Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Chełm
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1956 |
Rozformowanie | 1957 |
Tradycje | |
Rodowód | 23 Brygada WOP |
Kontynuacja | 23 Chełmski Oddział WOP |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Kazimierz Zakrawacz |
Organizacja | |
Dyslokacja | Chełm ul.Lubelska 131 |
Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
Podległość | Dowództwu WOP |
Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Chełm – jeden z oddziałów w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1956 roku na bazie 23 Brygady WOP sformowano Grupę Manewrową i Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP[a], a z nadwyżek etatowych sformowano trzy kompanie Wojskowego Korpusu Górniczego i skierowano je do kopalni: Wanda Lew, Wirek i Walenty Wawel. Po roku pracy szeregowych zwolniono a kadrę skierowano do dalszej służby w WOP[1].
Samodzielny Oddział Zwiadowczy podlegał Zarządowi II Zwiadowczemu WOP[1].
Z dniem 1 maja 1957 roku, na bazie Grupy Manewrowej i Samodzielnego Oddziału Zwiadowczego WOP, przystąpiono do organizacji 23 Oddziału WOP[b]. Poprzednie struktury rozformowano.
Struktura organizacyjna
- szef oddziału (pełnomocnik graniczny)
- zastępca szefa oddziału i sekretarz pełnomocnika granicznego
- oficerowie zwiadu - 5
- oficer śledczy.
- kancelaria oddziału
- placówka WOP Terespol
- placówka WOP Włodawa
- placówka WOP Dorohusk
- placówka WOP Strzyżów
- placówka WOP Dołhobyczów
- placówka WOP Hrebenne
- graniczne placówki kontrolne (GPK): Terespol (kolejowa i drogowa), Dorohusk (kolejowa i drogowa) i Hrebenne (kolejowa)
Uwagi
- ↑ Zarządzenie DWW nr 013/WW z 6.07.1956 → Jackiewicz 1998 ↓, s. 105
- ↑ Zarządzenie DWW nr 07/WW z 24.04.1957→ Prochwicz 2011 ↓, s. 225
Przypisy
- ↑ a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 105.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
Media użyte na tej stronie
Własna praca Kwz
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).