Samuel Rozwadowski

Samuel Rozwadowski

Samuel Ritter von Groß-Rozwadów Jordan-Rozwadowski

rotmistrz
Data urodzenia	1867
Data i miejsce śmierci	15 lipca 1915 pod Sińkowem
Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia
Jednostki	13 Galicyjski Pułk Ułanów 8 Pułk Dragonów
Stanowiska	komendant plutonu instruktor jazdy
Odznaczenia

Samuel Jordan Rozwadowski^[1] herbu Trąby (ur. 1867, zm. 15 lipca 1915 pod Sińkowem) – rotmistrz cesarskiej i królewskiej Armii.

Bracia Samuel, Wiktor, Tadeusz Rozwadowscy w dzieciństwie

Życiorys

Urodził się w 1867^[2]. Wywodził się z rodu Rozwadowskich herbu Trąby. Jego przodek Maciej Rozwadowski wykazał się męstwem w bitwie pod Wiedniem w 1683, pradziad Kazimierz Rozwadowski był kościuszkowskim brygadierem, dziad Wiktor walczył w powstaniu listopadowym i został odznaczony Orderem Virtuti Militari, stryj Tadeusz poległ w powstaniu styczniowym, a ojciec Tomisław (1841-1920) w powstaniu styczniowym walczył jako dowódca jazdy powstańczej^[3]. Jego matką była Melania, z domu Rulikowska (1842-1894)^[4], a braćmi Tadeusz (1866-1928, generał) i Wiktor (1869-1949, także oficer, ofiara zbrodni katyńskiej)^[2].

Został żołnierzem C. K. Armii^[5]. Ukończył kształcenie w Wojskowej Szkole Kadetów w Mährisch Weißkirchen^[6]. W kawalerii został mianowany podporucznikiem z dniem 1 września 1887^[7], a następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1890^[8], na rotmistrza 2 klasy z dniem 1 maja 1898^[9], na rotmistrza 1 klasy z dniem 1 maja 1898^[10]. Od początku kariery oficerskiej służył w szeregach 13 Galicyjskiego pułku ułanów, ze sztabem w Złoczowie (od około 1890 był tam oficerem jego brat ppor. Wiktor Jordan-Rozwadowski, a od około 1897 także kuzyn ppor. Adam Jordan-Rozwadowski)^{[11][12][13][14][15][16]}, gdzie od około 1894 do około 1895 był komendantem plutonu pionierów^{[17][18][19][20]} (według relacji rodzinnej od 1894 do 1896 służył w Wojskowej Szkole Jeździeckiej^[6]), a od około 1897 do około 1901 jako oficer nadkompletowy był skierowany do macierzystej szkoły kadetów Mährisch Weißkirchen, gdzie był instruktorem jeździeckim^{[6][21][22][23][24][25][26]}, a od około 1903 do około 1905 pełnił funkcję komendanta plutonu pionierów w 13 pułku pułku^[27][28]. Czynnym oficerem 13 pułku ułanów pozostawał do 1908^[6], zaś następnie figurował jeszcze w ewidencji tej jednostki jako oficer z przyznanym zaopatrzeniem do około 1910/1911^{[29][30][31][32][33][34]}.

W 1892 otrzymał godność c. k. podkomorzego^[15][2]. Ożenił się z Wilmą von Teuber, pochodzącej z Brna (jej rodzina zajmowała się przemysłem tekstylnym i posiadała majątek w pobliskim Krizanau)^[2][6]. Mieli dzieci: Eugenię (ur. 1902^[2]), Marię (zm. 1982, żona Ernsta Piety), Aleksandra, Jadwigę^[6]. W trakcie służby wojskowej Samuela w 13 pułku zamieszkiwał z rodziną w Brodach^[6]. Bracia Tadeusz, Samuel i Wiktor Rozwadowscy po swojej ciotce baronowej Czerko zostali spadkobiercami majątku Glina blisko Lwowa, po czym Wiktor dokonał spłaty rodzeństwa^[6]. Z uzyskanych środków Samuel nabył majątek Schwanhof koło Neunkirchen^[35][6].

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 został zmobilizowany do macierzystego pułku i przydzielony jako nauczyciel – instruktor jazdy konnej w Terezjańskiej Akademii Wojskowej^[35][6]. Z uwagi na reumatyzm nie był przewidziany do użycia w działaniach zbrojnych, jednak ostatecznie w maju 1915 został wysłany na front. Został przydzielony do 4. szwadronu 8 pułku dragonów^[6] (jego oddziałem macierzystym był nadal 13 pułk ułanów)^[36]. Walcząc w jego szeregach przeciw Rosjanom poległ w zwycięskich walkach pod Sińkowem 15 lipca 1915^{[35][37][38][39][40][36]} (według relacji rodziny postrzelony na koniu zmarł kilka dni później^[6]).

W 1919 jego żona Wilma ponownie wyszła za mąż za pułkownika Redtenbachera^[6][41].

Odznaczenia

• Order Korony Żelaznej III klasy z dekoracją wojenną – pośmiertnie (październik 1915, w uznaniu dzielnego zachowania)^[42][43][35]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce (przed 1909)^[32]
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (przed 1900)^[23]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (przed 1909)^[32]

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów / Warszawa: 1908, s. 1-1127.
• Adam Jordan Rozwadowski (red.): Generał Rozwadowski. Kraków: Skład Główny Księgarni Krakowskiej, 1929, s. 1-230.
• Christine Langer Hansel: Historia austriackiej gałęzi rodziny Jordan Rozwadowskich. 2009, s. 1-6. [dostęp 2021-03-17].