Samuel Malko

Samuel Malko

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	2 września 1905 Wysock
Data i miejsce śmierci	1 września 1988 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1943–1967
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	Szef Oddziału Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego, zastępca dowódcy Marynarki Wojennej, zastępca szefa GZP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Grób Samuela i Dory Malko na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Samuel Malko (ur. 2 września 1905 w Wysocku na Polesiu, zm. 1 września 1988 w Warszawie) – generał brygady LWP, Szef Oddziału Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego (GZP) WP 1948-1950, zastępca dowódcy Marynarki Wojennej 1950-1955 i zastępca szefa GZP.

Życiorys

Syn Ukraińca Nikity i Polki Melanii z Kozubowskich. Od 1924 działacz Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Białorusi (KZMZB), a od 1927 KPZB. 1926-1927 uczył się w Wyższej Szkole Politycznej w Mińsku. 1927-1934 odsiadywał wyrok 7 lat więzienia za działalność komunistyczną.

We wrześniu 1939 brał udział w obronie Warszawy, po kapitulacji stolicy, przeniósł się do Wysocka (Polesie) na tereny zajęte przez Armię Czerwoną. W 1941 powołany do Armii Czerwonej, służył w batalionach pomocniczych (strojbatalionach), w 1943 w Orłowskiej Szkole Piechoty, od 1944 na III Białoruskim Froncie dowódca plutonu zwiadu. 13 stycznia 1945 ranny podczas walk w Prusach Wschodnich.

W marcu 1945 skierowany do pracy w aparacie polityczno-wychowawczym WP. Komendant Centralnej Szkoły Oficerów Politycznych. 1948-1950 szef Oddziału Propagandy i Agitacji GZP WP, 1950–1955 zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. politycznych, następnie zastępca szefa GZP. W 1956 mianowany generałem brygady. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie. Inspektor ds. organizacji paramilitarnych w Głównym Inspektoracie Obrony Terytorialnej. W 1967 przeniesiony w stan spoczynku.

Pochowany 6 września 1988 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C4, rząd 1, grób 2)^[1].

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie. Od 1946 żonaty z Dorą Malko (1920-2010), artystką muzykiem. Małżeństwo miało dwóch synów^[2]

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1955)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju (1966)
• Medal za Warszawę 1939 – 1945
• Medal za Obronę Kaukazu (ZSRR) (1944)
• Medal Za Zasługi Bojowe (ZSRR) (1953)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
• Medal 30 lat Armii Radzieckiej i Floty (1948)

Przypisy

Bibliografia

• Wyszukiwarka grobów – ZCK Warszawa
• Henryk P. Kosk – Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001
• Janusz Królikowski - Generałowie i Admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, tom II, str. 434-437