Samochodowe Mistrzostwa Europy

Samochodowe Mistrzostwa Europy, International Grand Prix, oficjalnie European Championship – coroczny cykl wyścigów samochodowych typu Grand Prix, organizowany przez AIACR w latach 1931–1939. Celem Mistrzostw było wyłonienie mistrza w kategorii kierowców, tj. kierowcy, który zdobył najmniej punktów w całym sezonie. Wyścigi składające się na Mistrzostwa Europy nazywane były Grandes Épreuves.

Historia

Pierwsze Mistrzostwa Europy odbyły się w 1931 roku według przepisów Formuły Libre, które zakładały minimalną masę samochodu na poziomie 900 kg. Był to typ wyścigów długodystansowych, które trwały przynajmniej dziesięć godzin, a każda załoga liczyła dwóch kierowców. W roku 1932 wyścigi trwały od pięciu do dziesięciu godzin. W latach 1933–1934 nie rozgrywano mistrzostw. Na sezon 1935 zmieniono przepisy, ograniczające masę pojazdów do 750 kg^[1]. W tym czasie Hitler rozpoczął finansowe wspieranie niemieckich konstruktorów wyścigowych, co zaowocowało dominacją Mercedesa i Auto Uniona w drugiej połowie lat 30.^[2]. Od 1938 roku obowiązywała nowa formuła, dopuszczająca stosowanie silników wolnossących (o poj. do 4,5 litra) oraz doładowanych (o poj. do 3 litrów)^[1]. II wojna światowa uniemożliwiła AIACR wyłonienie mistrza w roku 1939^[3]. Korpsführer Adolf Hühnlein, prezydent Oberste Nationale Sportbehörde für die Deutsche Kraftfahrt (Niemieckiego Związku Motorowego) ogłosił mistrzem Hermanna Langa, chociaż według oficjalnej punktacji zostałby nim Hermann Paul Müller^[4].

Punktacja

W przeciwieństwie do wyścigów Formuły 1, mistrzostwo otrzymywał kierowca z najmniejszą liczbą punktów; w przypadku, kiedy więcej kierowców miało tę samą liczbę punktów, zwyciężał zawodnik z największym pokonanym dystansem. Za pierwsze, drugie i trzecie miejsce przyznawano odpowiednio 1, 2 i 3 punkty. Kierowcy, którzy pokonali przynajmniej trzy czwarte dystansu, otrzymywali 4 punkty. Zawodnicy z przejechaną minimum połową wyścigu zdobywali 5 punktów. Tym, którzy pokonali przynajmniej ćwierć wyścigu, przyznawano 6 punktów. Kierowcy, którzy przejechali poniżej ćwierci dystansu, zdobywali 7 punktów. Zawodnicy, którzy nie wystartowali w wyścigu, otrzymywali 8 punktów^[5].

Wyścigi

Sezon	1	2	3	4	5
1931	ITA	FRA	BEL
1932	ITA	FRA	DEU
1935	BEL	DEU	SUI	ITA	ESP
1936	MCO	DEU	SUI	ITA
1937	BEL	DEU	MCO	SUI	ITA
1938	FRA	DEU	SUI	ITA
1939	BEL	FRA	DEU	SUI

Mistrzowie

Sezon	Mistrz	Zespół	PP	Zw.	Pod.	NO	Pkt.
1931	Ferdinando Minoia	Alfa Romeo	0	0	2	0	9
1932	Tazio Nuvolari	Alfa Romeo	0	2	3	2	4
1935	Rudolf Caracciola	Mercedes-Benz	0	3	4	1	11
1936	Bernd Rosemeyer	Auto Union	1	3	3	3	10
1937	Rudolf Caracciola	Mercedes-Benz	3	3	4	2	13
1938	Rudolf Caracciola	Mercedes-Benz	0	1	4	0	8
1939	nie przyznano

Przypisy