San H25B

San H25B

Autobus z lewej to San H25 lub H27
Dane ogólne
Producent	SFA
Premiera	1961
Lata produkcji	1961–1967
Miejsce produkcji	Polska, Sanok
Dane techniczne
Typy nadwozia	Wysokopodłogowy autobus miejski klasy MIDI
Układ drzwi	2-0-2
Liczba drzwi	2
Wysokość podłogi	800 mm
Silniki	S472, 4196 cm³
Moc silników	69,8 kW (95 KM)
Skrzynia biegów	mechaniczna
Liczba przełożeń	5
Długość	9320 mm
Szerokość	2500 mm
Wysokość	2950 mm
Masa własna	5500 kg
Masa całkowita	9000 kg
Rozstaw osi	4550 mm
Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	50
Liczba miejsc siedzących	33
Informacje dodatkowe
ABS	Nie
ASR	Nie
EBS	Nie
ESP	Nie
Klimatyzacja	Nie
Portal Komunikacja miejska

San H25B – autobus miejski produkowany w latach 1961-1967 przez polską firmę SFA. Pojazd był kontynuacją autobusu San H01B.

Historia modelu

W 1961 roku podczas Międzynarodowych Targów Poznańskich po raz pierwszy zaprezentowany został San H25B. Był to zmodernizowany model San H01B. W pojeździe tym zastosowano podzespoły mechaniczne z samochodu ciężarowego Star 25, przede wszystkim 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S472 o mocy podwyższonej do 69,8 kW (95 KM). W układzie jezdnym wprowadzono wzmocnioną oś przednią oraz wzmocnione resory tylne. W układzie hamulcowym zastosowano pneumatyczne wspomaganie nadciśnieniowe oraz dwie pompy hamulcowe, umożliwiające zatrzymanie pojazdu w przypadku awarii jednej z nich. Nadwozie autobusu "San H25B" wyróżniało się całkowicie zmienionym wyglądem ściany przedniej. Trzy oddzielne szyby przednie zostały zastąpione dwoma większymi giętymi szybami. Poszerzono o 40 mm otwory drzwiowe, wzmocnieniu uległa struktura nośna nadwozia. Do ogrzewania wnętrza służyła nowo wprowadzona nagrzewnica typu Sirocco.

W połowie 1964 roku nastąpiła kolejna modernizacja autobusów San. Do produkcji wszedł model miejski San H27B i jego odmiana międzymiastowa San H27A. Oba modele miejskie były produkowane równolegle i zastąpione w 1967 roku modelem San H100.

Cechy użytkowe

Pojawienie się silnika S472 o zwiększonej mocy w stosunku do bazowego S42 dało konstruktorom z Sanoka możliwość zastosowania tej udoskonalonej jednostki napędowej w autobusie San H25, który nie był konstrukcją nową, a stanowił rozwinięcie i unowocześnienie modelu H01. Niewystarczającą trwałość nadwozi poprzednika San H01B ograniczono licznymi wzmocnieniami konstrukcji. Zaowocowało to wzrostem masy własnej o 650 kg, co zniweczyło szanse na poprawę dynamiki jazdy, szczególnie w ruchu miejskim.

W założeniach konstrukcyjnych uwzględniono oszczędniejszy silnik wysokoprężny. Odmiana międzymiastowa otrzymała prototypowy silnik S53, który był konstrukcją niedopracowaną. Miał bardzo utrudnione rozruchy (świece żarowe umieszczone w kanale dolotowym nie spełniały swej roli), wcześnie wchodził w obszar dymienia, przez co jego właściwości eksploatacyjne były niezadowalające. Z tego też względu następca, San H100 był konstruowany do zastosowania w nim kolejnego silnika wysokoprężnego dość udanego S530 – jak w ciężarowym Star 28.

Poprawiono warunki pracy kierowcy poprzez urządzenia wspomagające pracę, w tym szczególnie wspomaganie układu hamulcowego. Poprawiono widoczność z miejsca kierowcy. Większe było bezpieczeństwo eksploatacji z uwagi na dwuobwodowy układ hamulcowy. Nadwozie nie było tak awaryjne (pękające) jak H01.

Przełożenia skrzyni biegów

I – 6.14

II – 3.18

III – 1.68

IV – 1.0

V – 0.78

W – 6.02

Prędkość maksymalna 80 km/h

Bibliografia

• Aleksander Rummel. Polskie konstrukcje i licencje motoryzacyjne w latach 1922-1980. WKił 1984 r.

Linki zewnętrzne

• Ostatni istniejący autobus SFA SAN H25 / H27. polskanakolach.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-28)].
• Zdjęcia i dane egzemplarzy modeli San H25 w serwisie Transport Wroc.Biz