	21 sierpnia 2021	Cincinnati	Twarda	Zhang Shuai	Gabriela Dabrowski Luisa Stefani	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	28.	12 września 2021	US Open	Twarda	Zhang Shuai	Coco Gauff Catherine McNally	6:3, 3:6, 6:3

Gra mieszana 5 (3–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	30 stycznia 2005	Australian Open	Twarda	Scott Draper	Liezel Huber Kevin Ullyett	6:2, 2:6, 10–6
Zwyciężczyni	2.	6 lipca 2008	Wimbledon	Trawiasta	Bob Bryan	Katarina Srebotnik Mike Bryan	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	3.	6 lipca 2014	Wimbledon	Trawiasta	Nenad Zimonjić	Chan Hao-ching Maks Mirny	6:4, 6:2
Finalistka	1.	20 lutego 2021	Australian Open	Twarda	Matthew Ebden	Barbora Krejčíková Rajeev Ram	1:6, 4:6
Finalistka	2.	7 lipca 2022	Wimbledon	Trawiasta	Matthew Ebden	Desirae Krawczyk Neal Skupski	4:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2010	Półfinał	Kim Clijsters	6:7(3), 1:6
2011	Półfinał	Petra Kvitová	7:5, 3:6, 3:6
2012	Faza grupowa	Sara Errani Marija Szarapowa	3:6, 6:2, 0:6 0:6, 3:6

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2005	Zwycięstwo	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:7(7), 7:5, 6:4
2006	Zwycięstwo	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	3:6, 6:3, 6:3
2009	Półfinał	Rennae Stubbs	Cara Black Liezel Huber	6:3, 6:7(3), 8–10
2019	Półfinał	Zhang Shuai	Tímea Babos Kristina Mladenovic	6:1, 4:6, 8–10

Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions/WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2009	Faza grupowa	Ágnes Szávay María José Martínez Sánchez	6:2, 3:6, 6:1 6:7(4), 5:7
2013	Finał	Simona Halep	6:2, 2:6, 2:6
2016	Faza grupowa	Johanna Konta Caroline Garcia	4:6, 2:6 4:6, 3:6

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Australia
I runda	Stany Zjednoczone Chanda Rubin [16]	2:6, 7:5, 0:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Australia
I runda	Włochy: Sara Errani	6:3, 6:2
II runda	Stany Zjednoczone: Serena Williams [4]	2:6, 0:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Australia [5]
I runda	Hiszpania: Carla Suárez Navarro	6:3, 5:7, 8:10
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Australia [13]
I runda	Łotwa: Jeļena Ostapenko	1:6, 6:3, 6:2
II runda	Japonia: Misaki Doi	6:3, 6:4
III runda	Niemcy: Angelique Kerber [2]	0:6, 5:7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia
I runda	Kazachstan Jelena Rybakina [15]	4:6, 2:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Australia
I runda	Nicole Pratt	Włochy: Tathiana Garbin / Roberta Vinci	0:6, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Australia
I runda	Rennae Stubbs	Czechy: Petra Kvitová / Lucie Šafářová	6:1, 6:0
II runda		Hiszpania: Anabel Medina Garrigues / Virginia Ruano Pascual [4]	6:4, 4:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Australia
I runda	Casey Dellacqua	Hiszpania: Nuria Llagostera Vives / María José Martínez Sánchez [8]	4:6, 6:4, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Australia
I runda	Darja Gawriłowa	Szwajcaria: Timea Bacsinszky / Martina Hingis [5]	4:6, 6:4, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia
I runda	Ellen Perez	Łotwa: Jeļena Ostapenko / Anastasija Sevastova	4:6, 6:1, 10–5
II runda		Rumunia: Monica Niculescu / Raluca Olaru	7:6(3), 7:5
III runda		brak flagi:

Gra mieszana

Runda	Partner	Przeciwnicy	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Australia
I runda	Lleyton Hewitt	Polska: Agnieszka Radwańska / Marcin Matkowski [4]	5:7, 3:6
Ćwierćfinał		Wielka Brytania: Laura Robson / Andy Murray	3:6, 6:3, 10–7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Australia
I runda	John Peers	Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4]	5:7, 4:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-28]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Samanthy Stosur. samstosur.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-30)]. (ang.)