Sancho IV Odważny
.svg) | Ten artykuł od 2012-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| król Kastylii i Leónu | |
 Pomnik Sancho IV w Madrycie | |
| Król Kastylii i Leónu | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | burgundzka |
| Data urodzenia | 1257/1258 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | Maria de Molina |
| Dzieci | Izabela Kastylijska |
Sancho IV Odważny, hiszp. Sancho el Bravo (ur. 1257/58, zm. 25 kwietnia 1295 w Toledo) – król Kastylii i Leónu w latach 1284-1295[1][2][3].
Był drugim synem króla Kastylii i Leonu Alfonsa X Mądrego[3] i Jolanty, córki króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy[1][2].
Po śmierci swojego starszego brata i następcy tronu Ferdynanda de la Cerda (1275[1][2][3]), wykorzystując rosnącą niechęć społeczeństwa do kosztownej polityki zagranicznej swojego ojca oraz sprzeciw możnych dla prób centralizacji państwa, Sancho wystąpił o uznanie swojego prawa do tronu, co spotkało się z życzliwym przyjęciem przez Kortezy. Alfons X, stając w obliczu nacisków możnych i nowej inwazji Merynidów, uznał w 1278 Sancho za swojego następcę, mimo że po śmierci następcy tronu Ferdynanda prawo dziedziczenia korony przechodziło na jego synów (infantes de la Cerda[3]), Alfonsa i Ferdynanda. W odpowiedzi na to królowa i Blanka (córka króla Francji – Ludwika IX Świętego i wdowa po Ferdynandzie), wraz z synami, schroniły się w Aragonii. Gdy w 1282 r.[3] Sancho z poparciem Kortezów przywłaszczył sobie koronę Kastylii, Alfons X pozbawił go praw do tronu i wycofał się do Sewilli[2].
Po śmierci ojca Sancho zdołał jednak zachować koronę, chociaż opłacił to utratą kontroli nad królestwem, w zamian bowiem za udzielone poparcie arystokratyczne rody Haro i Lara uzyskały faktyczne rządy nad Kastylią. Na słabą pozycję króla wpłynęło także nieuznawanie przez papieża jego małżeństwa z Marią de Molina, zawartego w 1282, a co za tym idzie niepewna sytuacja prawna ich potomstwa.
W 1292 Sancho, w sojuszu z Aragonią i muzułmańską Grenadą, zdobył[4] Tarifę[3]. Po nieudanej próbie odbicia miasta Merynidzi zaprzestali interwencji w Hiszpanii i wycofali się ze zdobytych ziem (z wyjątkiem Algeciras i Rondy), przekazując je władcy Grenady.
Mając świadomość śmiertelnej choroby (gruźlicy[2]), w 1295 Sancho ustanowił swoją żonę regentką dla małoletniego syna Ferdynanda, swojego następcy. Z małżeństwa z Marią de Molina, zawartego w 1285, miał 7 dzieci:
- Izabelę (1283-1328), żonę Jakuba II Aragońskiego, potem Jana III Bretońskiego
- Ferdynanda IV (1285-1312), swojego następcę
- Alfonsa (1286-1291)
- Henryka (1288-1299)
- Piotra (1290-1319)
- Filipa (1292-1327), męża swojej kuzynki Małgorzaty de la Cerda, córki Alfonsa de la Cerda
- Beatrycze (1293-1359), żonę Alfonsa IV Portugalskiego
Przypisy
- ↑ a b c Sancho IV, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2017-09-25] (ang.).
- ↑ a b c d e Sancho IV. Rey de Castilla y León (1258-1295). mcnbiografias.com. [dostęp 2017-09-25]. (hiszp.).
- ↑ a b c d e f Sancho IV el Bravo. biografiasyvidas.com. [dostęp 2017-09-25]. (hiszp.).
- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna - Od imperium Karola Wielkiego do kryzysu XIV wieku. T. 8. Mediaset Group SA, 2007, s. 178. ISBN 978-84-9819-815-7.
| Dynastia Burgundzka |
|
|---|---|
| Dynastia Trastamara |
|
| Dynastia Trastamara - linia aragońska |
|
| Habsburgowie |
|
.svg)
- Od czasu Karola I Kastylia-León i Aragonia, mimo pewnych odrębności prawnych, de facto tworzyły jedno Królestwo Hiszpanii. (Zobacz – władcy Hiszpanii.)
| Władcy swebscy |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Panowanie wizygockie |
| ||||||||
| Panowanie austuryjskie |
| ||||||||
| Królestwo Galicji |
| ||||||||
| Panowanie austuryjsko-leońskie |
| ||||||||
| Królowie Galicji i Nawarry |
| ||||||||
| Królowie Galicji i Leónu |
| ||||||||
| Królowie Galicji-León i Kastylii-Toledo |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Heralder, Licencja: CC BY-SA 3.0
Royal Coat of arms of the Crown of Castile (15th Century Design)
Escudo empregado dende o século XVI como escudo do Reino de Galicia, e presente documentalmente nas obras:
"Libro da heráldica galega".Fariña Couto, Luciano.ISBN 13: 978-84-89748-92-7. "Nobiliario del reino de Galicia : edición crítica y notas de un manuscrito del siglo XVI".Ferrero Ferrero, José Pablo.ISBN 13: 978-84-933875-8-7. "Un notable escudo de La Coruña : armas de La Coruña y de Galicia".Vaamonde Lores, César. ISBN 13: 978-84-604-5092-4. "Os símbolos de Galicia".Franco Martínez, Francisco Ricardo.ISBN 13: 978-84-453-0735-9. "Armas y triunfos de los hijos de Galicia".Gándara, Felipe de la.ISBN 13: 978-84-607-9384-7
e nos seguintes documentos gráficos:
Regno di Galicia, por Giacomo Cantelli, mapa de 1696. SudWest Custe von Gallicien, Gabriel Bodenehr, 1715.