Samochód terenowy

Samochód terenowy Kia Asia Rocsta wzorowany na Jeepach serii CJ

Suzuki Samurai podczas podjazdu pod górkę na zawodach w Korczynie

Samochód terenowy − pojazd samochodowy przystosowany do pokonywania przeszkód terenowych. Może być samochodem osobowym (łazik, samochód osobowo-terenowy) lub ciężarowym. Zazwyczaj jest zbudowany w oparciu o ramę z napędem na wszystkie koła, specjalnymi oponami, skrzynią rozdzielczo-redukcyjną, zwiększonym prześwitem poprzecznym (190 - 400 mm) i zwiększoną zdolnością pokonywania wzniesień.

Samochód terenowy może być, ale nie musi, jednocześnie autem typu SUV. W Stanach Zjednoczonych obydwa pojęcia są jednoznaczne z powodu braku w ofercie spartańsko wyposażonych aut terenowych. W Polsce samochód homologowany jako terenowy może ciągnąć przyczepę hamowaną o masie całkowitej przekraczającej jego masę własną nawet o jej połowę, o ile jej DMC nie przekracza maksymalnej wartości, określonej przez producenta pojazdu i zamontowanego w nim haka holowniczego (Dz.U.03.32.262; Dział II, § 3. pkt 4. ppkt 4)). Do pojazdów mogących ciągnąć przyczepę 3,5-tonową, a mających mniejszą, niż ona DMC należą: Volkswagen Touareg, Mercedes-Benz klasy GL, klasy G (tylko dłuższa, 5-drzwiowa wersja), Land Rover Defender.

Do znanych marek samochodów terenowych należą m.in. Hummer (w wersji wojskowej Humvee), Suzuki, Jeep, Land Rover, Nissan, UAZ, ARO, Toyota oraz Mitsubishi.

Jedynym samochodem terenowym obecnie produkowanym w całości w Polsce jest osobowy Honker. Kiedyś produkowany był także ciężarowy Star 266, a także w czasach międzywojennych, w oparciu o konstrukcję Polskiego Fiata 508 III Junak, produkowany był w Państwowych Zakładach Inżynierii (PZInż) pojazd terenowy nazywany Polski Fiat 508 III/W Łazik. Ponadto w Polsce działała montownia rumuńskich samochodów terenowych ARO, pojazdy z tej montowni wyposażane były w niektóre części produkcji polskiej^[1].

Przypisy