Samodzielny pracownik nauki

Samodzielny pracownik nauki – zwyczajowe określenie polskiego pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, posiadającego stopień naukowy doktora habilitowanego albo tytuł profesora[1][2][3]. Może być zatrudniony na stanowisku profesora uczelni/instytutu (dawniej profesora nadzwyczajnego[4]) lub profesora (dawniej profesora zwyczajnego[4])[5][6] i prowadzić samodzielne badania naukowe lub kierować samodzielnym zespołem naukowym. Osiągnięcie pozycji samodzielnego pracownika nauki uprawnia w Polsce członków odpowiednich gremiów do uczestnictwa w głosowaniach w sprawie nadania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego.

Odpowiednikiem stanowiska profesora uczelni/instytutu w krajach zachodnich jest associate professor, zaś profesora tytularnego (tzw. „belwederskiego”) (full) professor.

Przypisy

  1. ↑ Wybory elektorów: samodzielni pracownicy nauki, www.umcs.pl [dostęp 2020-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-31].
  2. ↑ Nowy samodzielny pracownik naukowy na wydziale, „Biuletyn Dziekana Wydziału Chemicznego”, 9 (268), Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej, 26 maja 2010, s. 1 [dostęp 2020-03-31].
  3. ↑ Pismo PAN adresowane do samodzielnych pracowników nauki posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego., Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach [dostęp 2020-03-31].
  4. ↑ a b Ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1669)
  5. ↑ Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574).
  6. ↑ Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 września 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Polskiej Akademii Nauk – art. 89 ust. 1 i 2 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1796).